عشق بی اندازه به معلم؛ خوب یا بد؟

سلام.خانم مهرگان.
من اون دفعه به نتیجه ی خوبی رسیدم با تجربه ای که در اختیارم قرار دادید..یه سوال دیگه داشتم..

سلام.من یه عالمه سوال دارم کسی نیست بیاد اینجا جواب بدهد؟

چه بد میخواستم یه چیزی بگم

سلام.ازهمه ممنونم به ویژه خانم مهرگان و سیما
امروز تونستم باراهکارهای شما عزیزان با شجاعت بالایی حرف دلم را به دوستانم بگویم البته نه با حالت بد بلکه با خوشرویی گفتم .و سعی کردم که تاحد امکان ازم ناراحت نشن.و خیلی آرامش گرفتم. و امروز بو م نقاشی و قلمو و رنگ برداشتم و طبیعت را کشیدم .ولی با مقاله هایی که سرچ کردم و خوندم با شجاعت حرف زدن را یاد گرفتم و فکر نمی کردم در مدت زمان کوتاه این کار امکان پذیر باشد.وحالا احساس میکنم دراین چندساعتی که با دوستانم در کوه بودیم بهترینزمان بود ازشما ممنونم خانم مهرگان.از تجربه ی طلایی که در اختیارمن گذاشتید.خوشحالم از اینکه همه چیز با خوبی و خوشی تمام شد و کسی از من نرنجید و بازهم تشکر میکنم

رکسانااینکه پرسیدی بدی کنن چیکارمیکنی بایدبگم …من قبل اینکه بایکی دوست بشم اولین شرطم تودوستی احترام وصداقت هست دوست زیادی هم ندارم چون بیشترشون قبول این شرط براشون سخته اماهستن کسایی ک شرطموقبول کردن والان هم دوست هم خواهرم شدن حرفتوبایداول بزنی تاجرات نکنن ناراحتت کن من الان هرکی باعث ازارم بشه یه ثانیه هم تحملش نمیکنم ورابطموباهاش قطع میکنم چون خودمومهمترازهمه میدونم فک کن مغرورم منی که اینجور توارامشم ونمیزارم کسی اذیتم کنه برام کافیه ….الان وقتی یکی رومیخوای تابهش میگی فک میکنه کیه وازکجااومده لطفا ادمای بی ارزش روبزرگ نکنین ..تادلتونوکنترل نکنین هرماه هرسال یکی رومیخوادوارامش روازتون میگیره من ادماروفرشته میدونستم ادماهم منوچون باکسی کاری نداشتم ومهربون بودم اما بااون معلم ک اشناشدم فهمیدم چقدساده ام اخلاقشودوس داشتم اماظاهراخوب بود چون به پدرومادرم درموردمن دروغ گفته بود یعنی تهمت زده بود ..گفتم ک سال عذاب کشیدم امابعدش باخدابیشتردوست شدم وفهمیدم خداس ک بیشترازهمه مارودوس داره واون صداقتی ک دنبالشم درخدابی نهایته الان دیگ حرف دلم برام اهمیتی نداره زیاد …قلب ومنطقم باهم ک باشن زندگی خوبه

بله میشه موفق هم نشد این چیز عجیبی نیست .حتما راههای بهتری هم وجود داره اگر شما بخواهید .مثلا کمک خواستن از مشاور .مادرتون .خواهر.برادر.
با آرزوی موفقیت شما
امشب درود می فرستیم به آدمهایی که تلاش می کنن مهریونتر از از گذشته باشن.

من روانشناس یا کارشناس نیستم.نظرم در حد تجربه کاری یا مادرانه هست.
۱_شاید بهتر باشه شما اول به ترستون غلبه کنید .برای غلبه به ترس کتاب و مقالات زیادی هست که می تونید سرچ کنید.
۲_اعتماد به نفستون رو با تقویت نقاط قوتتون بالا ببرید مثلا شما شاید خیلی متنهای قشنگی بنویسید.یا یاد گیری خیلی خوبی داشته باشید .این نقاط قوت را خیلی بهتر کنید.
۳_با دوستهاتون همدلی کنید .
۴_مطمئن باشید یه تذکر کوچولو همراه با حس محبت ادمهارو ناراحت نمی کنه.
۵_ودر اخر اگه واقعا نمی تونید این آدمهارو تحمل کنید ترکشون کنید حتمادوستهای بهتری پیدا می کنید.

ما تعدادمون در کلاس کم .۱۰تاهستیم.وهمه بچه ها باهم هستن .وگروه ندارند.چون در یک روستا هستیم.می ترسم ازاینکه ازم ناراحت بشن و نتونم بعدا ازدلشون دربیارم

همین موضوع من و ناراحت میکند چون قدرت گفتنشو ندارم.

هم کلاسی هایم .دوستان صمیمی.من فقط میخوام بدونم من درمقابل این رفتارها باید چکارکتم؟

از رفتار آدم ها و دروغ هاشون و پنهان کردن شخصیت واقعیشون

سلام خانم مهرگان خوشحال شدم که آمدید و به عنوان بزرگتر گروه اینجا حضور پیدا کردید خیلی خوشحالم کردید
سوالم اینه که تاکی باید آدم ها پشت نقابی باشند که چهره ی واقعی شان را نشون نمیده تاکی باید در جامعه دوروی باشه .چرا دیگه سادگی معنا ندارد ؟چرا دیگه این محبت ها برای همه بی ارزش .چرا همه انقدر خوب نقششون توی دنیا بازی نمی کنه.چرا همه میخوان خودشون بالاتر از همه باشن .این چیزا من و ناراحت میکنه خانم مهرگان

ممنون ساره
ازمعلم هایی که دراین نشریه بودن بیشتر از این انتظار میره.چرا کسی جواب نداد؟؟؟؟؟؟؟؟

من مثل شماها معلمی ندارم که بخوام دوستش داشته باشم.و نمیدونم چه احساسی دارید.ودر این مورد تجربه ای ندارم ونمیخوامم که داشته باشم.چه فایده ای دارد؟مثلا بهکجا میخواید برسید با این دوست داشتناتون؟واقعا بران سوال چه هدفی هست توی این دوست داشتن ها ؟؟؟؟به نظر من هیچی.

اسمت قشنگ فرزند آسمان.

من سنم کم و نمیدونم تاچه حد حرفام درسته و نمیدونم این حرفایی که زدم درسته یانه.ونمیدونم ازبین بچه ها کی بزرگتر.فکرکنم بزرگتر ازمن و همه ی بچه ها معلم های عزیزی هستن که اینجا حضور دارن.
خانم شریفی و خانم مهرگان میشه شما من و قانع کنید که چجوری این اوضاعجامعه و آدم هارو میشه تحمل کرد؟

.و لی ای کاش همه میدونستن که یه روزی باید جواب این کارهاشون بدن.کاش میدونستن به جای اینکه زندگی رابرای دیگران سخت کنیم و اون هارا برنجانیم …….
کاش محبت و دوستی را از خدا یاد می گرفتیم .کاش بدون توقع کاری که از ما انتظار میرد را انجام میدادیم ولی من از این آدم ها دل خوشی ندارم چون دنیا را با کارهاشون با حرفاشون با فقط استفاده کردن (من) همه چیز و خراب کردن .آسمان خداهم از این اوضاع ناراحت هست چرا که دیشب تا صبح می گریست.
کاش راستی و درستی اجبار بود کاش به جای حسرت معرفت و وجدان اجباری بود
من خوشحالم برای خودم که این چیزهارو دارم درک میکنم .و حتما یه روزی میرسه که همه چیز درست بشه
یادگرفته ام که دلگیرنباشم .گاهی لازم است دیگرن را گم کنیم تا خودمان را پیداکنیم.
من فکر میکنم فقط شما هستید فرزند آسمان که در این نشریه بامن هم عقیده هستید .درسته؟؟

معلمادوس داشتن شماروهیچ وقت نمیتونن درک کنن ب اوناهم حق میدم خانواده وبچشوول نمیکنه بیاد یه غریبه روبخواداصلابراچی بخواد ازمدرسه ک میرن بیرون کلا فراموششون میشه

چقدر ملال آور که هیچ کی نمیتونه کاری کنه.تا آدم ها مثل قدیم بشن.چقدرسخته که اون زندگی ساده و اون خوبی ها دارد از بین میرد ما آدم ها تا کجا میخواهیم پیش بریم.این دنیا دارد ازریشه از بین میرد.فقط به خاطر خودخواهی آدم ها.فقط به خاطر اینکه همه دوست دارن خودشون ازهمه بالاتر باشن.کاش به جای کلاس های مختلف.یه کلاس میگذاشتن که ازاین چیزها درس داده میشد به همه.

سلام اون معلمی که کفته بودم احساس میکنم جدیدا خیلی باهام خوب شده مخصوصا این دوروز اخیر امروز ازش خواستم که برام یه یادگاری بنویسه و حتی خودش اومد تو حیاطو صدام کرد که برام بنویسه و چیزای قشنگی برام نوشت مطمئنم که میدونه دوسش دارم اما تاحالا خودم بهش نگفتم . تو چیزی که برام نوشته غیر مستقیم بهم گفته که من ازش انتظار زیادی دارمو اون نمیتونه انتظار منو براورده کنه در صورتی که اینجوری نیست و من ازش انتظاری ندارم هم جایگاه حودم و هم جایگاه اونو میدونم . حالا دوشنبه ی هفته ی دسگه اخرین روزیه که میرم مدرسه و میترسم کدیگه نبینمش به نظرتون برم و حسم و بهش بگم؟ میدونم میدونه اما خب خیلی دوس دارم خودم بهش بگم!

شما واقعا اسمت فرزند آسمان؟؟

سلام
دلم برای بچه گیام تنگ شده .دلم برای آدم های مهربون تنگ شده .دلم برای اون سادگی های گذشته تنگ شده .دلم برای خودم تنگ شده.
تاکی باید سکوت کرد و تاکی باید …..
وقتی دل هاتون را زدن و شکستن باید بشینید و تیکه های شکستتون و به هم بچسبونید تا یه آدم دیگه بشید.همین وبس.باید قلب های همه توی این زمونه مثل سنگ ودیگه کم تر کسی پیدا میشه که قلبش پر از خوبی و دوستی باشه.همه با کارهای بد دیگران و به زمین میزنند و خودشون را بالا می برند آخه این درسته؟؟؟؟
تاکی باید آدم ها پشت نقابی باشند که چهره ی واقعی شان را نشون نمیده تاکی باید در جامعه دوروی باشه .چرا دیگه سادگی معنا ندارد ؟چرا دیگه این محبت ها برای همه بی ارزش .چرا همه انقدر خوب نقششون توی دنیا بازی نمی کنند.اگه کسی میتونه نظرشو برام بنویسه .اصلا تاحالا به این چیزا فکر کردید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

به فکرخودباشیدوبس….باخداباش پادشاهی کن بی خداباش هرچه خواهی کن دلتونو ب خدابسپاریدادم مذهبی نیستم ولی تنهاعاشق خدام وخواهم مونددوستایی داشتم ک میگفتن شعارمیدی حالابعدچن ماه وچن سال ب حرفم رسیدن وب خودم گفتن….شماهم فکرکنین شعارمیدم خداروعشقه

اصلادوست داشتن چیه چرابایدخودتونواسیراین احساس کنین باباجوانی کنین منظورم ازجوانی کارای خلاف نیس جوانی یعنی شادی پیرک شدین میگین کاش قدراون روزارومیدونستم من پیرنیستم مثل شمام ولی منطقی فکرمیکنم

شماهاعاشق چیه معلمتون شدین

خدا رو شکر .
امشب درود می فرستیم به همه آدمهایی که تلاش می کنن گرد ناراحتی رو از صورت همدیگه پاک کنن .اگرچه شده با یک لبخند.
شب خوش

ممنونم از پاسخ زیباتون.امشب ازشما آموختم که بهترین چیز در زندگی چیست.ومن چه وظیفه ای دارم.وشاید به قول شما هر کاری وظیفه هر فرد به خصوصی .من ازهمه عذر خواهی میکنم.و طلب بخشش میکنم.

معلمتون شاید دیگه الان در قید نباشن .می خواهید برای شادی روحشون فاتحه ای بخونیم؟

صحبتهای ما اینجا ماندگار میشه من ازتون خواهش می کنم .همون طور که سردرد ویا بیماری جسمی داریم به دکتر مراجعه می کنیم برای شناختن روحمون هم به دکتر ومتخصص این کار مراجعه کنیم اگر واقعا قصد کمک به خودمون رو داریم.هر گز توی حیطه هایی که تخصص نداریم وارد نشیم .چه بسا که باعث مشکلات مضاعف بشیم .هنوز هم معتقدم صداقت اصل مهمیه .حتی دروغ های کوچولویی که ممکنه از نظر ما مهم نباشه ولی ممکنه برای دیگران مهم باشه .وباعث کمرنگ شدن دوستی ها بشه.
من از اینکه کمکی نکردم قلبا ناراحتم ولی وقتی تخصصی ندارم چه حرفی می تونم داشته باشم.

