احتصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
سوسن قریشی:
.jpg "داستانی از حکایات سعدی؛ میراث پیامبران 2")
در زمان های قدیم دو شاهزاده مصری بودند که از همان کودکی با هم تفاوت داشتند. یکی به دنبال کسب علم و دانش رفت و تمام مدت روز را به آموختن علم و نشستن سر کلاس استادان علم و ادب می گذراند و دیگری از همان کودکی به دنبال کسب ثروت رفت و در پی آموزش راه و رسم فرمانروایی بر مردم بود.
بعد از گذشت سال ها یکی از این دو برادر عالمی بزرگ و دیگری تبدیل به سلطانی قدرتمند شد.
روزی برادری که حاکم بود تصمیم گرفت برادر دیگر را به دربارش دعوت کند تا به او قدرت، ثروت و شوکتش را نشان دهد و اینگونه او را تحقیر نماید.
روز موعود فرا رسید و ماموران حکومتی به دنبال مرد عالم رفتند و او را با احترام به کاخ سلطنتی آوردند.
پادشاه با دیدن برادرش به استقبال او رفت و مقدمش را گرامی داشت، وی را در کاخ چرخاند و خاطرات دوران کودکی و نوجوانیشان را برای هم تعریف کردند و اوقات خوشی را در باغ سپری نمودند.
کم کم ظهر فرا رسید و زمان صرف ناهار شد. دو برادر از باغ به داخل کاخ آمدند و میزی را مشاهده کردند که روی آن پر از خوراکی ها و نوشیدنی های گوارا بود. برادران سر میز نشستند و مشغول خوردن شدند. عالم مقدار کمی از غذا را خورد، شکر پروردگار را به جا آورد و دست از خوردن کشید. پادشاه با تمسخر گفت: چه شد؟ با دیدن این همه غذا نتوانستی انتخاب کنی چه بخوری؟ و با خنده رو به حاضرین گفت: در هر حال حق دارد زیرا سالیان سال است که از این زندگی جدا شده است و ثروتش را برای چیزهای بی ارزش هدر داده و دیگر به زندگی در فقر و تنگدستی عادت کرده است.
مرد عالم گفت: آری تو وارث قارون ها و فرعون ها هستی اما من وارث پیامبرانم و در این ارث باید تفاوتی بزرگ باشد.
