به گزارش خبرگزاری مهر، این ساختار 6 ضلعی از زمانی که فضاپیمای ویه جر در دهه 1980 آن را کشف کرد به صورت علامت سئوالی بزرگ 
در ذهن دانشمندان باقی مانده است. کاسینی از سال 2006 تا کنون با استفاده از طیف سنج خود به رصد این 6 ضلعی مرموز در نور مادون قرمز و نور مرئی پرداخته است اما تمامی تصاویر به ثبت رسیده نسبت به تصویر اخیر از وضوح بسیار پایین تری برخوردار بودند .
دانشمندان گمان می بردند این ساختار6 ضلعی مسیر فورانهای گازی یا تندبادهای اتمسفری است اما اینکه چه عاملی می تواند گاز یا جریان هوا را در چنین ساختار سخت و زاویه داری هدایت کند به شکل سئوالی بی پاسخ باقی مانده بود .
یکی از بیگانه ترین ویژگی های این 6 ضلعی نقطه ای بزرگ در میان این ساختار است که به گفته دانشمندان این نقطه می تواند با نقطه ای که در خارج از 6 ضلعی قرار داشته و در سال 1991 به تدریج ناپدید شده است در ارتباط باشد. این همان سالی است که زحل با توجه به مدت طولانی سالهایش، وارد شب قطبی زمستانی شد. هر یک سال در زحل برابر 29 سال در زمین است .
بر اساس گزارش پاپ ساینس، تصویر آخر کاسینی در پی فرصتی به ثبت رسید که پس از پدیده اعتدال شب و روز این سیاره در آگوست 2009 به دست آمد. این پدیده نشانه آغاز بهار شمالی در این سیاره است.
فضاپیمای کاسینی که تاکنون رازهای زیادی را از ارباب حلقه‌های منظومه‌ی شمسی فاش کرده تصاویر متعددی از این ساختار عجیب ثبت کرده است. به‌تازگی نیز تصاویری حیرت‌انگیز و دقیق از آن ثبت کرده که سر و صدای زیادی کرد چون نخستین تصاویر نمای نزدیک از این شاهکار زیبا بود. تصویر بالا و تصاویر مشابه دیگر نشان می‌دهد شش‌ضلعی با وجود گذشت این همه سال که از نخستین تصویر ارسالی ویجر می‌گذرد، هیچ تغییری نکرده است و همچنان ثابت مانده است.
باورکردنی نیست ولی محتمل‌ترین فرضیه درباره‌ی این شش‌ضلعی به فرآیند موج ساکن (که با نام موج ایستا هم شناخته می‌شود) برمی‌گردد. خاصیت این موج این است که در مکان ثابت باقی می‌ماند و حرکتی نمی‌کند. البته دانشمندان همچنان دراین‌باره تحقیق می‌کنند ولی هنوز پرسش‌هایی بی‌پاسخ باقی‌مانده است که با این فرضیه جور در نمی‌آید. در واقع بر اساس قوانین فیزیک این پدیده می‌بایست دایره‌ای شکل باشد در حالی که این گونه نیست. اما هنوز کسی به‌درستی نمی‌داند چرا ابرها چنین شش ضلعی هایی روی زحل ایجاد کرده‌اند!
تاکنون چیزی شبیه این شش‌ضلعی در منظومه‌ی شمسی دیده نشده است و زحل تنها سیاره‌ای است که ابرهایی به شکل یک شش‌ضلعی دارد. شش ضلعی بارز با اضلاع یکسان. انگار نقاشی ماهرانه آن را بر روی زحل خلق کرده است .
معمولا رنگ‌های تصاویری مانند تصویر اول کاذب‌اند و برای ثبت آن‌ها از فیلترهای گوناگونی استفاده شده است. تنوع رنگی در این تصویر نشان‌دهنده‌ی تفاوت ارتفاع جریان‌های سیال است. رنگ سرخ نشان می‌دهد که آن ناحیه عمق بیشتری دارد و پست‌تر است و حال آن‌که رنگ سبز-زردمانند نماد ارتفاع‌های بالاتر است. رنگ آبی نیز حلقه‌های زحل را نشان می‌دهد که با گذر از فیلتر 890 نانومتر به این رنگ درآمده است. همان‌طور که می‌دانید رنگ‌های این تصویر کاذب‌اند و از فیلترهای مختلف گذر کرده‌اند. این رنگ‌ها به دانشمندان کمک می‌کند تا درباره‌ی نحوه‌ی توزیع طوفان‌ها و گردآبه‌ها درک بهتری پیدا کنند. رنگ طبیعی این ناحیه را می‌توانید در اینجا ببینید.
طوفان مرکزی که در این تصویر به رنگ سرخ درآمده است تقریباً همه‌ی ویژگی‌های یک طوفان را دارد اما برخلاف طوفان‌های زمینی که حرکت می‌کنند این طوفان در قطب شمال زحل ثابت باقی مانده است و همچنین هیچ اقیانوسی هم زیر این طوفان قرار ندارد! پرسش این است که پس بخار آب موجود در این طوفان از کجا آمده است؟ این هم یکی دیگر از معماهایی است که دانشمندان در پی پاسخ آن هستند. مطالعه و بررسی این نوع از طوفان‌ها به دانشمندان کمک می‌کند تا درباره‌ی ساختار و نحوه‌ی شکل‌گیری طوفان‌های زمینی نیز درک بهتری پیدا کنند. تصویر اول از ارتفاع 419 هزار کیلومتری سطح زحل گرفته شده است و مقیاس تصویر برابر با 22 کیلومتر در هر پیکسل است.
مأموریت کاسینی-هویگنس پروژه‌ای مشترک میان ناسا سازمان فضایی اروپا و سازمان فضایی ایتالیاست. فضاپیمای کاسینی در سال 1997 به سوی زحل پرتاب شد و در سال 2004 به این سیاره‌ی گازی رسید و اکنون بیش از 8سال است که در حال عکس‌برداری از زحل و قمرهایش است.
منبع: مهر