خانوم مهلا به نظرتون عجیب نیست در مورد کسی که نمیشناسیم اظهارنظر کنیم .باید شمارو بشناسم ؟؟؟
شما منومیشناسی؟؟؟؟

همیشه بدون اینکه مقصر باشی مقصر شناخته میشوی.همیشه آدم ها باید ناراحتت کننداز اینکه گناهی نداشتی.من امیدوارم هیچ کس ازم بهخاطر کاری که نکردم.و دیگران باعث این ناراحتی ها میشن .ناراحت نباشن.نمیدونم چرااین جملات و میگم شابد احساس کردم منم باید مثل شماها احساسم رابگم.من همیشه بالبخند و مهربانی بادیگران گفت وگو میکنم.ولی هیچ وقت بالبخند تموم نمیشه این گفت و گو ها.امیدوارم ناراحتی درونش نباشه.من بچه ها به نظر خودمم مهربونم.شب همگی به خیر

مرسی خانوم مهلا.تمام سعی من تو کل زندگیم روی این بوده که کسیو معذب نکنم با رفتارم.بنا به دلایلی که هنوز واسه خودمم خیلی مشخص نیست این حس افراطی بوجود امده.نمیخوام که باعث به هم ریختن آرامش معلمم بشم‌.فقط یه وقتایی ادم نیاز داره یه حرفایی رو به عزیزانش بگه تا سبک شه.نمیدونم تا چه حد نظر من درسته.به هرحال خیلی لطف کردید که نظرتونو گفتید.

سلام ماری جان.اگه معلمت به نظرت همراه خوبی هست برات میتونی براش احساست رابگی و از صحبت هاش استفاده کنی .واگه نمیخوای خودت این کار رابکن .با وجدان خودت کنار بیا با احساست .از علامت های سوال هایی که در ذهنت هست.افراط اصلا خوب نیست در رفتارت و کارهات متعادل باش .معلمم در ددوران دبیرستانم به من می گفت که همیشه صداقت و مهربانی و نداشتن افراط بهترین چیز.

خانم مهرگان خوبید؟

بابت پیام که گذاشته بودید ممنون که خوشحالید که به دیگران کمک میکنم

سلام
خانوم مهلا می تونن شما رو راهنمایی کنن.متاسفانه من شرایط کمک به شما رو نداشتم .ایام شما هم به کام

سلام.بچه ها
سلام خانم مهرگان حالتون چطور؟
سلام کاملیاجان

اول جواب سوالم که برام مهم.اگه مایل بودید از خودتون هم بگید

بله سوم دبیرستان ۱۶سالمه

منظورم سخت گیری

من خیلی ازاین حرف شما کسل شدم.خانم مهلا هم که نیست.شماهم که کمک نمی کنید

خانوم کاملیا چه اسم قشنگی داری.
من متاسفانه نمی تونم راهنماییت کنم چون رابطه ام با دانش آموز هام خیلی عمیق نیست .انشا الله بقیه بتونن به شما کمک کنند.

زیاده روی تو این حس برای هر دو‌طرف بنظرم بده.ولی یه سوال ازتون دارم؟اگه یکی بدونه این احساساتش منطقی نیست و بخواد به یه حس نرمال برسه درسته که از معلمش کمک بخواد؟یعنی اون معلم ممکنه بتونه کمکش کنه تا این هیجانش عادی بشه؟من واقعا سعی خودم رو کردم با خودم و حسم کنار بیام.ولی واقعا پیشرفتی نکردم.کاملا دودلم که از معلمم کمک بخوام یا نه :((((

توی این رابطه ها کی مقصر؟من از معلم های این نشریه میخوام به این سوال پاسخ دهند.آیا معلم ها هم دانش آموز را میتونند دوست داشته باشن؟

خانوم دنیا .شما مطالب خوبی می نویسید موفق باشید .
ساره خانوم برای شما هم آرزوی موفقیت دارم.

سلام به همه
مهلا جان .چقدر خوشحالم به دیگران کمک می کنی.موفق باشی

فدات عزیزم شادباش

شب خوش همگی حرفام ب دلتون ننشست ولی ب دل خودم خیلی نشست مهم هم دل خودم بود خخخخ همین عشق مزخرف منواینجوربی دل کردوگرنه منم روزی مثل شما بودم تجربموگفتم تاخدایی نکرده سرتون نیومده ب خودتون بیاییدوگرنه عشقتون پاکه میدونم منم ادمم فقط قلب ندارم فقط یکی زخم میزنه دردندارم همین ساره راست گفت بی احساس شدم …بای

ازاین خانم خوشم اومد اهل منطقه نه دل ازاین مزخرفا

ممنونم از حرفهای قشنگتون خانم مهلای عزیز سعی میکنم همینطور که شما گفتین پیش برم❤
سعی میکنم دیگه به این سایت نیام.خداحافظ

ساره جان چندسال دیگه بزرگ میشی تو باید درزمان حال زندگی کنی و از اون بهترین استفاده راکنی تا هیچ وقت احساس پشیمونی نکنی.دیدی وقتی مریض میشی باید درزمان های مشخص قرص بخوری تا خوب بشی دعا و نماز هم همینطور او باید در هر زمان چه غم و وچه خوشحالی با یادخداباشی.تنها کسیی که همیشه باتوخداست‌.اگه باخداباشی دیگه استرس نداری.وبرنامه هات همه سامان پیدامیکند.وخودش همه چیز ودست میکند تو فقط باید توکل کنی و ازیادش غافل نشی.دختر خوب فق دیگه تنرژی منفی نداشته باش خوب؟و به امید خدا انشاالله که قلبت همیشه باخداباشه.کتاب های بانوشته های آرامش دهنده بخون .و براخودت خاطراتو بنویس.ساره عزیزم من دیگه تو این نشریه تا تابیتان نمیام.تو دیگه با برنامه ریزی در س بخون .از نعمت هایی که خدا بهت داده خوشحال باش

من حتی برای یکی بمیرم اون ناراحتم کنه پشیمونش میکنم هرکی میخوادباشه اول دل خودم

خدارگ احساسموبریدم تاتوهستی به هیچ کسی نیازی ندارم عاشق خودتم ویکیم عاشق تنهایی به دورازادمای رنگارنگ زندگی خیلی عالیه قدره دلمومیدونم دیگ دست هیچ کسی نمیدم خودموبیشترازهمه دوست دارم

اینوخیلیاگفتن توهم روش مهم نیس

کینه ای نیستم حلالت کردم توهم ببین
دیگه چیکارمیکنی والا دیگه حالوحوصله ی منت کشی ندارم

ای خدا خندم میاد اینادیگ کین

نه عزیزم ناراحت نشدم.امیدوارم در همه ی کارهات موفق و پیروز باشد.وهمیشه شادباشی.
بچه ها دیگه برید سراغ درساتون و آیندتون و دیگه وقتتون و توی این سایت و شبکه های دیگه تلف نکنید از وقتتون بهتریتن استفاده راکنید.امیدوارم به حرفم گوش بدید دخترا.مواظب مهربونی هایتان باشید.خداحافظ

اینوهم بگم خاله ی خودم معلمه وقتی ازش پرسیدم که نسبت ب اونایی که میگن دوست دارن چه احساسی داری گف هیچی وقتی ازمدرسه میرم بیرون اصلایادشون نمیفتم درجریان باشین
وخودتومعطل این مزخرفانکنین

مرسی مهلا جان، صحبتاتون خیلی کمک میکنه بیشترم به خاطر اینکه خودتون معلمید و از دیدگاه یه معلم میبینید ❤
ببخشید بابت اون سوال اگه ناراحت شدین❤
امیدوارم همیشه موفق باشین❤

اگه ناراحت نمیشی نمیتونم بگم عزیزم

خانم مهلا اگه جسارتی نیست شما تو کدوم مدرسه هستین؟

درس وعبرت بزرگی برام شدواون بهم گف هیچ وقت حلالت نمیکنم بدتموم شد

تهدیدش کرده بودم اونم میترسیدچون منومیشناخت ومیدونس هرچی بگم میکنم شایدم چون زیادی دوسش داشتم نمیتونم زیادتوضیح بدم خلاصه میکنم سه سال گذشته واون وقتی منوجایی اتفاقی میبینه باترس ونفرت نگام میکنه من ازخداغافل بودم اماالان دوسالی میشه توبه کردم ونمازمومیخونم وفقط وفقط عاشق خداشدم

من توسوم دبیرستان باهاش اشناشدم ومثل شمادوسش داشتم شایدم بیشترازشماباهم حرف میزدیم شبا زیادی صمیمی بودیم ازدواج نکرده بودامابه دلایلی رابطمون بدشد اونم منومیخواس چون عکسای شخصیشونشونم میدادکه توعروسی گرفته بود یاحرفایی ک به هیچ کس نمیگف بهم میگف ولی باهم دعوامون شدومن فکرانتقام افتادم

دعواکن، ولی با کاغذت
اگر از کسی ناراحتی یک کاغذ بردار و یک مداد
هرچه خواستی به او بگویی، روی کاغذ بنویس
خواستی هم داد بکشی؛ تنها سایز کلماتت را بزرگ کن نه صدایت را.

آرام که شدی، برگرد و کاغذت را نگاه کن،
آنوقت خودت قضاوت کن.
حالا میتوانی تمام خشم نوشته هایت را با پاک کن عزیزت پاک کنی.

دلی هم نشکانده ای، وجدانت را نیازرده ای…
خرجش همان مداد و پاک کن بود، نه بغض و پشیمانی.
گاهی میتوان بهترین تصمیم راگرفت

امشب شب آخری هست که من دراین نشریه هستم .و دیگه نمیتونم بیام همراهتون باشم. و بیام پستاتون رابخونم هرکس میخواد میتونه بیاد اگه سوال دارد بپرسه.من در خدمتون هستم.امشب.دخترا

یک سلام قشنگ بر معلمان عزیز و مهربانی که تو این نشریه پشت پرده حضور دارن و همینطور دوستان گلم.
و سلامی خاص به دوست خوبم پری ناز جون.امیدوارم که حالت خوب باشه.من که شمارو شناختم نمیدونم شماهم منو شناختی یانه؟
امیدوارم تو درسات هم مثل همیشه موفق باشی گلم?
قبل از هر چیزی هفته ی معلم رو تبریک عرض میکنم به تمامی معلمان دلسوز این نشریه و همینطور معلمانی که وقت میزارن و صحبتهای ما رو میخونن ❤❤❤
خانم مهلای عزیز باز هم بسیار سپاس گزارم از پست های قشنگتون و تجربیات خوبتون که در اختیارمون میزارید☺
کیانا جون خیلی حساسیت به خرج میدی گلم اگه من به جات بودم فقط از داشتن رابطه ای به این خوبی لذت میبردم این که خیلی خوبه عشق به معلمت باعث پیشرفتت شده درست برعکس من که خیلی ضرر کردم و الان خیلی پشیمونم نمیگم عشق بی اندازه خیلی خوبه تا جایی که میتونی سعی کن علاقت رو کمتر کنی ولی هیچ وقت قطع رابطه نکن☺

ممنون از حرفاتون مهلا خانم…حسابی استفاده کردم….میدونین….من اون درسم تا دو سال پیش متوسط یا خوب بود ولی از موقعی ک عاشق این دبیرم شدم این قد انگیزم بالا رفت که کلی رتبه میاوردم و خیلللی عالی شدم فقط به خاطر ایشون… یه ماه پیش به این نتیجه رسیدم اصن مامانمو دوس ندارم…اما دیدم ک این طور نیس…اول مادرم بعد ایشون…شایدم مثل هم…با خداهم احساس میکنم رابطم خیلی نزدیکه…کسی حاضر نیس ب حرفای من گوش بده بنابراین من همیشه با خدا درد و دل میکنم…اما فهمیدم که نمیتونم ترک کنم به دلیل اینه که از ته دلم نمیخام ینی دلم نمیاد شاید به خاطر همین…میدونین یه جور انگیزه تو زندگیمه و بدون فکر کردن به اون خیلی زندگیم یکنواخت و مسخره و بی دغدغه میشه و اینو دوس ندارم…بازم مرسی از جوابتون…شما خیلی مهربونین

ازنظرلطف شما ممنونم مهلای عزیز.شما دانش آموزی؟

جمله هات خیلی قشنگه مهلا خانم

خانم مهلا ی عزیز…همه ی حرف های شما درستن و ته دل همه ی ماهم همینه…ولی راستش من بقیه رو نمیدونم…اما من دست خودم نیس ک عاشق معلمم هستم بارها ب طور جدی قصد به ترک کردم اما بزودی مث اول شد…واقعا دست خودم نیس…پیشاپیش هفته ی معلمو بهتون تبریک میگم و امیدوارم موفق باشین…میدونین بعضی دبیرا اون قدر دوس داشتنی و مهربونن که حتی فک کنین مدیر مدرسمون هم از همه دبیرا بیشتر دوسش داره و مدام ازش خوب میگه…دیگه وای به حال ما ……. درسته همه ی بچه های مدرسمون دوسش دارن اما من به نوعی از همه بیشتر و دوس دارم بیشتر موقعا کنارش باشم….و دلیل این عاشق شدنمم نمیدونم از هورمونه کمبود توجه یا هر چیز دیگه ای ک هس دس خودم نیس

مرسی عزیزم.منم خوبم.برای کنکور آماده ای؟؟

بگو چه اتفاقی افتاده تابتونم کمکت کنم

??????کسی نیس به من بگه چیکار کنم???

