عکاس خبری «استیو مک کوری» استعداد بی نظیری در عکاسی از لحظات خصوصی و خودمانی دارد که اغلب آسیب پذیری سوژه هایش را حتی هنگامی که در فشار و شلوغی زندگی روزمره گیر افتاده اند نشان می دهد. استیو با عکس خود از دختر افغان در سال ۱۹۸۵ مشهور شد، پرتره ای از یک پناهنده ۱۲ ساله با چشمان سبز نافذ که به دوربین خیره شده بود.
او از آن زمان در سراسر جهان سفر می کند و لحظات صادقانه و جهانی در فرهنگ را مستند می کند. یکی از پروژه های او «درحال خواندن» نام دارد و عمل شخصی و بی انتهای گم شدن در یک کتاب را گرامی می دارد. او از همه جوامع، سنین و جنس ها عکاسی کرده و زیبایی و فریبندگی مطالعه و هم چنین خلوت و آرامشی که برای خواننده فراهم می کند را به نمایش می گذارد، از آنجا که او را جذب می کند و به دنیای دیگری می برد.
استیو با عکس هایش تاکید و ثابت می کند که عمل خواندن در سراسر مرزها کشیده شده است و می گوید: «ما همه متفاوتیم و همه یکسانیم. جالب است که چه یک فرد فوق العاده ثروتمند باشیم، چه یک فرد معمولی در خیابان های جهان سوم یا کلاسی در یک جای دورافتاده، خواندن در همه جا یکسان است. این یک لینک مشترک میان ماست، چیزی که همه ما بدون توجه به اینکه از نظر اقتصادی یا اجتماعی کجا هستیم، انجام می دهیم. مطالعه زمانی برای تفکر فراهم می کند. حتی در افغانستان که زندگی آسان نیست، متوجه می شوید مردم در شرایط غیرمحتمل مطالعه می کنند. من عکسی از مردی در یک کوره دارم، که از آن به عنوان پناهگاه در حملات هوایی و بمباران استفاده می شود، درحالیکه کتاب می خواند. مطالعه هر انسان باسوادی را به سوی خود می کشد و بخشی از زندگی شما می شود. این فقط یکی از چیزهایی است که ما را به هم متصل می کند و به ما یادآوری می کند که همه یکسان هستیم.» عکس های این هنرمند در نزدیک به چهار دهه سفر او گرفته شده اند.
