اگر شما هم پسرنوجوان در خانه دارید این مطلب حتما برایتان مفید خواهد بود.
نوجوانی یکی از حساس‌ترین و بحرانی ترین دوره های زندگی است که اگر نوجوان، توانایی و مهارت کافی برای گذر از آن را نداشته باشد، آینده‌اش به خطر می‌افتد. چیزی که در این میان مهم است، نقش والدین در گذر صحیح و سالم نوجوانان از این دوران بحرانی است. شاید بتوان یکی از مهم ترین مسؤولیت‌ها یی که والدین در مقابل نوجوانان خود دارند را وظیفه ی تربیتی آنها به شمار آورد. وظیفه‌ای که اگر خوب و درست از عهده آن برآیند، نتیجه‌اش آینده‌ای درخشان و مطمئن برای فرزندان است.
نکته ی دیگر اینکه فرزندان پسر نوجوان نسبت به دختران محدودیت کمتری دارند و به اصطلاح آزادترند، خطر بیشتری هم تهدیدشان می کند و این تهدید، مسؤولیت پدر و مادرها را سنگین تر می کند.
حالا اگر می خواهید به عنوان والدینی دلسوز و مسؤول، آینده ی جسمی و روانی پسران خود را تأمین کنید، رعایت این نکات را فراموش نکنید:
رفتار با پسر نوجوان
１- پدر و مادر قبل از هر دوست ناباب یا جامعه ناسالمی می‌توانند رفتارهای پرخطر را به فرزندان شان بیاموزند. به تازگی تحقیقی روی بیش از دوهزار نوجوان که به مصرف سیگار و مواد مخدر اعتیاد داشتند انجام شده است. نتیجه ی این تحقیقات نشان داده که ۴۰ تا ۶۰ درصد از این نوجوانان، برای اولین بار نحوه استعمال مواد دخانی را در خانه و توسط والدین خود آموخته‌اند. بنابراین اولین گام در دور نگه داشتن فرزندان از مواد مخدر، عدم استعمال آنها توسط والدین و به ویژه در منزل است.
２- شما نمی توانید از نوجوان تان توقع داشته باشید که مدام در محیط‌های آلوده و در مجاورت افراد معتاد قرار داشته باشد و هیچ تمایل یا حس کنجکاوی نسبت به مصرف مخدرها از خود نشان ندهد. بنابراین از رفت و آمد با دوستان یا اقوامی که اقدام به مصرف مخدرها جلوی اعضای خانواده می‌کنند، خودداری کنید.
３- بیشتر پسرها از گوش دادن به نصیحت‌ها و توصیه‌های همیشگی خسته اند و آن را نشان از عدم اعتماد خانواده به خودشان می دانند. پس به جای به زبان آوردن خیلی از باید و نبایدها با پرهیز از رذایل اخلاقی مانند دروغ گویی، خشم و عصبانیت بی موقع یا ناسزا گفتن، الگوی رفتاری مناسبی برای نوجوان تان باشید. همچنین شما می توانید با خریدن انواع کتاب‌ها یا فیلم‌های آموزنده، فرزند خود را نسبت به مسایل و مشکلات موجود در جامعه به طور غیرمستقیم آگاه کنید.
４- بسیاری از پدران دوست دارند آینده‌ای که برای خود متصور بودند و به آن نرسیدند را برای پسرانشان ترسیم کنند؛ اما خیلی از افسار گسیختگی‌ها و فاصله‌های بین والدین و فرزند از همین جا شروع می شود. شما به عنوان یک پدر خوب، فقط وظیفه دارید راه‌های صحیح و غلط را به فرزندتان نشان دهید و با او در مورد علاقه مندی‌هایش مشورت کنید. بهتر است انتخاب نهایی را به عهده ی فرزندتان بگذارید.
５- پسران در سنین نوجوانی علاقه ی خاصی به استقلال، جدا شدن از خانواده و پیوستن به گروه هم سالان دارند و نگرانی بسیاری از والدین، از ناشناخته بودن دوستان فرزندشان نزد آن‌هاست. شما برای اینکه هم فرزندتان را خوشحال کنید و هم با دوستان جدیدش بیشتر آشنا شوید، می‌توانید هر چند وقت یک بار، یک مهمانی دوستانه ترتیب دهید و دوستان فرزندتان را هم با خانواده‌هایشان به صرف یک عصرانه ساده دعوت کنید. حتی می‌توانید برای تسلط بیشتر به روابط فرزندتان ماهی یک بار، یک برنامه کوهنوردی با دوستان فرزندتان و خانواده ی آنها بچینید.
６- از تحقیر، توهین یا مقایسه کردن پسرتان با دیگران به شدت پرهیز کنید، چون انجام این اعمال موجب پرخاشگر و زورگو شدن آنها در آینده می شود و این گونه فرزندان تحقیر شده بعد از رسیدن به استقلال سعی می‌کنند که با توسل به زور وجود و قدرت شان را به دیگران اثبات کنند.
７- پسران در سنین نوجوانی علاقه ی زیادی به دیده و پذیرفته شدن از طرف جامعه دارند، بنابراین برای این کار اقدام به عوض کردن ظاهر و نوع پوشش خود می کنند. در مواجهه با این گونه مسائل، شما نباید با پرخاشگری و توهین فرزندتان را از تغییر ظاهرش منع کنید؛ بلکه باید با زبانی خوش و با دلیل و منطق مناسب، او را تشویق به پذیرفته شدن از راه‌های دیگری غیر از تغییر ظاهر غیر متعارف کنید. از او بخواهید که رشته ی هنری یا ورزش مورد علاقه‌اش را به صورت حرفه‌ای ادامه دهد و موفقیت‌ها و قهرمانی‌های پیاپی اش سبب غرور و افتخار خودش و شما باشد.
８- آزادی بیش از حد بیشتر مخرب است نه مؤثر. شما با آزاد گذاشتن پسرتان در هر زمینه‌ای و برآورده کردن همه ی نیازهای او، فردی متکبر و خودخواه از او می‌سازید و موجب می‌شوید که او فکر کند همیشه و همه جا، هر کاری که دلش بخواهد می تواند انجام دهد و وقتی در طی زندگی با مسائلی غیر از آنچه باب میل اوست روبه رو شود، یأس و ناامیدی سراسر وجودش را فرا می‌گیرد و عاقبت این نوجوانان چیزی نمی‌شود جز احساس پوچی. بنابراین گاهی حتی اگر می توانید هم به دلایلی، از برآورده کردن نیاز فرزندتان خودداری کنید یا شرایط آزادی بیش از حد را برایش فراهم نکنید. هیچ دلیلی وجود ندارد که نوجوان ۱۲ یا ۱۳ ساله ی شما، تنهایی با دوستانش به مسافرت برود یا در مهمانی‌هایی که تا نیمه شب طول می کشد شرکت کند.
９- این باور غلط است که دخترها بیشتر از پسرها به محبت نیاز دارند. پسرها هم به اندازه ی دخترها به محبت و حمایت عاطفی خانواده‌شان احتیاج دارند. پس وظیفه ی یک پدر یا مادر مهربان که به فکر سلامت روان فرزندش است، رعایت تعادل و عشق ورزی به همه فرزندان است.
１０- معمولاً پسرها با پدران شان راحت ترند و بهتر می توانند مشکلات شان را با آن ها در میان بگذارند. بنابراین به عنوان یک پدر مسؤول، روزی یک ساعت از وقت تان را به پسرتان اختصاص دهید و او را در راه حل مشکلاتش یاری کنید. فقط حواس تان باشد که خشونت و پرخاش، جایی در راهنمایی هایتان نداشته باشد تا فرزندتان از مشورت کردن با شما پشیمان نشود و مشکلاتش را خارج از خانه و به روش‌های نادرست حل نکند.
１１- پسربچه ها علاقه ی شدیدی به بازی های خشن کامپیوتری دارند. برای جلوگیری از ناراحتی‌های جسمی و روحی فرزندتان، از تنها و آزاد گذاشتن او برای ساعت‌ها بازی با کامپیوتر خودداری کنید.
１２- پسرها به خاطر موقعیت خانوادگی خاصی که در آینده دارند و باید مسؤول و مدیر یک زندگی شوند، نیاز زیادی به اعتماد به نفس بالا دارند. شما می توانید با سپردن کارهای مهم به پسرتان و گفتن این جمله که: «من می‌دانم تو به بهترین شکل ممکن این کار را انجام می دهی.»، اعتماد به نفس فرزندتان را بالا ببرید و حس مفید بودن را به او القا کنید. در ضمن به آنها بیاموزید که زورگویی و قلدری راه معقول و پسندیده‌ای برای رسیدن به خواسته‌ها نیست. بنابراین بهتر است برای حل مشکلاتش راه‌های منطقی و آرام را پیش گیرد تا محبوبیت اش پیش اطرافیان بیشتر شود.
１３- با مسؤولان و مشاوران مدرسه ی او در تماس باشید تا بتوانید از تغییرات احتمالی روانی یا تحصیلی فرزندتان خبردار باشید.
１４- برای این که پسرتان احساس نکند به خاطر پسر بودنش هیچ محدودیتی ندارد، قوانین خانواده را بنویسید و به دیوار اتاقش بچسبانید و حتماً ساعات ورود و خروج را طبق مقررات خانواده درج کنید و اگر دیدید که او از حدش تجاوز کرد، بنا به روحیاتش، تنبیه یا تشویقی برایش در نظر بگیرید تا بهتر شرایط خانواده را بپذیرد.
１５- جوری رفتار نکنید که فرزندتان احساس کند برای هر کاری باید نظر شما را رعایت کند و حق انتخاب در هیچ زمینه ای را ندارد، این رفتار او را سرخورده می کند. انتخاب رنگ اتاق، لباس یا نوع تغذیه را به عهده خودش بگذارید.
１６- هیچ گاه در برابر دختر یا فرزند کوچک ترتان به پسرتان نگویید که تو بزرگی یا پسری و این رفتارها از تو بعید است. عادلانه قضاوت کنید و به فرزندان تان بیاموزید که به یکدیگر احترام بگذارند و حقوق یکدیگر را هم رعایت کنند.