تو زندگی اگه رسیدی به یک در بزرگ که یه قفل بزرگتر هم بهش بود نترس و ناامید نشو چون اگه قرار بود اون در هیچ وقت باز نشه حتماً به جاش یک دیوار می ساختند.

ته ، ته ، ته همه ی نا امیدی ها
نداشتن ها
نخواستن ها
نبودن ها
و بن بست ها رسیدنها
خـدا رو داری که آغوشش رو باز کرده برات

با سلام به همه دوستای گلم..و معلمای عزیز!من تمام این پستا رو از وقتی نبودم تا الان خوندم….خانم شریفی خوب هستید؟من احترام خاصی برای تمام معلمای هر کجای دنیا قائل هستم…باید بگم من با اینکه یه معلمو دوست دارم اما الان دیگه اون حد افراطی نه یه حد واسط و ب عنوان بهترین دوست و سعی کردم رابطمو در یه حد نگه دارم باید بگم من اصلا دانش آموزی که در مقابل شما قرار دارد و درک نمیکنم!!!و حق رو ب شما میدم من با اینکه امسال سال سرنوشت ساز زندگیمه و من کنکور دارم با ترس و لرز همان ۲ یا ۳ اشکالی که در درس زیستم دارم رو از معلم میپرسم چون میترسم ک فکر کند من قصد سواستفاده رو دارم….به نظر من این دانش آموز یه مشکل داشته ک ریشه در کودکیش داره و هنوز طرز صحیح جلب کردن یک نفرو به خودش یاد نگرفته و تصور میکنه که با هر روشی میتونه کسی رو ک دوست داره به سمت خودش جذب کنه….و یه چیز دیگه شما نگفتید که چند سالشه؟اگه که در دوران راهنماییه یا اولای دبیرستان به نظر من چون تو دوره ی بلوغ قرار داره و تاثیرات هورمونی هم میتونه باعث اینگونه رفتارا بشه به هر حال خیلی جالب بود برام که اینجا یکی از معلما مشکلشو طرح کنه و من درک کردم واقعا که چه حس بدیه…امیدوارم که هر چه سریعتر این دانش آموزتون جایگاه خودشو بشناسه و اشتباهاتشو تصحیح کنه!???

بااینکه یه معلم هستم ولی الان احساس ناراحتی درونم شعله ور شد.ولی اشکال نداردخانم شریفی.من انرژیمو ازدست نمیدم.من فقط به خاطره بچه ها اینجا آمدم که کمکشون کنم

کدوم پست ها اینجا تعجب بر انگیز؟؟؟؟؟؟؟

مهرگان جان بازم نیستی که واقعا معلم بودی
آدم اینجا به همه چی شک میکنه
چه پستای تعجب برانگیزی.
لااقل میلتو بذار نتایج رو بهت بگم.
خب باید درک کرد اینجا سایت نوجوانان وخلق وخوی نوجوانانه بهش حاکم.

سلام ساره عزیزم.ازلطفت ممنونم.من بهت افتخار میکنم .واین خیلی زیباست که تو به وجود ت که مثل الماس می درخشد پی بردی.امیدوارم همیشه شادی و خوشحالی درونت شعله ور باشد

از تمام دوستان عزیزی که تو این نشریه شرکت میکنن و حرفها و تجربیات خوبشون رو در اختیار ما قرار میدن بسیار متشکرم:خصوصا خانم مهرگات عزیر.باران جان و خانم مهلای عزیز.

درس زیست

مهلا جان یه سوال شما معلم هستید؟ اگه هستید معلم چه درس و در چه مقطعی؟

خوشحالم.وامیدوارم موفق شوی .دنیا خیلی زیباتر و بارزش تر از اون چیزی هست که ما آدم ها فکر میکنیم.با کارها و رفتارهای ناپسند دیگران را ناراحت می کنیم و بعد برایمان مهم نیست .واین شده یه عادت .کاش که زودتر دنیا را با کارهایمان و رفتارهای مودبانه و بدون قضاوت های سریع زیباتر کنیم.کاش دنیارا از دید خدا وند می دیدیم.کاش میدانستیم کسی بزرگ تر از خدا نیست.کاش به رفتارهایمان فکر می کردیم و می دیدیم چقدر تاحالا دیگران را آزرده خاطر کردیم.و ای کاش های دیگر که میدانم هیچ کدام عملی نمشود.بچه ها قدر خوبی هایتان و گوهری که در وجودتان نهفته را بدانید که آن قلب های مهربان شماست.و آرزو دارم که قلبتان خانه ی کسانی شود که واقعا برای گوهرهایی مثل شما ارزش زیادی دارد.و یک توصیه هیچ وقت هیچ وقت از یاد خدا غافل نشوید وماه و خورشید (پدر و مادر)زندگی هایتان را دوست خود بدانید«.دوستدارشما.یک معلم»

پانی عزیزم .به نظر من که نگو .وقتی کسی از اینکه دیگران دوستش داشته باشند ناراحت میشن .به نظرم انقدر تلاش لازم نیست.مثل دانه های باران باش که وقتی نمیبارد همه ناراحتن اما وقتی شروع به باریدن میکند همه مجذوبش میشوند.موفق باشی

میتونی احساست را زمانی که دیدی اوضاع خوب است بگی.البته با آرامش .ویک بار برای همیشه بشین و باخودت کناربیا.بهترین تصمیم را بگیر و انرژی های منفی را از خودت دور کن.ولی یه چیز یادت باشد.هیچ وقت از خط قرمز جلوتر نرو یعنی همیسه به خودت یاد آوری کن که یک دانش آموزی و ابنکه تو برای خودت شخصیت بزرگی هستی

تو بزرگتر از آن هستی که فکرش را بکنی.پس خودت را انقدر کوچک نبین.تو دارای ارزش هستی.عاقلانه رفتار کن.وهروقت معلمت رادیدی.یاد حرفاش و بی اعتنایی که بهت کرد فکر کن.

سلام من ۱۵ سالمه و دوساله یکی از معلمامو خیلی دوست دارم . به طوری که وقتی میبینمش دت و پام می لرزه. امسال معلممون نیست و فقط تو مدرسه میبینمش . منم ادم پررویی نیستم که بتونم برم باهاش خوش و بش کنم. خودشم خیلی بی احساس و مغروره. شماره ی تلفنشم دارم . دوبار با کمک دوستام تونستم بغلش کنم البته اون منو بغل کرد . خودشم روانشناسی خونده و مشاوره ولی اصلا محل نمیده . یکی از دوستام گفت که بهش گفنه اونم فهمیده من دوسش دارم گفته اخی بدبخت. الان واقعا نمی دونم چیکار کنم. تاحالا هم خودم مستقیم نگفتم که چقدر دوسش دارم. باید چیکار کنم؟ اگه نگم میمونه تو دلم. چند بار سعی کردم فراموشش کنم اما به محض اینکه میبینمش دوباره اون حس میاد?

دوست داشتن معلم هیچ گاه از کمبود محبت یا چیزهای دیگه نیست.فقط یک ارتباط دوستانه است.ارتباطی که نباید منجر به این شود که ازاین فکرها شود.ولی در کل به نظر من …

خانم شریفی حالتون خوبه؟خانم مهرگان شما چطور؟ .باران جان منم تا حدودی با حرف های شما موافقم.خانم reyقبلا از اینکه به عشق و علاقت فکر کنی .یه کم بیشتر فکر کن به دوست داشتنت معلمت.

بچه ها دنیا ارزش این عشق های چندروزه و چندساله را ندارد.اززندگی لذت ببرید.از وجود خدا.از حضور پدر و مادرتون.از وقتتون بهترین استفاده را کنید.

البته شاید این بارم یکی ازون دفعه هاییه که میگم ترک میکنم و نمیتونم…آه…آخه خیلی مهربون و دوس داشتنیه… تازه من عاشق دو تا معلم هستم که یکیشون امسال دبیرمون نیستو پارسال بوده…اول سال داشت منو از خودش متنفر میکرد خودشم بهم گفت ولی یه بار رفتم باهاش منطقی حرف زدمو بعدش خیلی خوب شد…برا روز تولدم کادو خرییید!!!! باورم نمیشه هنوز…
با عشق اون کنار اومدم و اذیت نمیشم امیدوارم این یکیم به خوبی و خوشی متعادل شه…

بچه ها این یارو بی بی دس گنده دیوانه نیس عایا؟؟؟؟؟

باران خانون
حرفاتون خیلییی خوب بود عااااالی بود خیلی خوشحالم که عشقتون کم تر شده و اون دوریه قابل تحمل تر ……درسته خدا کسی که مارو بوجود اورده میتونه کمک زیادی بکنه
فکر کردن به خاطرات خوبیه داشتین همه میتونه داتنگیتونو از بین ببره …..باید با فکر کردن به اونا خوشحال بشین و انرژی کسب کنید نه اینکه افسردگی بگیریت من خیلی رو ایین نوضوع تاکیدد دارم دانش اموز های مادرم اونایی که دوستش دارن و عاشقش هستن احساس شادی مناسب رو ندارن و لذتی از زندگیشون نمی برن ……
نمی دونم والا چی بگم ：：：：：：

ایناس جان
ببین شما نباسد دست دست کنی
برو و بهش بگو چقد دوستش داری …..باید خجالت رو بزاری کنار درسته اسون نیستش اما نتیجه ی بعدش بهتره اینکه اونم بدونه و بهت ابراز علاقه کنه واسه خودت بهتره ……..یه نفس عمیق بکش و لبخند بزن و بهش بگو …..من میدونم موفق میشی

دوستان سلام عیدتون مبارک باشه. امیدوارم امسال بهترین سال زندگیتون باشه. ببینید بچه ها همه ی ما از یه درد
مشترک رنج میبردیم یا میبریم. همه ی ما یه نقطه مشترک مشخصی داریم و اونم عشق افراطی به دبیرامون بوده و خلاص. درسته نحوه آشنایی با دبیرامون،مدت علاقمون و یا اینکه رشته تدریسی معلم مورد علاقمون باهم فرق میکنه ولی از همه ی اینا که بگذریم، تمامی دوستانی که وارد این سایت میشن یه درد مشترک، یه تجربه مشابه و و یه علاقه افراطی دارند که نمیشه کتمان کرد. دوستان همه ما تو یه سنی هستیم بسیار حساس و پرهیجان، از حساس و پرهیجان بودنش که بگذریم سن نوجوونی دوره ای هست که سرنوشت سازه بچه ها. تو این دوره بیشتر از هرچیز دیگه ای آینده شمابه تصمیماتی که میگیرید بستگی داره. پس باید تصمیماتتون عاقلانه و منطقی باشه نه احساساتی. من حال تک تک شما رو درک میکنم. حرف به حرف کلمه ها و رنج هایی
که مینویسید رو با تمام وجودم حس میکنم بچه ها چرا؟ چون من تجربه کردم قبلا هم گفتم نمیدونم خونده باشید یانه. ولی احساسات شما رو خوب میفهمم. میدونم دست خود آدم نیست وگرنه مگه دیوونه ایم که خودمون روعذاب بدیم. بچه ها باید یه چیز رو باور کنیم، همه ما باید باور کنیم که نمیتونیم همیشه کنار دبیرمون باشیم، نمیشه تا آخر عمر ببینیش، نمیتونی هروقت دلت خواست هروقت اراده کردی اون کنارت باشه. نمیشه بچه ها باور کنید نمیشه… خودمونو بکشیم پرپر کنیم همیشه چرخ روزگار مطابق میل ما نمیچرخه. باید با سرنوشت کنار بیای. باید با این سختی ها، مشکلات مبارزه کنی باید رودر روش وایسی نه اینکه خودتم هم جهت باد حرکت کنی و باهر ساز و آوازش برقصی نه این اشتباهه. بالاخره هرکس زندگی خودشو داره، هرکس باید به فکر آینده خودش باشه. این احساسات و هیجانات تو دوره نوجوونی کاملا طبیعیه. به علت ترشح بیش از حد یه سری هورمون تو بدن هست و علت های دیگه هم داره… اینو میخوام بهتون بگم باور کنید دبیراتون تک تکتون رو دوست دارند. بعضیا دبیراشون بهشون مستقیم گفتند بعضیا با نگاهشون و رفتارشون سعی کردند بهتون بفهمونند که دوستون دارند ولی شاید شماها نفهمیدید ولی همتون رو دوست دارند. دوم اینکه بچه ها انتظار و توقع ما خیلی بالاست. دبیرمون رو خیلی دوست داریم، بهش ابراز احساسات هم میکنیم و همچنین توقع داریم که اون هم خیلی زود بهمون بگه دوسمون داره، هروقت بهش پیام دادیم سریع جواب بده اگه جواب نداد فوری دلخور میشیم، دوست داریم حالا که از علاقمون خبر داره باهامون متفاوت رفتار کنه، نمیدونم یه جور با صمیمیت بیشتری باهامون رفتار کنه که اینها همش توقعات بیش از حد ماست که باعث شکل گیری افکار منفی در ذهنمون میشه. ما باید شرایط دبیرمون رو هم درک کنیم دوستان فقط به فکرعلاقه خودمون نباشیم.
اگه یه بار پیاممون رو جواب نده یا اگه یکم سرد رفتار کنه ما فک میکنیم ازمون خسته شده یا اینکه دیگه دوسمون نداره نه اصلا اینجور نیست. و سوم اینکه فک نکنید با تموم شدن مدرسه و یا ساعت کلاسی دبیر، علاقه و دوست داشتن ماهم باید تموم بشه. خیلی از ما از همین عذاب میکشیم چون فک میکنیم باید کسی رو که اینقدر دوسش داریم برای همیشه فراموش کنیم درصورتی که این طور نیست. قرار نیست علاقمون با تموم شدن مدرسه به پایان برسه. ما میتونیم همیشه با دبیرمون ارتباط داشته باشیم ولی در حد معقول و معمولش نه کمتر ونه بیشتر. دوسش داشته باشید و بهش ابراز علاقه کنید به طوری که این علاقه زندگی طبیعیتون رو مختل نکنه. عادی رفتار کنید بچه ها عادی. میدونم اولش سخته، همتون هم لابد میگید نمیشه و فلان … ولی هیچ کاری نشد نداره. شما اراده کنی خیلی خوب میتونی از پس احساست بر بیای.

