اکتشافات تیمی

در بیشتر ماموریت های فضایی نه فقط از یک روبات ، بلکه از دو یا چند روبات که به طور تیمی عمل می کنند استفاده می شود . یک ماموریت فضایی تیمی عادی از یک سفینه ی مدار گرد و یک فرودگر تشکیل می شود . مدارگرد در حالی که در مدار یک سیاره یا  قمر گردش می کند ، فرودگر را از عرشه اش رها می کند تا بر سطح آن سیاره فرود آید .

سفر فضایی هفت ساله

بزرگ ترین تیم روبات اعزامی به فضا تا به امروز کاسینی و هویگنس است . این دو روبات فضایی در سال 1997 میلادی به اتفاق هم به سمت سیاره ی غول پیکر زحل ، که با داشتن نواری از حلقه های رنگین زیبا در پیرامونش بسیار تماشایی و زیباست ، حرکت کردند . سفر آنها برای رسیدن به زحل و قرار گرفتن در مدار آن تقریبا حدود هفت سال طول کشید . اوایل سال 2005 میلادی ، فرودگر هویگنس سفینه ی مدارگرد کاسینی را نه برای فرود بر سطح سیاره ی زحل بلکه با هدف فرود برسطح تیتان ، قمر غول پیکر زحل ، ترک کرد .

رباتیک (2)

سپر حرارتی هویگنس در لحظه ی ورود به جو تیتان گداخته شد و پایین افتاد . دو چتر نجات یکی پس از دیگری باز شدند و سرعت فرود هویگنس را کندتر کردند و سرانجام این فرودگر با سرعت 5 متر در ثانیه ( معادل سرعت دویدن یک انسان ) برسطح این قمر فرود آمد .

زمان بندی دقیق

تیتان ، قمر سیاره ی زحل ، همانند کاوشگر فضایی کاسینی به دور آن گردش می کند . دانشمندان فضایی باید مطمئن شوند که کاسینی ، تیتان و هویگنس همگی در بهترین موقعیت برای انجام عملیات فرود قرار دارند . این شرایط فقط برای مدت زمان کوتاهی که در مورد بیشتر ماموریت های فضایی هم صدق می کند روی می دهد . یک اشتباه محاسباتی یک فاجعه برای تیم روبات فضایی در پی خواهد داشت .

شاید به این مطلب هم علاقمند باشید
چگونه درایور کارت صدا را بروز رسانی کنیم؟

رباتیک (1)

قمرهای غول پیکر

دانشمندان فضایی همیشه در حال برنامه ریزی مامویت های دیگری برای روبات های فضایی شان هستند . ماموریت فضایی موسوم به یوروپا ژوپیتر ( اروپا – مشتری ) در سال 2020 میلادی با هدف پرتاب یک کاوشگر فضایی به سوی غول پیکرترین سیاره ی منظومه ی شمسی ، مشتری ، انجام خواهد گرفت تا درباره ی چهار قمر بزرگ آن به نام های لو ، یوروپا ، گانیمد و کالیستو تحقیق کند .

 

سقوط هویگنس

دو ساعت و نیم طول کشید تا هویگنس از جو تیتان عبور کند و در حالی که یک سپر حرارتی از آن محافظت می کرد باز شدن دو چتر نجات ، سرعت فرود آن را آهسته تر کرد . هویگنس پس از فرود آمدن در سطح تیتان تا نود دقیقه از طریق علائم رادیویی بیش از 350 عکس و اطلاعات مفید دیگر درباره ی سرعت وزش باد در سطح تیتان ، شرایط جوی و سطح یخ زده ی آن به زمین ارسال کرد . هویگنس علائم رادیویی را به مدارگرد کاسینی می فرستاد و سپس تجهیزات رادیویی قدرتمند کاسینی نیز این اطلاعات را پس از دریافت رله می کرد و به زمین می فرستاد. 

                                                                     روبات ها کاوشگران فضا

                                                                              نویسنده : استیو پارکر          

                                                                        مترجم : مجید عمیق

شاید به این مطلب هم علاقمند باشید
وقتی کامپیوترها دست به قلم می شوند؛ رمان نویسی با هوش مصنوعی!


 

امتیاز به این نوشته

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *