اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
.jpg)
بیست و یک روز بعد ملودرام اجتماعی است که پس از مدت ها مفهوم قهرمان را در سینما زنده کرد. مرتضی پسر بچه نوجوانی ست که در پی ساختن فیلم برای مسابقه فیلم کوتاه است اما دوربینی ندارد. مرتضی خود را شایسته تر از کسانی می بیند که بدون هیچ استعداد و هنری به ساختن فیلم می پردازد.
شخصیت مرتضی با بازی بی نظیر مهدی قربانی کاملا باور پذیر شده بود و مخاطب به راحتی می توانست با موقعیت ها و مشکلات مرتضی همزادپنداری کند.
این فیلم روایتگر طبقه ای از جامعه است که همیشه به خاطر فقر و نداشتن پول افرادی معرفی می شدند که از لحاظ فرهنگی از سطح پاینی برخوردار هستند اما این فیلم فقر را نمایش داده بدون آن که قشری را مسخره کند. در فیلم های متعددی دیده شده که کارگردان برای نشان دادن فقر افراد جنوب شهر را به سخره گرفته و آن ها را افرادی نشان می دهد که ظاهر نامناسبی دارند و چیزی نمی دانند اما این فیلم برداشت واقعی و درست تری را ارائه داده است و نکته بسیار مهم این است که فیلم هرگز به سیاه نمایی تبدیل نشده زیرا شخصیت اصلی داستان نماد امید و تلاش کردن است.
داستان علاوه بر نشان دادن مشکلات مرتضی برای ساختن فیلم به مریضی مادر خانواده نیز می پردازد و نشان می دهد که مرتضی نگران درمان اوست و در اواسط فیلم تمام دغدغه مرتضی همین می شود و همین نکته نشان می دهد که کارگردان به مفهوم خانواده بسیار اهمیت می دهد.. روند فیلم به گونه ای بود که مخاطب را خسته که هیچ بیشتر مشتاق می کرد که بداند واقعا آخر سر چه می شود و رگه های بسیار ریز طنز در لابه لای صحنه های حساس هم به شیرینی کار می افزایید.
یکی دیگر از نکات قابل توجه میزان سن های فوق العاده این فیلم بود که مخاطب را کاملا در فضای داستان قرار می داد و تنها به چند کادر آپارتمانی بسنده نکرده بود.
این فیلم از آن دسته فیلم هایی بود که مخاطبش از کودک تا بزرگسال را شامل می شد و به راحتی همگی را درگیر گره های خود کرده بود. درست است که این اثر در جشنواره فجر با بی رحمی داوران رو به رو شد اما در جشنواره اصفهان جایزه های زیادی را از آن خود کرد.
زهرا امیربیک
کاربر عزیز
چنانچه این مطلب مورد توجه شما قرار گرفت، لطفا آن را لایک کنید.