کیانا جان میتونم درکت کنم خودمم همینطوری بودم و بعضی اوقات گریه شده کارم اصلا به خاطر حرف دوستات ناراحت نباش از رو حسادت پشت سر منم خیلی حرف میزنن
من خیلی وابستش هستم ولی میدونی اون معلم منه و بعضی موقع ها که جواب پیاممو نمیده واقعا ناراحت میشم ولی خب پیش خودم میگم من که کاره ای نیستم تو زندگیش چرا باید به من توجه کنه ولی من خیلی دوسش دارم از همه ی دنیا بیشتر میخوامش ولی اون نمیتونه درک کنه بازم تو که رابطت بهتر از من با معلممه

خواهش میکنم کیانا جون♥
من خودمم وقتی با شما همدردی میکنم کلی آروم میشم.
درسته هر دومون به دو صورت متفاوت عاشق شدیم ولی هر دومون حسمون یکیه☺
بله عزیزم من اهوازیم ۱۴سالمه کلاس نهمم.
فقط کیانا جون سعی کن به خودت تلقین مثبت بکنی و هر وقت خواستی گریه کنی خودت رو سرگرم چیزایی که دوست داری بکنی.
اگه زیاد سخت بگیری سخت میگذره درسته که ی جاهایی باید جدی رفتار کنی ولی اگه همه چی رو به شوخی بگیری و شادی کنی زیباتر میگذره بل آخره که چی ی روز این عشق به پایان میرسه.

سلام کیانا جون.
راستش رو بخوای برای خودمم خیلی عجیبه!!!معلمی که دوسش دارم فقط در حد کمتر از پنج دقیقه امد کلاسمون اونم به لطف دبیر ریاضیمون?
اوایل با خودم میگفتم من فقط خوشم میاد ازش اما بعدا کم کم علاقم بیشتر شد.
بدون هیچ دلیل و حتی کوچک ترین محبتی!♡
با اینکه معلمم نیست ولی مدام از دانش آموزاش پرس و جو میکنم خیلی کم هم میبینمش.
درسته دبیرم نیست ولی جلوتر از خودم از احساسم با خبر شد اینو از نگاهاش فهمیدم،جدیدا هم ابراز علاقه کردم خیلی مهربانانه جوابمو داد.خیلی مهربونه ولی من خیلی خجالتی و کم رو هستم.
راستش منم همینطوریم ی لحظه شاد و نورمالم ی لحظه هم غمگین و افسرده خیلی دورهی سختیه ولی هر چی هست بل آخره با تمام سختیهاش میگذره.??
بله کیانا جون خب آدم مگه دست خودشه که عاشق میشه.عاشقی که خوشحالی نداره فقط اونی درک میکنه که همچین حسی رو تجربه کرده.♡

ممنون ساره جون از حرفات… راست میگی من خودمم پشیمونم از گفتنم…ولی کاریه که شده… و اینکه من دست خودم نیست که ول کنم… و اگر کسی تجربه شو داشته باشه میدونه که بی اختیار عاشق معلما میشن… وگرنه مسلما عاشق دبیرم نمیشدم… فقط میخوام این سن زودتر بگذره…خیلی سالهای عجیبیه… من خودم که یه دیقه خوشحالم و دیقه ی بعد افسرده! اصن عجیبه…
امیدوارم این جوری که میگی باشه ساره و کم بشه… ولی من از پارسالم که دبیرم بود بدتر شدم… و همین طور داره شدیدتر میشه…و من از الان برا اینکه فقط ۲۰ جلسه دیگه باهاش داریم عذا گرفتم:(( و نمیدونم چجوری میتونم بعدش تحمل کنم…
ساره جون من یک سوال داشتم…
تو با این خانم که دبیر شما نیس گفتی حتی یک سلام علیک هم نکردی… اون تو رو میشناسه با این حساب اصن؟
چجوری وقتی باهاش حرف نزدی دوسش داری؟…

فقط کیانا جون ای کاش هیچ وقت ازش نمیخواستی بخاطر دوستات از نظر ظاهری رفتارش باهات سرد بشه خب دوستات از حسادتشونه اینطور رفتار میکنن اونم اینطوری فکر میکنه دوستات برات مهم ترن.

خواهش میکنم باهام همدلی کنین… کمکم کنین خواهش میکنم… من از فکر کردن به اون تو هر لحظه ی زندگیم خسته شدم…و با این حال نمیخوام ترکش کنم… به حرفای قشنگتون نیازمندم…^_^

من الان ۷ ماه که عاشق معلم زبانم شدم و نمیدونم باید چی کار کنم هر روز کارم اینه که بشینم در کلاسش تا تعطیل شه اونم چون از خانواده شهیده زیاد راحت رفتار نمیکنه

باران جان و ساره جان خیلی حرفاتون بهم کمک کرد و خب درست میگید خیلی حساس شدم پس دلم به دریا میزنم
بعد نتیحشو میزارم
برام دعا کنید
ممنون که بهم روحیه دادین
حرفاتون خیلی خوب بود مرسی

رهاجان شما نباید نگران باشید، چون ارتباط خوب و صمیمی با دبیرت داری و خیلی راحت میتونی مشکلاتت رو باهاش در میون بذاری. با ترست مقابله کن و دل و به دریا بزن و بهش بگو. شماره گرفتن خیلی چیز عادی و طبیعیه، بابت یه چیز عادی که نباید اینقدر ذهنتو درگیر کنی. اصلا فکر منفی به ذهنت راه نده، همیشه مثبت نگر باش. فوق فوقش دوحالت که بیشتر نداره، یا شماره رو میده یا میگه نه نمیشه. من مطمئن هستم با ارتباط خوبی که شما دارید حتما دبیرت درکت میکنه که واسه چی شمارشو میخوای و بهت میده. زیادی نسبت به این موضوع حساسیت به خرج دادی به همین دلیل تو ذهنت ازش یه تصویر ترسناک ساختی و مانع میشه که باهاش رو به رو بشی. یا علی بگو و دل و به دریا بزن، ان شاءالله که نتیجه مثبت میشه.

سلام، رهاخانم به شما توصیه میکنم که زیاد به خودتون سخت نگیرید. همین جور که خیلی راحت با دبیرت دردو دل میکنی، به همین راحتی هم میتونی شمارشو ازش بگیری. اینکه در خودت این باور رو به وجود آوردی که اعتماد به نفس نداری کاملا اشتباهه. اعتماد به نفس ندارم چیزی نیست جز سه کلمه منفی که تو ذهن شما جا گرفته. حالا من به شما میگم به جای اون سه کلمه این جمله رو جایگزین کن. خواستن، توانستن است. شاید فکر کنی جمله پیش پا افتاده و تکراری هست ولی باور کن که اگه به این جمله از ته قلبت اعتقاد داشته باشی عین همین برات اتفاق میفته. اگه بخوای،اگه اراده کنی و برای رسیدن به خواستت با عشق تلاش کنی، قطعا موفق میشی.
در رابطه با دبیرت سعی کن در نهایت دوست داشتن، احساست فقط دوست داشتن باشه نه وابستگی.
باور داشته باش که بدون معلمت هم میشه زندگی کرد،میشه خوشحال بود، درس خوندو موفق شد. دوسش داشته باش، باهاش حرف بزن در ارتباط باش اما در حد معمول و معقولش، توی رابطه ای که باهاش داری نه افراط کن نه تفریط، همیشه میانه رو باش.

رها جون اگه بخوای ازش شماره بگیری فکر نکنم برات کار سختی باشه چون گرفتن شماره ی چیز خیلی طبیعیه اگه من به جات بودم خیلی وقت پیش ازشون شماره میگرفتم همینطور که تونستی مشکلاه خونوادگیت رو براش مطرح کنی،گرفتن شماره هم برات کلر سختی نیست مستقیم بهش بگو که من میتونم شمارتو نو داشته باشم؟?

سلام
چه خوب ایناس جون منم اهوازی هستم.یعنی اهوازی اهوازی که نه،طرفای اهواز هستم.
راستش ی چیز خوبی که من دارم اینه که در هفته فقط یک بار میتونم دبیر مورد علاقم رو ببینم اون یبار هم خیلی وقتا نمیاد خخخخ اینش خوبه که زیاد وابسته نمیشم و از درس و زندگی هم نمیوفتم.خب اوایل خیلی اذیت میشدم ولی الان کم کم دارم عادت میکنم.با اینکه ایشون معلم ما نیستن ولی بیشتر از دانش آموزاش ازش میدونم درصورتی که هیچ ارتباطی باهاش ندارم خخخخ.

من ایناس۱۶اهواز هستم عاشق دبیر ادبیات شدم اسمش خانم قاسمی خیلی دوسش دارم پیش از حد از این عشقی که بهش دارم دارم دیونه می شم همه ی اطلاعاتشو جمع کردم ومی دونم چه ساعتی با چه کلاسی داره وخیلی دیگه درموردش می دونم حتی بیشتر بچه های مدرسه می دونن که من عاشقشم به دوستام بهش گفتن که من عاشقشم اون گفت که منم ایناسو دوست دارم ولی من نمی بینم که بهم ابراز علاقه کنه بخاطر همین دارم دیونه می شم

مهرگان جان منم از آشنایی با شما خوشحالم. کامنتای شما نشان دهنده دقت نظر، دانایی و فهم بالای شماست و فکر میکنم تجربه مشابهی داشتید اگرچه مستقیما عنوان نکردید، همیشه با تمرکز بیشتری کامنتای شما رو میخوندم.

ساره جون من ارتباطی با خانوادم ندارم از نظر نزدیکی به خدا هم همین معلمم کمکم کرد
من خیلی دوسش دارم میخوام باهاش در ارتباط باشم
محبتاش و کاراش باعث شد اینطوری شم
نمیدونم واقعا

تو رو خدا یکی بهم راهنمایی کنه دارم دیونه میشم

من به یکی از دبیرام به شدت وابسته شدم
خب درسته از بعضی معلمام خوشم میاد ولی ایشونو خیلی دوست دارم ارتباطم باهاش خیلی خوبه من خیلی مشکلات دارم از نظر خانوادگیه و کلا همه چیز و من با ایشون حرف زدم ر اهنماییم میکنه خیلی دوسش دارم بیش از حد از خانوادمم بیشتر
ولی میترسم بهش بگم شمارتونو بدید میخوام باهاش در ارتباط باشم
همش گریه میکنم به خاطرش
ر اهنماییم کنید
البته بگم رفتارای ایشونم با من جوریه که همه حسادت میکنن که چقدر باهم اولین
کمک میخوام?

سلام
خانم شریفی عزیز ممنونم بابت پاسخی که دادین❤
ولی من با دانش شما فرق میکنم چون کمبود محبت ندارم.
و نیاز ندارم کسی باهام درد و دل کنه،خدارو شکر مادر مهربونی دارم و قبل از خانم…بیشتر عاشق مادرم هستم☺
راستش من تا حالا به ایشون ابراز علاقه نکردم حتی ی سلام علیک خشک و خالی هم نکردم.
ولی هیچ وقت نمیتونم ایشون رو با معلم دیگه ای عوض کنم چون دوست ندارم وابسته ی کسی بشم حتی خود ایشون♡
و دارم سعی میکنم این وابستگی رو تا حدودی کنترل کنم.
خب من بیشتر شیفته ی اخلاق و رفتار ایشون شدم و از ایشون انتظار زیادی ندارم.
اینم میدونم که رفتارای من برای ایشون زجر آوره.
ولی سعی میکنم کاری نکنم که باعث ناراحتیشون بشه.
واز اینکه با دبیر مهربونی? مثل شما آشنا شدم خیلی خوشحالم چون باعث شد که بیشتر به احساسات خانم… نزدیک بشم و کاری نکنم که باعث ناراحتیشون بشه?

