اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
آکنه یا جوش یک ناهنجاری پوستی مزمن است و از التهاب غده های چربی در پایه فولیکول های مو در پوست ایجاد می شود. معمول ترین نوع آکنه که اغلب به جوش بلوغ مشهور است همیشه در دوران بلوغ رخ می دهد. آکنه شیمیایی با در معرض قرار گرفتن پوست در مقابل مواد شیمیایی و روغن های خاص ایجاد می شود. آکنه در مناطقی بیش تر است که ماده شیمیایی در تماس با پوست مانند ران باشد. برخی از دارو های تجویزی مانند دارو های کورتیکواستروییدی نیز باعث ایجاد آکنه می شود.
علائم
دانه آکنه با انسداد فولیکول مو با چربی اضافی (ماده چرب ترشح شده توسط غده های چربی) ایجاد می شود. باکتری در فولیکول افزایش می یابد و التهاب ایجاد می گردد. تغییرات هورمونی در دوره بلوغ از جمله افزایش سطح هورمون آندروژن (هورمون مردانه) هم در مردان و هم در زنان تولید چربی را تحریک می کند. زمینه ژنتیکی نیز می تواند در بروز آکنه دخیل باشد.
آکنه در مناطقی رشد می کند که در آن مناطق، غده های چربی بیشتری وجود دارد مانند صورت، وسط سینه، پشت، شانه ها و دور گردن. جوش سر سفید، جوش سر سیاه، جوش زیر پوستی معمول ترین انواع آکنه هستند.
درمان آکنه
درمان دقیقی برای آکنه وجود ندارد، با این حال شستن مناطق جوش دار حداقل 2 بار در روز با صابون ملایم می تواند به کنترل آن کمک کند. درمان های داروخانه ای موضعی مانند بنزوییل پراکساید یا آزلایک اسید اغلب موثر است. داروهای تجویزی مانند داروهای آنتی بیوتیک یا رتینویید اسید (یک مشتق از ویتامین A) برای درمان آکنه ملایم استفاده می شوند. درمان جایگزین آنتی بیوتیک خوراکی، اغلب کپسول تتراسایکلین است. در موارد بسیار شدید، ایزوترتینویین تحت نظارت پرسنل بیمارستان تجویز می شود. در تمام موارد، قرار گیری در معرض نور ماوراء بنفش (خواه مصنوعی یا طبیعی) نیز می تواند مفید باشد. باید توجه داشت که نباید این کار باعث سوختگی پوست شود. آکنه به تدریج در طول زمان بهبود و اغلب تا پایان دوره بلوغ بهتر می شود.
