پرسش
سلام خدمت شما. راستش من متولدسال 79 هستم و متاسفانه خیلی تنها هستم. من تک فرزندم و پدرم هم 50 و مادرم 43 سالشه. من توانایی های زیادی توی کار های الکترونیک دارم و شاید باورتون نشه ولی تنها کسی که تو شهرمون از آی سی های صفحه کیلومتر ماشین چیزی میدونه منم و بعضی وقت ها برای رفع تنهاییم صفحه کیلومتر تعمیر میکنم. یکی از دلایلی که توی این راه پیشرفت کردم هم تنهاییم بوده. پدر و مادرم منو دوست دارن و سعی میکنن که به من نزدیک بشن”اینو درک میکنم” ولی از طرفی به خاطر اختلاف سنی زیادی که باهاشون دارم و از طرف دیگه عدم اعتماد به اون ها مانع این کار میشم. من دوستای زیادی دارم ولی هر وقت میخوام با یکی شون صمیمی بشم یک نا مردی ازشون میبینم و ازشون دلسرد میشم. چند بار پیشنهاد دوستی از جنس مخالف هم سنم داشتم که متاسفانه یا خوشبختانه بهشون جواب رد دادم. از تنهاییم و نداشتن دوست خوب خیلی نگرانم. لطفا راهنماییم کنید. با تشکر
پاسخ خانم دکتر سلیقه دار، مشاور و روانشناس سایت
دوست خوبم
خیلی تو را تحسین می کنم که میتوانی از اوقات فراغت و تنهایی خود به خوبی استفاده کنی و حالا برای خودت یک حرفه ای در یک زمینه خاص شده ای. اما بدیهی هست که تو هم مثل هر فرد دیگری به دوست احتیاج داری. هر چند تردیدی وجود ندارد که فاصله سنی به ویژه برای ایجاد ارتباط با مادر و پدر چندان جایی ندارد. برای مثال میتوانی در داستان زندگی بسیاری از افراد خاص بخوانی که چطور با وجود فاصله سنی مثلا با استاد خود و یا یک بزرگتر تاثیرگذار به بهترین موقعیت ها رسیده اند. بنابراین در رابطه با مادر و پدر به این فاصله توجهی نکن و تلاش کن تا بتوانی به آن ها و محبت آن ها و نیز رابطه مادری و پدری آن ها که هرگز جایگزینی ندارد فکر کنی و از این شرایط بهترین بهره را ببری.
ولی با این همه دوست جای خودش را دارد و لازم است بتوانی جایی برای دوستانت هم در زندگی داشته باشی. برای این منظور بهتر است به دوست به چشم فردی ثابت و دائمی نگاه نکنی که بخواهی همیشه و در همه موارد او را در کنار خودت داشته باشی. چون این نگاه موجب می شود برای دوست شدن و دوست داشتن به خودت سختی های زیادی بدهی. دوست می تواند در برخی موارد با تو هماهنگ باشد و سلایق و علایق و نظرات مشابهی داشته باشد و در برخی موارد مانند تو فکر نکند و با این حال دوستان خوبی هم برای هم باشید. بنابراین کمی بر اولویت های مهم دوست خوب برای خودت تمرکز کن و به ملاک هایی توجه کن که دوست خوب برای تو می تواند داشته باشد و باقی موارد را که پس از این ملاک ها قرار می گیرند نادیده بگیر. در عین حال کمی هم انعطاف داشته باشد و به خودت بگو گاهی لازم است برخی رفتارها را تحمل کنی و یا برای تغییر در رفتار دوستت کمی تلاش کنی. در این صورت دوستی های بهتر و ماندنی تری شکل می گیرد.
موفق باشی