متفاوترین معلم چرا نتونستم وارد وبلاگت بشم خیلی خوشحال شدم که معلم هستی. حتما آدرس وبلاگت رو بگذار تا بیشتر باهات آشنا بشم.چرا خداحافظی کردی ؟
من هم یک کار جدید کردم وفعلا منتظر نتیجه های خوب هستم،اون دانش آموز مورد بحث رو با مدیر مدرسه آشنا کردم ،چون رفتارهاش زیاد تغییر نکرده بود
منهم دیدم مدیر مدرسه خیلی وقت زیاد و شرایط مناسبی برای این رابطه دارد ،و وقتی خودش وارد ماجرا بشود بهتر می تواند دیگران را درک کند ،ضمنا ازمن هم بسیار جوانتر وپر انرژی تر است ،مهرگان جان اگراین پست رو خوندی دعا کن این رابطه ختم به خیر شود که فوائد ومحاسن زیادی داردوارتباط مدیر بتواند موفقیتهای زیادی برای این دانش آموز داشته باشد. کاش آدرس وبلاگت رو داشتم تا توضیحات بیشتری می دادم .

سلام ساره جان، ببین دوست من اکثر مشلات و گرفتاری های ما به طرز فکر و عقیده ما برمیگرده. اینجور بهت بگم که آینده ما همیشه اون چیزی میشه که خودمون باورش داریم. به نظر من هیچ وقت احساس وابستگی به اون دبیر رو باور نکن نه تنها اون بلکه هیچ کس دیگه. اگه دقت کنی میبینی که طرز فکر و باور ما چقدر روی عمیق تر شدن این وابستگی تاثیر داره. نمیدونم منظورم رو متوجه میشی یا نه. به طور کلی به خودت هیچ وقت تلقین نکن که وابسته شدی، افکار منفی رو زیاد تو ذهنت تکرار نکن چون باعث میشه که خیلی سریع تر به چیزی که دوست نداری اتفاق بیفته، برسی. حتی اگه بهش وابسته هم شدی، اگه دوریش یا ندیدنش برات سخته، به خودت تحمیل کن که یه رابطه عادی داری مثل قبل. زیاد تو ذهنت بزرگش نکن. هروقت فکرتو مشغول کرد، به خودت بگو که همه چیز مثل قبله. اینقدر تکرار کن تا برات عادی بشه و نقطه عکسش هم اینه که افکار منفی رو از خودت دور کنی. زیاد حساسیت به خرج نده چون باعث میشه وابستگیت بیشتر بشه. و درمورد اینکه وقتی مبینیش کنترل خودتو ازدست میدی یا اگه دانش آموزی بهش نزدیک بشه ناراحت میشی، اینا همش افکاری هست که به خودت تحمیل کردی وگرنه از اولش یه رابطه عادی و معمولی داشتی درسته؟ قبلا هم گفتم تمام فکر و خیالاتی که ناراحتت میکنه رو بریز دور انگار نه انگار که مشکلی وجوداره. اصلا بهشون اهمیت نده چون عقیده های مخربی هستند که ذهن شما رو مشوش میکنه. همه چیزی به خودت بستگی داره عزیز من. اگه بخوای و باور کنی که میتونی هنوزم مثل قبل یه رابطه عادی و معمولی داشته باشی،حتما موفق میشی این کار رو انجام بدی. برات آرزوی موفقیت میکنم. ان شاءالله در سایه الهی بتونی زندگی سرشار ازمحبت، دوستی و عشق رو تجربه کنی.

سلام ممنونم فرناز خانم. مهرگان جان دبیرم مشکلی نداشت. گریه های من بابت علاقه بیش از حد بود. وقتی دلم براش تنگ میشد و نمیتونستم ببینمش میزدم زیر گریه، البته اینم بگم هیچ کدوم از اعضای خانواده ام از این موضوع خبر نداشتند. یعنی هیچ کس نمیدونست من بابت دوست داشتن دبیرم گریه میکنم حتی خودش. من به این راحتیا به کسی وابسته نمیشم و احساسم رو به سادگی بروز نمیدم. همونطور که گفتم من سه سال اسیر این احساس افراطی بودم و الان با توکل به خدا،الحمدالله تونستم که به این احساسم غلبه کنم. و درپاسخ به حرف فرناز خانم هم اینجوری بگم که ما اول باید با خودمون و احساسمون رو راست باشیم. بیایم به عقل و منطقمون دروغ نگیم.ما آدما معمولا همیشه حقیقتا رو اونجوری که دوست داریم و مطابق احساس درونی ما هست تعبیر میکنیم . و هزار و یک جور دلیل و منطق برای خودمون میتراشیم تا چیزی رو باور کنیم که دوست داریم و خوشایند و رضایت بخش هست نه اون چیزی که واقعا وجود داره ، خیلی کم پیش میاد ما حقیقت ها رو اونطوری که هستند باور کنیم و بپذیریم.دوستان چند ساعت فقط چند ساعت عمیق بشینند و با خودشون فکر کنند؛آخر این جاده به کجا میرسه؟ درنهایت چی میخواد بشه؟آیا همیشه میتونی باهاش باشی؟ بالاخره یه روزی باید از هم جدا بشید. باید با دوریش کناربیای. به هر حال هر کس زندگی خودشو داره. شاید بعضی از بچه ها این حرف بزنند که من نمیتونم فراموشش کنم، هرجا میرم هرکاری انجام میدم تصویرش تو ذهنم میاد، خاطراتش جلو چشامه، میخوام فراموشش کنم اما هرکاری میکنم نمیشه و از اینجور حرفا. من کاملا احساس و حال این عزیزان رو درک میکنم چون خودم هم اولش دقیقا همین حرفا رو میزدم و میدونم که خیلی سخته اما غیر ممکن نیست. غیر ممکن یعنی کاری که هنوز کسی اون رو انجام نداده باشه. اول به خدا توکل کن بعد با یه اراده مصمم تصمیم بگیر و باور کن که میتونی. اون موقع است که دیگه کارغیر ممکنی وجود نداره. بچه ها برای رهایی و نجات از این احساس وابستگی فقط به سه چیز لازم دارند؛ اول توکل به خدا، دوم اراده مصمم و مطمئن و سوم اینکه خودشونو باور کنند. دوست داشتن دبیرت خیلی خوبه ولی بیش از حد که بهت ضرر برسونه نه. علاقه بیش از حد که نه بلکه هرچیزی بیش از اندازه معمولیش زیان آوره. دوست داشتن زیادی هم نوع مرضه. دقیقا مثل آلرژی میمونه، پاسخ بیش از حد بدن نسبت به برخی آلرژن ها. حساسیت بیجا نسبت به یه شخص یه نوع بیماری هست. از بعد معنوی هم که بخوایم این موضوع رو مورد تحلیل و بررسی قراربدیم، اینجور بگم که خداوند چهارنعمت اساسی رو تو بدن ما با توجه به درجه اهمیت اونا به ترتیب آفریده. اول عقل و اختیار هست که در بالاترین نقطه بدن یعنی سر ما قرار داره، دوم قلب که در قفسه سینه وجود داره، سوم شکم و چهارمین اونا که از درجه اهمیت کمتری برخوردار هست شهوته. بنابراین با توجه به ترتیب وجایگاه عقل و قلب، متوجه میشیم که عقل و منطق همیشه در مقایسه با قلب و احساس در اولویت قرارداره. اگرتصمیمات زندگی، رفتارها و گفتارهای ما بر مبنای قلب و احساس باشد، چه بسا که با گذر زمان احساسات رنگ میبازد، تغییر میکند و آنجاست که پشیمانی بابت انتخاب ها و تصمیماتی که در گذشته گرفته ایم، بروز پیدا میکند. بنابر این ما همیشه باید آینده خود را بر پایه ی عقل و منطق بسازیم نه احساس و عاطفه ای که معلوم نیست در آینده به آن پایبندیم یا نه.

باران خیلی دانشو حکمت زیادی داری مشکل بچها اینه که دست خودشون نیست رها شدن از این وابستگی وگرنه کیه که همچین علاقه ای رو بخاد چون واقعا اخرش بن بسته

خانم باران☺ خوشحالم که از این وابستگی رهایی پیدا کردید. چقدر صادقانه احساستان را توضیح دادید .چرا برای معلمتان گریه می کردید ؟ معلمتان مشکلی داشت؟خودش هم می دانست برایش گریه می کنید؟من فقط دوست دارم واقعیت را بشنوم اگر در بیان واقعیت معذوراتی  دارید پاسخ ندهید .

سلام به همه
خانم شریفی کار خوبی کردید دانش آموززتون رو بخشیدید وقتی خودمو جای شما گذاشتم دیدم وقتی یکی از آدم طلب بخشش کنه میشه نبخشیش ؟
انشاالله که متوجه اشتباهاتش بشه ،ولی حالا چگونه باهاش بر خورد می کنید ؟خیلی سوال به ذهنم اومده اگه دوست داشتید بنویسید.از برخورد مادرش هم نرنجید در عوض شما دانش آموز های زیادی دارید که عاشق مهربانی ورفتار های خوبتان هستند☺

چند کلامی هم با دبیران عزیز خانم شریفی و خانم حسینی دارم. البته بنده در حدی نیستم که بخوام قضاوت ، انتقاد یا نصیحت کنم ولی اون چیزی که در حد خودم میدونم رو دوست دارم به شما عزیزان هم بگم. بعضی از دانش آموزا همون طور که خانم دکتر فرمودند بنابر مشکلات خانوادگی، فشار های روانی و کمبود های عاطفی که دارند به معلمانشون وابسته میشند و سعی میکنند که خلا هایی که دارند رو با اونها پر کنند. بعضی از دانش آموزا واقعا معلمانشون رو دوست دارند واین احساس از ابتدا یه حس دوست داشتن عادی بوده و رفته رفته و با مرور زمان منجر به وابستگی شدید میشه. به نظر بنده شما عزیزان در برخورد با این دسته ازدانش آموزان که نسبت به شما چه مستقیم و چه غیر مستقیم ابراز احساسات میکنند و اعلام میکنند که واقعا دوستون دارند،با احتیاط بیشتری رفتار کنید. منظورم این نیست که بین اونا و بقیه تبعیض قائل بشید نه بلکه به اونا بفهمونید که همشون رو دوست دارید. این دانش آموزان وقتی که با شما صحبت میکنند وقتی که احساساتشون رو بیان میکنند،مسلما انتظار دارند شما هم نسبت به اونا همین احساسات رو بروز بدید و درواقع این یک نیاز در آنها تلقی میشه که ناشی از عومل زیادی است. رد شدن این دانش آموزان از طرف شما ضربه سنگین روحی و روانی رو به اونا وارد میکنه. به نظر من توی برخورد و رفتارتون با این قبیل از دانش آموزان از روند ثابتی پیروی کنید. طوری نباشه که ابتدا دانش آموز فک کنه شما هم به همون اندازه دوسش دارید و بعد که با سردی رفتار شما مواجه میشه احساس زیادی بودن بهش دست نده. به نظر من شما دبیران نقش مهمی رو تو زندگی دانش آموزانتون ایفا میکنید به حدی که حتی میتونید با رفتار،گفتار و کردارتون مسیر زندگی یه دانش آموز رو عوض کنید. شماها میتونید یه دانش آموز رو از مرگ تحصیلی و علم نجات بدید و یا بالعکس یه دانش آموز رو از زندگی سیر کنید. همه چیز به شما بستگی داره. به طرز نگاه شما به لبخند شما و…
به عقیده من سکوت کردن و اینکه گذر زمان میتونه اونا رو از این احساس نجات بده غلطه. حرف زدن بااین دانش آموزان ،گوش دادن به احساساتشون و درد ودل کردن با اونا خیلی تاثیر گذارتره. البته شاید فک کنید وابستگیش بیشتر میشه بله درسته احتمال این وجود داره ولی باز م همه چی به شما بستگی داره. حرف زدن شما با آنها بهشون احساس اهمیت داشتن میده، احساس اینکه مهم هستند و شما دوسشون دارید. میتونید به اونها کمک کنید که احساس افراطی رو کنترل کنند. اونا به حرف شما گوش میدن و چون دوستون دارند سعی میکنند کارایی که شمارو خوش میکنه انجام بدن واین یه نقطه مثبتی هست برای شما تا به اونا کمک کنید که دچار این احساسات افراطی نشند. بی تفاوتی شما و سرد رفتار کردن بعداز اینکه از احساسشون با خبر شدید توی ذهن این دانش آموزان تصوری با مضمون اینکه دوسشون ندارید،ازشون خسته شدید و… رو به وجود میاره و خیلی برای اونا دردناک هست. اینا نظرات و عقیده های منه شاید دوستان با من موافق نباشند، من به انتقادات و نظرات تک تک عزیزان احترام میذارم. آرزوی موفقیت برای شما عزیزان دارم.

