اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
یاسمن رضاییان:
اسباب کشی گلدان ها
.jpg)
برنامه امروز من و مامان جان کمک به گلدان ها در اسباب کشی به خانه جدیدشان بود. آن ها در فصل سرما از تراس به داخل خانه و گوشه پذیرایی کوچ و به عبارت بهتر قشلاق می کنند. خلاصه که در این قشلاق به آن ها کمک کردیم و بعد هم کمی سر و شکلشان را مرتب و برگ های خشک شان را هرس کردیم. بعد هم خوب آبشان دادیم و گذاشتیم در جای گرم و نرمشان نفسی تازه کنند. راستش این کار حس خوب و جالبی به من داد.
نمی دانم دقیقا چیست اما احساس می کنم به چند موجود زنده در سرما پناه دادم. این از آن کارهای مهمی بود که حتما باید یادداشتش می کردم.
.jpg)
امروز که داشتم از مدرسه برمی گشتم با خودم فکر کردم چقدر خوب است اگر مسیر رفت و آمدم را از این کوچه ای که همیشه می آیم به کوچه بالایی تغییر دهم. البته حواسم به توصیه های خانواده بود و دیدم واقعا کوچه بالایی هم مثل کوچه خودمان امن و همیشه پر از رفت و آمد است. برای همین محض تنوع و دیدن چیزهای جدید، مسیرم را به سمت کوچه بالایی تغییر دادم..jpg)
کم کم ایام خوش امتحانات هم از راه می رسد! خیلی بچه مثبت بازی از خودم درآوردم، نه؟ خب به خاطر قضیه انرژی مثبت هم که شده آدم باید همه چیز را از جنبه زیبایش ببیند..jpg)
پنج شنبه شب کلی مهمان داریم. به نظرم رسید به مهمان هایمان پیشنهاد یک بازی دسته جمعی را بدهم. یادم است مامان یک بار گفته بود وقتی هم سن من بوده و دور هم جمع می شدند، بازی های دسته جمعی انجام می دادند. حالا دارم سرچ می کنم ببینم چه بازی سرگرم کننده و جذابی برای مهمانی آخر هفته پیدا می کنم. شما هم توی اینترنت بازی های دسته جمعی را سرچ کنید، کلی بازی هیجان انگیز یاد می گیرید..jpg)
می گویند دوره نوجوانی دوره شکل گرفتن شخصیت آدم است. برای همین خیلی مهم است که در این دوره چه ویژگی هایی به دست می آوریم و کدام ویژگی ها را در خودمان تقویت می کنیم. امروز رک و راست با خودم حرف زدم تا ببینم ایرادهایم چیست..jpg)
در ادامه ماجرای خاطره تعریف کردن مامان بزرگ و نوشتن یک رمان هیجان انگیز، امروز یک فکر خوب به ذهنم رسید. وقتی مامان بزرگ از چند جد پشت من حرف می زد به فکرم رسید چرا دنبال شجره نامه مان نروم؟ از مامان هم که پرسیدم گفت هیچ کس شجره نامه خانوادگی مان را ننوشته است. این حرف، مرا برای انجام تصمیمم مصمم تر کرد. حالا دارم توی اینترنت دنبال روش نوشتن شجره نامه می گردم تا کارم را اصولی انجام بدهم. عجب حرکت ردیفی!.jpg)
امروز که پای حرف های مامان بزرگم نشسته بودم، کلی خاطره های جالب از قدیم شنیدم. مامان بزرگ گنجینه داستانی است برای خودش. تصمیم گرفته ام آن آدم هایی را که مامان بزرگ ازشان حرف می زند تبدیل به کاراکترهای داستانی کنم و با کنار هم قرار دادن این کاراکترها و اتفاقات مختلف، یک رمان بنویسم. البته چون من عشق هیجان هستم، می خواهم داستانم را کمی آب و تاب بدهم و آن را به سمت ژانر تعلیق ببرم. به نظرتان خوب می شود، نه؟.jpg)
بله، من هم قبول دارم که پاییز و زمستان برف و باران دارد و قشنگ است، من هم قبول دارم راه رفتن روی برگ های زرد و نارنجی لذت بخش است ولی آن هایی که مثل من سرمایی هستند، درکم می کنند. پاییز و زمستان آدم یک جور یخ می کند که انگار هیچ وقت قرار نیست گرم بشود!.jpg)
امروز یک ایده خوب در زمینه نویسندگی به ذهنم رسید. با خودم فکر کردم یک دفترچه یادداشت، مخصوص طراحی شخصیت های داستانی در نظر بگیرم. به این ترتیب که شخصیت های مختلفی از نظر ظاهری، درونی و اخلاقی تعریف کنم و در دفترچه ام یادداشت کنم. بعد هم اگر بتوانم یک اتود ابتدایی از چهره شان بزنم. اینطوری هر وقت بخواهم داستانی بنویسم کلی شخصیت آماده دارم که با ویژگی های خاصشان به کمک داستانم می آیند. حتی بعضی هایشان می توانند آنقدر خاص باشند که خودشان جرقه یک داستان خوب شوند.