اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
یاسمن رضاییان:
کوچه گربه ها
.jpg "دستاوردهای روزانه یک نوجوان خیلی ردیف (88) 1")
امروز که داشتم از مدرسه برمی گشتم با خودم فکر کردم چقدر خوب است اگر مسیر رفت و آمدم را از این کوچه ای که همیشه می آیم به کوچه بالایی تغییر دهم. البته حواسم به توصیه های خانواده بود و دیدم واقعا کوچه بالایی هم مثل کوچه خودمان امن و همیشه پر از رفت و آمد است. برای همین محض تنوع و دیدن چیزهای جدید، مسیرم را به سمت کوچه بالایی تغییر دادم.
چه کوچه ای! پر از گربه های رنگارنگ! می خواهم تا یک مدت از کوچه بالایی به خانه برگردم. هم تنوع است و هم کلی گربه می بینم. اینجاست که می گویند هم فال است و هم تماشا.
.jpg "دستاوردهای روزانه یک نوجوان خیلی ردیف (87) 2")
کم کم ایام خوش امتحانات هم از راه می رسد! خیلی بچه مثبت بازی از خودم درآوردم، نه؟ خب به خاطر قضیه انرژی مثبت هم که شده آدم باید همه چیز را از جنبه زیبایش ببیند..jpg "دستاوردهای روزانه یک نوجوان خیلی ردیف (86) 3")
پنج شنبه شب کلی مهمان داریم. به نظرم رسید به مهمان هایمان پیشنهاد یک بازی دسته جمعی را بدهم. یادم است مامان یک بار گفته بود وقتی هم سن من بوده و دور هم جمع می شدند، بازی های دسته جمعی انجام می دادند. حالا دارم سرچ می کنم ببینم چه بازی سرگرم کننده و جذابی برای مهمانی آخر هفته پیدا می کنم. شما هم توی اینترنت بازی های دسته جمعی را سرچ کنید، کلی بازی هیجان انگیز یاد می گیرید..jpg "دستاوردهای روزانه یک نوجوان خیلی ردیف (85) 4")
می گویند دوره نوجوانی دوره شکل گرفتن شخصیت آدم است. برای همین خیلی مهم است که در این دوره چه ویژگی هایی به دست می آوریم و کدام ویژگی ها را در خودمان تقویت می کنیم. امروز رک و راست با خودم حرف زدم تا ببینم ایرادهایم چیست..jpg "دستاوردهای روزانه یک نوجوان خیلی ردیف (84) 5")
در ادامه ماجرای خاطره تعریف کردن مامان بزرگ و نوشتن یک رمان هیجان انگیز، امروز یک فکر خوب به ذهنم رسید. وقتی مامان بزرگ از چند جد پشت من حرف می زد به فکرم رسید چرا دنبال شجره نامه مان نروم؟ از مامان هم که پرسیدم گفت هیچ کس شجره نامه خانوادگی مان را ننوشته است. این حرف، مرا برای انجام تصمیمم مصمم تر کرد. حالا دارم توی اینترنت دنبال روش نوشتن شجره نامه می گردم تا کارم را اصولی انجام بدهم. عجب حرکت ردیفی!.jpg "دستاوردهای روزانه یک نوجوان خیلی ردیف (82) 6")
امروز که پای حرف های مامان بزرگم نشسته بودم، کلی خاطره های جالب از قدیم شنیدم. مامان بزرگ گنجینه داستانی است برای خودش. تصمیم گرفته ام آن آدم هایی را که مامان بزرگ ازشان حرف می زند تبدیل به کاراکترهای داستانی کنم و با کنار هم قرار دادن این کاراکترها و اتفاقات مختلف، یک رمان بنویسم. البته چون من عشق هیجان هستم، می خواهم داستانم را کمی آب و تاب بدهم و آن را به سمت ژانر تعلیق ببرم. به نظرتان خوب می شود، نه؟