خانوم شریفی استاددلسوزومهربان
شما چرا سعی نمی کنید علاقه این دانش اموز رو در جهت مثبت پیش ببرید ؟! چرا سرکوب این احساسات!!همیشه اشتباه دیدن این علاقه ها میتونه منفی پیش بره و صدمه روحی بزنه اما میتونه باعد پیشرفت و بالارفتن اون دانش اموز از نظر فکری و روحی و درسی شه

سلام.
ممنون از پاسختون، مطالعه کردم. از جملاتتون حس میکنم بیشتر خود معلم مخاطبو دارای تقصیر دونستید. منکر وجود افراد با مقاصد و عملکردهای مختلف نیستم، ولی حداقل در مورد خودم میتونم بگم علیرغم اینکه بسیار سعی دارم رفتار عادی در مقابل چنین دانش آموزانی نشون بدم و مثلا هرگز نخواستم به قول شما اینطور عمل کنم:
“از آن به عنوان بهانه ای جهت ارتباط و تسلط با دانش آموزان استفاده می کند و دیگر موارد مشابه”
چون نه تنها نیازی ندارم، بلکه با علاقه زیاد و تعهدی که نسبت به انجام کارم دارم، همواره مورد تایید و محبوبیت شاگردانم بوده ام، اما متاسفانه برخی رفتارهای نسنجیده و مکرر چنین دانش آموزانی و حتی گاهی اظهارنظرهای نادرست و یا رفتارهای عجیب و مغرضانه ای که همکارانم! در ارتباط من و دانش آموزانم دارند سبب میشود که به مساله دامن بزنند و از کاه، کوه ساخته شود و …
در صورتیکه که اگر تاثیر منفی این عوامل بیرونی نبود، خیلی خوب و حتی مفید میتوانستم این احساسات را برای دانش آموز مدیریت کنم و به تعادل برسانم. چطور این عوامل را تحت کنترل دربیاورم؟

چطور امکانش هست با خانوم دکتر سلیقه دار پرسش خود را به صورت خصوصی عنوان کرد ؟!

سلام
نسیم جان دلیلی نداره نتونی خوب درست رو بخونی اینکه چیز خیلی خوبیه معلمت دوست داره یا شاید هم دلیل این گریه ها از استرس سختی درساس.

بچه ها کمکم کنید الهام جون کمک نمیکنی

به قول یکی از دوستام از وقتی این تکنولوژی ارتباط از راه تکست اومده…خیلی قهرها و دلخوری ها رو همین لحن گذاری طرف مقابل ایجاد کرده…و باعث سوتفاهم شده

منم معلمم دیگه برام اهمیت ان چنانی نداره هرچند ازاول هم اصلا بهش وابسته نبودم و دل کندن ازش هم اصلا سخت نبود ولی امیدوارم شما دوستای گلم هم مثل من و الهام جونم بتونین به این مرحله برسید

دنیا جون اینکه تو کسی رو دوست داشته باشی که هیچ علاقه ای بهت نداره این رابطه به درد نخوره چون اینطوری یکی باید عذاب بکشه و دیگری با رفتاراش فقط عذاب بده و احساساتشو جریحه دار کنه این کجاش خوبه؟!؟!با گذر زمان کم کم همه چیز درست میشه…ولی بهتره ما هم زیاد به این رابطه ی ی طرفه دل نبندیم و سعی کنیم فقط معلمامونو دوس داشته باشیم.هر چقدر هم که خوب باشن;-)

خانم اسدی من شخصا اصلا طرف معلمم نمی رم اینم که دوسش دارم خودشون فهمیدن و امسالم که دیگه معلمم نیستن تصمیم گرفتم فراموششون کنم ولی وقتی خودشون می فرستن دنبالم و از بی معرفتیم گله میکنن خب من راه دیگه ای ندارم و منطقم میگه ادامه بده

خانم اسدی ممنون از نظرتون اما من عمرا به شما توهین نکردم
شاید شما هم منظور منو اشتباه فهمیده باشید
به هر حال الهی زنده باشید به حیات طیبه الهی

با سلام
متاسفانه کامنت قبلی بنده از جانب برخی از شما دوچار سوء برداشت شد،لازم به ذکره که اگر کسانی مانند بنده در این باره به شما مشاوره ای دادن سعی داشتن تا حدودی مشکل شما عزیزان حل بشه اگر به کامنت قبلی من توجه کنید متوجه میشوید که بنده خدای نکرده هیچ گونه قضاوتی در این خصوص عرض نکردم
در ضمن دوست عزیز اگربا عقیده ای مخالفت دارید ذکر کنیدباتوهین کردن شخصیت خودتونو نشون دادید،بنده اگر مطلبی در این خصوص بیان کردم چون مواردی رو به عینه مشاهده کردم که ذکر اینگونه تجربیات ممکنه مجددأ از جانب شما عزیزان دوچار سوء برداشت بشه پس صلاح نمیبینم که ذکر کنم.
شاد و پیروز باشید?

اتفاقا خیلی هم خوب یادمون هستند همه مثل هم نیستن
خانم اسدی مطمئنین مدرکتون اصله؟ بنازم به اون دانشگاهی که به شما مدرک دادن معلومه خیلی عقب افتاده بودن استاداش

سلام
خانم اسدی من میفهمم شما چی میگین و هممون هم ی زمانی به این نتیجه رسیدیم ولی نتونستیم باش کنار بیاییم چون عشقمون خیلی عمیقه و شما نمیتونید اینو درک کنید چون جای ما نیستین هر چقدر هم که با تجربه باشین نمیتونید ما رو درک کنید ……فرناز خانم قصه ی شما فرق میکنه پس قضاوت نادرست نکنید خیلیای دیگه هم هستن که علاقشون روز به روز داره بهتر میشه ….

سلام.. بله حق با خانم اسدی. چون اینا عشق نیست. بچه بازیه

باسلام
من تمامی پستهارو از ابتدا تا انتها مطالعه کردم جای تاسف داره که میبینم بعضی دوستان به شدت احساس ناراحتی میکنن و عذاب میکشند درصورتی که تلاش زیادی میکنن که این علاقه رو به دبیراشون درمیون بگذارند اما بیشتربه جای اثبات علاقه به دبیرتون سعی کنید منطقی با این موضوع برخورد کنید متوجه وخامت موضوع هستم وبا دوستان زیادی مثل شما روبرو شدم و درکتون میکنم اما حتی برای یکروز هم که شده احساس رو کنار بگذارید و با خودتون رو راست باشید وبا عقل و منطق این قضیه رو به اتمام برسونید امیداوارم بتونید با این بحران کنار بیاید

سلام دوستای گلم!خوبید؟حوش میگذره؟خیلی وقت بود نتونسته بودم بیام تو سایتت…صفحه ها زیاد شدن نتونستم بخوونمشون…چه خبرااا؟خوبی غزال جون؟سارا جون خوبی؟
تو تلگرام هستین ؟دوست داشتم اونجا هم حرف بزنیم…

چرا اینجا هر معلمی که میبینم شاگردش عذاب آور بوده
شما سومین نفرید که اینو می گید

دوستان سلام….
راستش من خیلی پشیمونم از اینکه همیشه معلمم رو مقصر میدونستم و هیچ وقت خودم رو جای اون نمیزاشتم چون که اصلا نمیتونستم خودمو جای معلمم بزارم خیلی هم دلم براش تنگ شده خیلی زیاد بچه ها ی کلاسمون میگن شاید امسال معلممون نشه و بره جای دیگه درس بده ولی خدا کنه شایعه باشه ??????بچه ها شماها که معلماتون رو دارید حرف دلتونو بهشون بگید تا بعدا مثل من پشیمون نشید:( ….التماس دعا….

شماره۱۱
۹۴/۶/۱۳
اولین جمله ای که میشنوم :چرا مثل دلقک ها شدی از طرف عَبِد .مامان چیزی نمیگه می خندم .میرم تا تعویض لباس کنم توی آینه نگاهی به خودم می کنم عبد راست میگه مثل دلقکها شدم جواب عبد رو میدم من اگه دلقکم تو هم برادر دلقکی راستی ….مامان نمیذاره ادامه بدم :نیلو غذا حاضره.سر میز عبد مزه میریزه منم می خندم به حرفاش، وخبر خوب اینکه بابا در راهه ……

پشت میزم هستم می خوام مشکلم وخودم حل کنم.
خانم فیروزی چرا دورو هست؟چون آدم ترسویی هست که جرئت مبارزه رودر رو رو نداره واین نشون میده من آدم موفقی هستم .
چرا سیمونه دروݟ گفت؟نمی دونم علت دروغها ورفتارش رو نمی دونم.ولی به خودم قول میدم جواب سوالم رو پیدا کنم.
قانع میشم ازجواب هام .
تصمیم می گیرم با خانم احمدی قراداد نبندم .وقتی کلاسهام شروع بشه دیگه فرصتی برای کار گاه نیست.
بابا اومد وبا خودش همه چیز از جمله امنیت رو آورده…….
صبح پر انرژی آماده میشم که برم کارگاه بابا منو میرسونه.باهم تعریف می کنیم تادم در .پیاده میشم.خانم احمدی منو میبینه وباهم به دفترش میریم .میگه چرا دیروز نیومدی؟میگم نشد قصور منو بپذیرید.قرداد جدید رو با خودکار میزاره که امضا کنم .نگاهی به کاغذ می کنم سفیدبا حاشیه تذهیب فیروزه ای چقدر شکیل ،با دفعه قبل فرق داره…..میگم خانم احمدی نمی تونم این ترم در خدمتتون باشم کلاسهام شروع میشه……خیلی صحبت می کنه تا منو قانع کنه…..نگاهی به ساعت می کنم یک ربع از شروع کلاس گذشته باهم میریم تا نزدیک کارگاه، سیمونه دم در تا منو میبینه میره داخل کارگاه خانم احمدی دم درِ کار گاه میگه: بازهم فکر ها تو بکن شاید نظرت عوض شد وخواستی بمونی سیمونه باشنیدن این جمله نگاهی به من میکنه.ومن هم به اون، کلاس رو شروع می کنم.نگرانی وناراحتی توی صورت سیمونه رو میبینم آیا واقعیه……..؟قبل از تمام شدن تایم کلاس می پرسه ؟ دیگه اینجا نیستید ؟میگم :نه. ظاهرا ناراحت میشه من واقعا از دلش خبر ندارم.بچه ها ساعت استراحتشون شروع میشه، میرن بیرون از کارگاه.سیمونه مثل همیشه میگه: نیلو جون شما بهترین دوستم بودید ……(دلم نمی خواد با خانم فیروزی روبرو بشم می مونم توی کارگاه ).سیمونه می پرسه شما هم منو دوست دارید؟ .نمیدونم چی بگم .میگم وقتهایی که صداقت داری ودروغ نمیگی….دوستت دارم برق خوشحالی تو چشم هاش میبینم.( البته اگه واقعی باشه) میگه من هیچ وقت دروغ نمیگم.میرم به سمت کارگاه بعدی وسیمونه خداحافظی می کنه.یاد این می افتم یکروز سیمونه برام تعریف می کرد وقتی داشته می آمده کارگاه خورده زمین ..ومن از این اتفاق خیلی ناراحت شدم وگفتم بهش مواظب باشه ……چند روز بعد یکی از بچه های کارگاه گفت نیلو جون توی راه خوردم زمین واین اتفاق روهمون طور که سیمونه در مورد خودش گفته بود تعریف کرد دوست هاشم تایید می کردن.من اون موقع اهمیتی ندادم ولی حالا……

امروز روز آرامی بود وقت خونه اومدن بازهم خانم احمدی بهم میگه که بیشتر به پیشنهادش فکر کنم……
تا مسیر سوار شدن تاکسی بایکی ازبچه ها همراه میشم با هم گپ میزنیم که میگه: نیلو جون منو سیمونه تو یک مدرسه ایم ،حساس میشم میگم چه خوب پس تنها نیستی میگه باهم صمیمی نیستیم اون بیشتر با معلمها خوبه به خصوص یکی از خانم هامون وخیلی دوستش داره همه بچه ها میدونن………!

رسیدیم به ایستگاه خداحافظی می کنیم ومن سوار تاکسی میشم وتلاش می کنم برای همیشه قصه سیمونه رو فراموش کنم ویکی از علامت سوالهام باقی بمونه……………

سلام زهرا جون
من یادمه تا اونجایی گفتی که آخرین روز هم خودت هم معلمت اشک ریختین و معلمت گفته بود می خواد از مدرستون بره . چی شد توی تابستون باهاش بیرون رفتی؟

سلام به همه دوست های گلم غزال جون.دنیا جون.دنیا جون.الهام جون وZahraجون هوارتا! ممنون برای لایکها وتشویق هاتون.
دنیا جون که وبلاگ داری ببخشید که توضیح نمی دم فکر می کنم در ادامه خیلی از حقایق روشن میشه.
دنیا جون،من دبیر نیستم.دانشجوی سال آخر هستم که توی گارگاهای آزاد هنر آموز هستم .برای هر ترم با ما قرار داد می بندن.

سلام
نیلو جون عالیه عزیزم همینطوری ادامه بده ??????

