غزل شماره ۴۷۸ حافظ

t غزل شماره 478 حافظ

نوش کن جام شراب یک منی

تا بدان بیخ غم از دل برکنی

دل گشاده دار چون جام شراب

سر گرفته چند چون خم دنی

چون ز جام بیخودی رطلی کشی

کم زنی از خویشتن لاف منی

سنگسان شو در قدم نی همچو آب

جمله رنگ آمیزی و تردامنی

دل به می دربند تا مردانه وار

گردن سالوس و تقوا بشکنی

خیز و جهدی کن چو حافظ تا مگر

خویشتن در پای معشوق افکنی

تعبیر:

در راهی قدم نهاده اید که باید ثابت قدم بوده و گاهی مثل سنگ سخت و گاهی نرم مثل جوی روان باشید یا اینکه از خودتان بگذرید تا دیگران را نجات بخشید. دلتان روشن است و می دانید کاری را که شروع کرده اید حتما” به سرانجام می رسانید. اگر امید به خدا داشته باشید غم از دلتان ریشه کن می شود یا علی بگویید که رسیدن به مراد محال نیست.

t غزل شماره 478 حافظ
امتیاز به این نوشته
شاید به این مطلب هم علاقمند باشید
غزل شماره 190 حافظ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *