و من در اندرون کویر تنهائی غم زده ام ؛ تو را خیال می کنم که چشمانت همچون ابر
مهربانانه به سوی من می نگرد و سرزمین تشنه ی امید و نیازم را
غرق باران اشک نگاهی می کند
و تو ای دلسوز آسمانی من، بیرون از لذت خیال مینا بر من ببار
و تو ای بخشنده از آسمان نهم آفرینش
بر این غم گین ترین زمینی ببخش