شماره ۱۰
۹۴/۶/۱۰
توی کارگاه سیمونه مشغول کاره بچه ها منوکه میبینن روی صندلیهاشون میشینن .تو ترکیب رنگها ضعیف هستن ازشون می خوام جدول ترکیب رنگ کار کنن به هرکس رنگی میدم تا به یکی از سه رنگ اصلی برسن سیمونه ابتدای کار میاد که ازم سوال بپرسه .قلبم تند میزنه از عواقب رفتار سیمونه نگرانم ولی بهش می گم سوالهایکه داری بپرس جواب میدم، انگاربه خانم فیروزی زنگ زده بودی؟ ……میگه:نه نیلو جون زنگ نزدم .!میگم اشکال داره که زنگ زدی گفتم شاید منم بتونم کمکت کنم .ناراحت میشه برای‌‌‌نمی دونم چندمین بار، میگه :من اصلا ششمارشو ندارم ،دیگه توی این فضا بهتره که حرف نزنم تا آخر تایم از دست هم دلخوریم .توی زمان استراحت به خانم فیروزی میگم واقعا سیمونه به شما زنگ زد؟میگه نیلو باور نداری بیااین گوشی من …..نگاه می کنم گوشیشو بله شماره خود سیمونه است به تاریخ وساعت هاش دقت می کنم .میگه بیا اینم پیام هاش…..
سیمونه یکی دوباری زنگ میزنه جواب نمی دم ناراحتم از انکار سیمونه چرا نباید راست بگه …..چند روزه جواب زنگ هاشو نمیدم دیگه از کمک کردن درک کردن دست برداشتم.
امروز توی کار گاه بودم که خانم فیروزی سرش کرد توگفت :خانم احمدی من وشمارو کار داره برای قرداد ترم جدید .میگم بهشون بگید من توی زمان استراحت میام اگر ضروری نیست ،میگه باشه ومیره .هفت هشت دقیقه بعد تلفنم زنگ میزنه دوستم پریسا هست میام بیرون. میگم کارگاهم، زود خدا حافظی می کنه فکر میکنم حالا که اومدم بیرون پیش خانم احمدی هم برم .درِ اتاق خانم احمدی بازه اسم خودم روکه میشنوم متوقف میشم …..خانم فیروزی:برای چی میخوای کلاس ۷ و۵رو به نیلو بدی …۷و۵ روبده به من آخه اون هنوز تازه کاره…خانم احمدی:درستِ تازه کار ولی کارش خوبه ازش راضیم……
دیگه گوش نمی کنم این خانم فیروزی بود!از اینکه استراق سمع کردم می خوام بمیرم بهتره که زودتر بمیرم با این آدمهاییکه اطرافم هستن با عجله میرم به سمت کارگاه انگار امن ترین فضا اونجاست در میزنم بچه ها هیاهو می کنن وهیچ کس مشغول کار نیست با ورود من میرن سر بوم هاشون منم میشینم پشت میز وبه تک بچه ها نگاه میکنم همه قیافه های معصوم دارن. نگاهم با سیمونه تلاقی پیدا می کنه ازم اجازه می گیره بره بیرون ……حواسم نیست سرم رو به نشونه اجازه تکون میدم …باز به بچه ها خیره میشم سرشون گرم کار خودشونه آیا اینها هم……آدم هارو چه جوری باید شناخت سیمونه با یک لیوان وارد میشه اهمیتی نمیدم فکر می کنم برای کارش آورده وقتی لیوان رو میذاره روی میزم جواب نگاه پرسش انگیزم رو بااین جمله میده:نیلو جون رنگت خیلی پریده…..تشکر می کنم واقعا می خوام گریه کنم با خوردن آب به خودم مسلط میشم…….
توی زمان استراحت به خانم فیروزی بر می خورم انگار من گناهکارم خجالت می کشم خانم فیروزی میگه وای نیلو کلی از خانم احمدی خواهش کردم این ترم هم بمونی با هم بازم همکار بشیم خیلی کارت واخلاقت عالیه!….من یک لبخند مرده روی لبهام .پیش خانم احمدی نمیرم کلاس ساعت بعدم رو که بچه های گروه دیگه ای هستن رو می گذرونم ومثل فنر به سمت خونه میرم .پیاده راه می ا فتم وفکر میکنم .دلم می خواد مامان جریان روبشنوه وسرزنشم کنه شاید بدونم عیب از کجاست .چرا اجتماع من رضایت بخش نیست چرا تنها کسیکه باید حواسش به من باشه اونم اینقدر زیاد باید سیمونه باشه ؟.چرا سیمونه دروغ میگه ؟چرا خانم فیروزی ظاهر وباطنش یکی نیست؟ چرا من اینقدر این چیزها برام مهمه؟ خسته شدم سوار تاکسی میشم توآینه قیافه خودم رو میبینم وای یه مرده شدم لبامو گاز میگیرم برای اینکه یه ذره پر رنگ تر بشه به خودم میام خیلی خودمو باختم .از توی کیفم رژ در میارم ولبهامو رنگ میدم به گونه هام هم میزنم خانم بغل دستیم با تعجب منو نگاه میکنه ومن با نگاهم بهش میگم تو نمی دونی من چه حالی دارم وگرنه منو این طوری بر انداز نمی کردی ،کمی بهتر میشم……….‌

من همون دنیام که اومدی خوندی وبلاگمو یه بار غزال
که عاشق معلم زبانم بودم
اون یکی دنیا دیگه نمی دونم چون جدید اومده

نیلوجان شما در واقعیت هم دبیری؟

شماره ۹
۹۴/۶/۳
نشستم پشت میز تا نقشهای متفاوتی بازی کنم گاهی بشم سیمونه گاهی نیلو گاهی خانم X…..خلاصه هر کس که توی این ماجرا نقش داره…..با هیچ کسی هم مشورت نمی کنم چون کسی نمی فهمه من چی می گم واز روی اطلاعات خودش می خواد قضاوت کنه….یکدفعه سیمونه رو مقصر می دونم ودفعه بعد میشم وکیل مدافعش، بلاخره هیئت منصفه درونم رای به بیگناهی سیمونه میدن من التماس میکنم واونا هی کو تاه میان دیگه تموم می کنم جلسه رو می ترسم یک دفعه خودم مجرم بشم ،در حین ترک جلسه محاکمه، سیمونه زنگ می زنه ودر توی صحبت هاش میگه نیلوجون توبهترن دوستم هستی تا حالا با یه غریبه این قدر راحت نبودم ومن تمام محبتم رو توی صدا م می ریزم (دیگه نمی گم پس خانم X کی بود؟)این فکر رو کنار میزنم ،اون از کارهای جدیدو ترکیب رنگهاش میگه .یه تصویر ذهنی درست می کنم ،به نظرم کارش قابل تحسین وتشویقش می کنم خوشحال میشه ،زود خداحافظی می کنه ومن سر مست از باده موفقیت وبه نتیجه رسیدن جلسه ای که خودم باخودم تشکیل دادم.به خاطر این پیروزی به خودم جایزه میدم ومی خوام مانتویی که خیلی وقته چشمم دنبالشه رو بخرم با همین تفکرات شیرین به خواب میرم.
امروز سر حال وشاد راهی کارگاه میشم حس خوبی دارم مثل شاعرا به درختها به پرنده ها سلام می کنم توی مترو مهربون میشم وصندلی رو به افرادی که صندلی ندارن تعارف می کنم ولی کسی نمیشنه فکر کنم بقیه از من مهربون ترن،توی اون صبح دل انگیز باد با موهام بازی میکنه ومن هم یه فرشته واقعی ، با برنامه هایی مثبت…..
وارد کارگاه میشم اولین کسیو که می بینم خانم فیروزی با انرژی سلام واحوالپرسی می کنم یه قیافه نگران می گیره ومیگه سیمونه چند روز که بهم زنگ میزنه .میگم چرا چه کاری داره میگه نمی دونم نمیگه که فکر کنم عاشق منم شده یه جورایی هم بهم فهمونده تو چیزی نفهمی……………………………………
منم می خندم از ته دلم انگار یه جورایی سبک شدم .انگار یه مسئولیت از روی دوشم بر داشته شده
فقط نمی دونم سیمونه این همه معشوقه رو کجای دلش جا میده …………………

شماره ۸
۹۴/۶/۱
امروز خانم xاومده بود کارگاه یه قیافه معمولی یه دماغ سر بالا داشت خونگرم دوست داشتنی بود خانم فیروزی به خوبی تحویلش گرفت وبه من چشمک زد این خانم Xهستن که قبلا معرفی کرده بودم . داشتم فکر می کردم چقدر زود ملاقات حاصل شد….گروه سیمونه کلاس نداشتن ومن هی فکر می کردم که چرا خانم X با سیمونه هماهنگ نبوده که امروز که میاد اونم باشه چقدر دلم می خواست عکس العمل سیمونه رومی دیدم.خانم فیروزی من روهم معرفی کردوگفت راستی سیمونه هنر آموز ایشونه …خودمو آماده کردم که سوالهامو بپرسم در مورد سیمونه. که خانم X پیشدستی می کنه ومیگه خوب سیمونه چه کار می کنه با یه لحن کشدار…
من :خوبه ….
.می خوام اولین سوالمو بپرسم .
میگه بهتر شده:
من:مگه مشکلی داشته ،پیشرفت نقاشیش که خوبه ،میگه آخه یه جورایی خیلی وابسته بود اَمونم وبریده بود.وروبه خانم فیروزی میگه یادته فلان کار رو می کرد …….خانم فیروزی هم کارهایی رو که سیمونه می کرده رو تایید میکنه من نگاه می کنم..به اونها وگوش میدم به یاد آوری خاطراتشون..آروم آروم دلم می خواد از سیمونه دفاع کنم دوست ندارم پشت سرش این طور بگن البته چیزهای بدی نمی گن تجدید خاطره است شاید ،ولی دلم می خواد دیگه ادامه ندن وقتی اون شخص سوم نیست که از خودش دفاع کنه .جلوی ادامه حرفاشونو با این جمله می گیرم خب سیمونه بچه است کم کم بزرگ میشه ویاد می گیره ،کار بچه ها رو بهانه می کنم وازشون جدا میشم .ناراحتم از طرز صحبتشون .دلخوریم از سیمونه بیشتر میشه که چرا باعث این حرفها شده یکدفعه می بینم دارم فکر می کنم جه جوری می تونم به سیمونه کمک کنم اصلا بلدم کمک کنم…….

شماره ۷
۹۴/۵/۲۸
امروز با خانم فیروزی نشسته بودیم وصحبت می کردیم کم کم بحث کشیده شد به رفتار نوجوانها.وعلت رفتار های بچه ها وادامه داد مثلا همین سیمونه ترم پیش که با خانم Xکلاس داشت همین طوری که عاشق شما شده عاشق اون بود …….دیگه گوش به حرفهای خانم فیروزی نمی کردم فقط لب دهنش رو می دیدم که تکون می خوره با حال تهوع شدید به طرف دستشوی ها رفتم تو دلم آشوب بود .کلاسها روتموم کردم وتوی راه برگشت حرفای خانم فیروزی رو تکرار می کردم ……پس این عادت سیمونه بود ……حس کرده بودم دروغ رو……..حس کرده بودم منفعت طلبی رو ولی باور نداشتم…….یعنی سیمونه توی این رابطه دنبال چی بود…….وبعد فهمیدم خیلی چیزها…….خیلی چیزها……من اشتباه کرده بودم والان که دارم می نویسم چقدر خوشحالم اگه خانم فیروزی چیزی به من نگفته بود من از کجا باید می فهمیدم .یاد این جمله سیمونه افتادم که یک روز در بین صحبت هاش می گفت نیلو جون من خیلی دختر زرنگی هستم مامانم هیچ وقت نگران من نمیشه…..ومن دارم فکر می کنم بله خیلی زرنگی!!!!!!!!!!!!!!!. خدایا متشکرم مثل همیشه خیلی خیلی خوبی……..

????سلام
نیلو قصه ی خیلی قشنگیه از اون جایی که گفتی سر زنگ دبیری که با حرفاش اذیتت میکرد از مدرسه فرار کردی ی لحظه به سرم خورد که همین کار رو سر زنگ یکی از دبیرا که خیلی اذیتم میکنه بکنم?

