نوجوان های عزیز
شهرها همه در ظرف مکان جای دارند. خداوند مهربان در عالم شهری دارد که در ظرف زمان قرار گرفته است و همه ساله این شهر محل اقامت مهمانان خدای بزرگ می شود و پس از ورود، مهمانان این شهر باور نمی کنند که زندگی بدون دست آلودن به دنیا چگونه می تواند این همه دلپذیر باشد.
به خاطر تمام هدایایی که این شهر به تو هدیه داده، بر آن شدیم تا مشاعره ای با عنوان اشعار رمضان برگزار کنیم که مستقیم یا غیر مستقیم به این ماه عزیز مرتبط باشد.
این شما و این هم ….
رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا مستعد سفر شهر خدا کرد مرا
-480x270.jpg)
آنچه یک پیرزن کند به سحر………نکند صد هزار تیر و تبر
روزه دار وبه ديگران بخوران///نه مخور روز و شب شكم بدران
نمكي را كه به حر داد به چون من ندهد——-من دل مرده كجا سفره افطار كجا
اين دهان بستي دهاني باز شد–تا خورنده لقمه هاي راز شد
دریای سفره ی افطار را کجا باز کنم
که جز خودش هیچ کس قدر سفره را ندارد
دیدی آخر حب دنیا دست و پایم را گرفت …..رفته رفته دل ربود از من خدایم را گرفت
تا پیک صبا مژده ز عید رمضان داد
او باب چنان را ز رخ ماه نشان داد
روزه چون قربان ماست زندگی جان ماست // تن همه قربان کنیم جان چون به مهمان رسید
در دامن این بحــــــــر گرانمــــــایه ببینــــــید
دریای گـــــــــهرهای فـــــراوان رمضان است
تو را قدر اگر کس نداند چه غم…….شب قدر را می ندانند هم(سعدی)
موسم بندگى چشم و زبان و گوش است
نه همین صوم دهان است، خدا مى داند
دست از دامن اين پيك مبـارك نكشم
كه به مهماني آن دوست ندا كرد مرا
آمد به سراى دل سى روز شکیبایى
هرگز نبود ماهى این سان همه زیبایى
يازده ماه فراري شدنم مي ارزيد …تا در اين ماه سر سفره نشانند مرا
آمد رمضان و عید با ماست
………قفل آمد و آن کلید با ماست
تا بشکفد به گلشن دلها گل امید …ما را به فیض لطف نسیم صبا ببخش
شقی ست آنکه خداوندگار حیّ غفور
ورا نبخشد وگردد مه صیام تمام
میان پیله های غم اسیرم……خطا کارم،گنه کارم حقیرم
میان لاله و نرگس چه فرق هر دو خوشند
که گل به طرف چمن هرچه هست عشوه گریست
تو آمدی و حضرت حیدر پدر شده……دوران مادرانه زهرا شروع شده {به مناسبت میلاد امام حسن مجتبی ع}
هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
/ وانکه این کار ندانست در انکار بماند
دست و دهان را بشو ،نه بخور وني بگو ….آن سخن و و لقمه جو ، كان به خموشان رسيد(مولوي)
در شب قدر قدر خودرا دان ………روز در معرفت سخن ميران
نزد خداوند عرش بادا مقبول/طاعت خير تو وصيام وقيامت
تا خور وخواب دنیا شیرین بود به کامت……………….معنی درد عاشق ای بینوا چه دانی
یارب از عرفان مرا پیمانه ای سرشار ده __________چشم بینا جان آگاه و دل بیدار ده
همچو خورشيد درخشان كه سپهر افروز است،ليلةالقدر دراين ماه مبارك رخشاست
تبریک به مومنان عاشق پیشه……تبریک بهار رمضان می آید
در رحمت به رویت کـــــرده حــق باز
بــــه او رو آور و دفــع عـــــدو کـــــن
نمكي راكه به حر دادبه چون من ندهد………من دل مرده كجا سفره افطار كجا
آمد شهر صیام، سنجق سلطان رسید
دست بدار از طعام مایده جان رسید
ديدي كه باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک
می زند بانگ منادی که گنه کار کجاست
سفره رنگین و خدا چشم به راه من و توست
تاکه معلوم شود طالب دیدار کجاست
تشنه لطف جام دست توام…………دعوتم می کنی به افطاری
یک بار هم نشد بنشینم کنار تو
از بس که بر معاصی ام اصرار می کنم
ماه رمضان آمد آن بند دهان آمد………زد بر دهن بسته تا لذت لب بيند(مولوي)
دلی دارم که دلدارش تو باشی سری دارم که سودایش تو باشی
دانی که چراسرنهان باتو نگویم طوطی صفتی طاقت اسرار نداري (شاعر؟؟؟؟)
ياد باد انكه مبارك سحري پيدا شد
، شب قدر امد قرص قمري پيدا شد
در و دیوار زند داد خریدار کجاست
گوید ای سوته دلان عاشق دلدار کجاست
(شاعر: ژولیده نیشابوری)
تا رمضان امد مقدمش بوسیدم حال واحوال شمارا ازاو پرسیدم
مفت مفروش کز بهای شبی عمرها بازپس خریده شود (شهریار)
دیدم این «قدر» همان آینه «خلّصنا»ست دیدم آیینه‌ام از سوز و گداز رمضان (علیرضا قزوه)
نازم آن دوست که با لطف سلیمانى خویش
پله از سلسله دیو دعا کرد مرا
از گلستان کرم طرفه نسیمى بوزید
که سراپاى پر از عطر و صفا کرد مرا
ای نام تو روییده به گلدان لبم
درمرحمت تو غوطه ور روز و شبم
ماه برکت زِ آسمان می آید
صوت خوش قرآن و اذان می آید
دلا امشب به می باید وضو کرد …………… و هر ناممکنی را ارزو کرد
دلا در روزه مهمان خدايي………طعام آسماني را سرايي
يا علی قدر تو در قدر چه والا گرديد
ليلةالقدر به نام تو مسما گرديد…
در چــنین مه که انس و جان یارب * * * بر سر سفــره تــو مــهــمـان است
رمضان امد من آن گشنه مسکین دیگر تنها نیستم
من همان ماه تمامم، جلوه ي ماه صيامم
شاهد صلح و قيامم، وجه رب العالمينم
ماه رحمت بود ای ابر خطاپوش ببار
تا نگویند که آن وعده ایثار کجاست
تبریک به مؤمنینِ عاشق پیشه
تبریک،بهار رمضان می آید