شماره ۴
۹۴/۵/۱۷
قراره نمایشگاه بزنیم از کارهای بچه ها وخودمون،هرکس میتونه پنج تا کار ارائه بده .برای بچه ها نحوه کاروابعادوهمه چیز رو توضیح میدم برای اونهاییکه طرح پیدا نکردن از دانشگاه طرح های جدید میارم با ده دوازده روزفرصت ،توی هر جلسه ایراد کار بچه هارو میگم سیمونه هنوز طرح پیدا نکرده واز من طرح خوب می خواد.اون قضیه بد شدن حالش به بوته فراموشی سپرده شده.قول میدم براش طرح پیداکنم.داریم وسایلمون رو جمع می کنیم آخرای تایم یکی از بچه ها میگه نیلو جون شمارتون رو بدید تا کارهامون رو براتون بفرستیم وشما ایراد هاشو بر طرف کنید ما هم هر جلسه همه کارهامون رو نیاریم ،پیشنهاد خوبیه ،شب بعضی از بچه ها عکس کارهاشون رو می فرستن ومنهم راهنماییهای لازم رو انجام میدم.سیمونه هم زنگ میزنه وچند تا تصویر هم برای اون می فرستم.ظاهرا شروع به کار میکنه ولی با صد بار زنگ وپیام ….کوتاه کوتاه جواب میدم طرح های خودم هم مونده با هر بار زنگ زدن از حسم بیرون میام ودوبار برگشتن مشکله.
بلاخره به روز نمایشگاه کم کم نزدیک میشیم.همه باهم داریم کمک می کنیم .سیمونه از همه بیشتر کمک میکنه واز همه هم بیشتر زنگ میزنه فکر کنم دارم دوستش میدارم وبه زنگها وپیامهاش دارم عادت می کنم.گهگاهی خارج از نقاشی هم صحبت می کنیم .گاهی وقتا فکر می کنم همسن خودمه.مامان وعبِد گاهی متعجبانه نگاه می کنن وسر تکون میدن ومن در حالیکه دارم رنگ میزنم حرف هم میزنم والبته بیشترش بچه گانه…..
روز افتتاحیه همه خیلی خوشحال وهیجان زده ایم آدمهای تقریبا مهمی میان بازدید چندتا از استاد های ما هم میان…..توی لحظات پایانی روز از سیمونه بابت همکاریهاش تشکر می کنم ومی گم زیاد خودشو خسته نکنه شاید مثل اون روز حالش بد بشه می خنده ومیگه شما که باشید کنار مون ما خسته نمیشیم منم می خندم.میگم سیمونه اون روز واقعا خیلی بد حال بودی ؟یک دفعه عصبانی میشه …..ومیگه لابد فکر می کنید برای جلب توجه ودلبری از شما حالم بد شد بومی که دستش هست پرت می کنه روی زمین ومیره به سمت وسایلش واز در نمایشگاه میزنه بیرون ……
من دارم فقط نگاه می کنم………..

سارا باهاش در ارتباطی؟ اون چجوری باهات رفتار میکنه؟ اگه خوبه که فقط سعی کن دوستش داشته باشی ولی اگه بد رفتار میکنه بکش کنار

سارا معلمای بیشترمون متاهل ـن !!!!!
خیلیا نمی تونن بفهمن راست میگی تازه عشق خودمون با بقیه فرق داره …

صحرا من همیشه بدون دعوت میرم اصلا بدون اینکه خبر داشته باشه یه دفعه ای
سارا آره رفتم خیلی خوب بود یه سوتفاهمی واسم پیش اومده بود که درست شد
بهمم گفت خیلی خیلی خیلی خیلی دوسم داره و برام احترام قائله و با هیچکدوم از دانش آموزای دیگش اینقدر صمیمی نیست و براش مثه بچه های فامیل خودشونم و …
راستی رو اسمم کلیک کنید بیاید تو این وبلاگم
مشاوره میدم 🙂

شماره ۲
۹۴/۵/۲
عَبِد،برادرمه اسمش عَبِد نیست( از وقتی بابا ازکربلا براش یه دشداشه آورده منم بهش می گم عَبِد)منو رسوندکارگاه دیر رسیدم در رو که باز کردم سیمونه پشت در بود ونگران ،تا منو دید خنده ی عمیقی کردپر از آرامش، می گم سیمونه منتظر من بودی ؟با اخم میگه نه می خواستم برم بیرون پالتم رو بشورم ،نگاه به دستاش می کنم،دیگه نمی پرسم پس پالتت کو؟با عجله به طرف روشویی ها میره،یه جورایی بهم بر می خوره چیزی دیگه تا آخر ساعت نمی گم می فهمه ناراحتم سوال های بی ربط می پرسه،تو ساعت استراحت همکارم خانم فیروزی باهام شوخی می کنه وحال سیمونه رو می پرسه انگار همه می دونن این دوست داشتن زیاد سیمونه رو ݟیر از خودش…نمی دونم جواب خانم فیروزی رو چی بدم هول شدم .فکر کنم شرایطم رو درک می کنه.می خنده ومیگه: خوبه یکی آدمو اینقدر زیاد دوست داشته باشه.ومر کز توجه باشی…..ولی من حس خوبی ندارم .دلم هم نمی خواد مر کز توجه یه بچه مثل سیمونه باشم.ازش یه جورایی می ترسم اصلا مگه سیمونه منو زیاد دوست داره ؟روزهای دیگه از خانم فیروزی حذر ودوری می کنم از سوا لهای اونم خوشم نمی یاد……

غزال منظورم اینه که یکدفعه ای کشیدی کنار خب من واسه خودت میگم فقط امیدوارم ضربه نخوری و از کارت پشیمون نشی.
اره دنیا

غزال تو خیلی یکدفعه تند رفتی

شماره ۱ ۹۴/۴/۳۱
بخشی از اتفاقات تخیلی است تلاش می کنم .هر روز یه خاطره بنویسم.
امروز دوباره بین منو سیمونه شکر اب شد .حرفایی می زنه که من خوشم نمی یاد خیلی بچه هست.توی مدرسه نقاشی این رابطه ها طبیعیه.مامانم میگه منم که درس می خوندم بعضی بچه ها معلم هاشونو زیاد دوست داشتن نگران نباش.ولی من نگرانم چون نمی دونم چرا سیمونه سر کلاس یه جوری منو نگاه می کنه .وقتی دارم طریقه اتود زدنو بهش یاد می دم فقط داره توی صورت من نگاه می کنه حواسش به حرفام نیست .بعضی وقتا یه آه بلند می کشه.امروز یه شال قشنگ پوشیده بود حواسم به این تنوع طلبی های اخیرش هست.کلا حواسم بهش خیلی هست همینه که نگرانم کرده.وقت رفتن به خونه مامانش اومد دنبالش خیلی دلم می خواست در مورد سیمونه اطلاعات جامع تری بدونم،ولی خجالت کشیدم از مامانش بپرسم .داداشم شب بعد از شنیدن حرفای من گفت:تو دانشجوی سال آخر گرافیکی نباید در گیر احساسات هنر جو هات بشی.همیشه با آدم های جدیدی سروکار داری.نمی تونی برای همه وقت بذاری.!!!…. .ولی من هنوز به یاد نگاه سیمونه بودم…..

اره از این بابتش خداروشکر که درک میکنه دنیا

بابا برو خداروشکر کن که همدیگه رو حداقل میبینید
خیلی از دانش آموزا هستن که بعد از اون هیچ ارتباطی با معلماشون ندارن
ما هیچوقت بیرون نرفتیم
همش من بدبخت تا چند مدت قبل میرفتم خونشون
هیچوقتم اون نمی تونست بیاد
ولی حالا بخاطر یه سری مشکلات منم دیگه نمی تونم برم خونشون
شماره تلفنشم جوریه که نمی تونم زنگ بزنم
فقط یه شماره خونه هست که الان نزدیک یه هفته شایدم بیشتره که قطعه
مجبورم شنبه یه جوری که واسش مشکلی درست نشه یواشکی برم خونشون
خانواده من میدونن من میرما
ولی آقای اون نمی دونه !
بحثش طولانیه نمی تونم بگم

چیش خوبه دنیا؟ اینجور کم همو میبینیم ولی هفته ی دیگه باهاش دارم میرم بیرون

همین الان معلمم گفت سال دیگه معلمم پیش نیس سرمو بکوبم تو دیوار اخه چرااااااااااااا

سارا چون همه بچه ها میگن خلوتع و نمی رن اینجوری خلوت میمونه دیگه
سارا واست فرستادم رمزو به ایمیلت
شقایق چرا پس نظر ندادی که بفرستم به آدرست آبجی؟

دوستان سلام:
منم این روزا اصلا حال خوشی ندارم وفوق العاده ناامیدم✨
معلم من هم سال دیگه احتمال داره بازهم بیاد مدرسمون درس بده…………..
شقایق جان امیدوارم به آرزوی قلبیت برسی♥♥♥
بچه ها برای آرزوی مـــــــــــــــــــــــــــــــوفـــقـــــــــــیــــــت میکنم♥♥♥♥♥
و به آرزوی قلبیتون هر چی که هست٬البته اگه به صلاح باشه…….‌…‌……..برسید
✴✴✴التماس دعااااااااا✴✴✴

اره ساجده جان خیلی ناراحت کننده اس

اخی غزال جان جدی میگی خیییلی واسه معلمت ناراحت شدم

دنیا چت رومت چه خلوته بیا اینم ایدیه من Sara_varzideh @yahoo.com

غزال واست فرستادم رمزو تو وبلاگت
اینم آدرس وبمه give-me-love.blog.ir

سلام بچه ها چطورید چه خبرا ؟؟؟
چند وقت بود نیومدم اینجا دلم تنگ شد!!!!
سارا غزال زهرا و بقیه حالتون خوبه؟؟؟
چه خبر از معلماتون
ی گزارش کلی بهم بدید ببینم چی یه چیه

سارا تو وبلاگ نداری؟
که بخوام رمز پستای وبلاگمو واست بفرستم …
داستانم با معلممه

ستاره‍ چقدر احساساتی هستی تو بابا بیخیال خب اونا هم مشغله دارن خودتو بیخودی اذیت نکن تو هم همینطور دنیا راستی دنیا داستان تو و معلمت چیه؟ خوشبحالت ۵ سال معلمت بوده

امسال پنجمین سالیه که معلممو میشناسم و چهارمین سالیه که عاشقشم ولس تا حالا اینطوری نبودم
نمی دونم چرا اینهمه حساس شدم
از دیشب متوجه شدم تا حالا شماره خونشون هر چی میخوام زنگ بزنم میگه (در حال حاظر امکان برقراری ارتباط با شماره مورد نظر مقدور نیست) قبلشم اصلا یه هفته و خردی میشد که بهش زنگ نزده بودم جایی دیگه رو نداشتم که بخوام چیزی بگم
الان فشار روحی شدیدی رومه
بچه ها دعا کنید اتفاقی براش نیفتاده باشه
خیلی نگرانشم
توروخدا دعا کنید حالش خوب باشه

آفرین دیگه بهش فکر نکن عزیزم

آجی تنها کوشی من منتظر جوابتم.برام ازش بگو تا خالی شی.

Tanhaجون ممنون که به حرفمون گوش کردی.درسته منم که معلمم رو دوست داشتم علاقم کمتر شده و شاید هر پنج روز یکبار به فکرش بیوفتم مطمئنم تو هم همین جوریمیشی ببین عزیزم من کاملا با بچه ها موموافقم.ولی یک پیشنهاد دیگه میتونی رفتارت رو باهاش یکم سرد کنی مثلا وقتی که باهات میخواد بخنده و حرف بزنه بگو ببخشید من کار دارم یا بهونه ای جور کن میدونم خییییلی سخته این حس ولی من ایمان دارم که تو میتونی پس خودت هم باید ایمان داشته باشی.ببین من کاملا حق رو به تو نمیدم ولی به نظرم هفتاد درصد تقصیر اون آقاست که با تو گرم میگیره و با این که از تو عاقل تره این رفتار ها رو میکنه شایدم منظوری نداشته ولی به نظر من که نباید این قدر گرم میگرفته البته که تو هم تقصیر داشتی و نباید اصلا بهش رو میدادی چون مردا پررو میشن.به حرف های بچه ها هم محل نده اگه فکرش اومد تو ذهنت یا چیزی شد بگو لعنت بر شیطون و پناه ببر به خدای عزیز و رحیم.آفرین که رابططت رو باهاش بهتر کردی.نمیری پیش مشاور؟توی همین سایت زیر کادر عشق بی اندازه به معلم زیرش نوشته مشاوره میتونی انتخابش کنی و مشکلت رو بگی این جوری یک خانم یا آقا جوابت رو میدن و راه حل بهت میدن.البته میل خودته گلم.
غزال ایول واقعا مثل مشاور ها حرف میزنی معلومه درست رو خوب خوندی.آخه آجی گلم تو که اینقدر خوب مشاوره میدی یه مشاوره بده خودت حالت خوب شه عزیزم.به فکر روح و روانت باش گلم.

من همتنون موافقم یه جاهایی مشکل از من بوده به خاطر همین هم بعد از حرف زدن خیلی راحتتر شدم الان کمتر از اون حس های مزخرف دارم با توجه به حرفای شما الان یه پنج روزی میشه که بهش فک نمیکنم فک کنم دارم بهتر میشم…
رابطه ام هم با خدا بهتر کردم.
من بچه رو چه به این حرفا

tanha جان همه ی پسرا اینجورن کلا همشون عادت دارن خیره بشن این عادیه ولی مطمعن باش اگه منظوری داشت خودش از این مدرسه میرفت چون بالاخره به گوش دفتر میرسید. در ضمن تو این سنی که هستی عادیه ولی از من به تو نصیحت به احساست رو نده وگرنه پشیمون میشی. ما که معلمامون زنن اینجوریم وای که اگه مرد میبودن