اگر گذرتان به موزه ایران باستان افتاده باشد، در میان آثار تاریخی، حتما چشمانتان به یک موجودی عجیب و غریب درون یک محفظه ی شیشه ای می افتد. کمی جلور بروید و بادقت این مومیایی را ببینید. آری، درست متوجه شده اید، چهره و موهای مردی مومیایی که از ۱۷۰۰ سال پیش تا به امروز تا حدودی سالم باقی مانده و در موزه ایران باستان ساکن شده است.
این مرد که شما آن را درون یه شیشه می بینید، روزگاری از مردمان متمول بوده که موهای بلند سر و صورت آرایش خاصی داشته و در پایش چکمه ای چرمی ظریف و هنرمندانه و در گوش چپ خود گوشواره ای طلا دارد.
مرد نمکی در سال ۱۳۷۲ معدن‌کارانی که در حال خاکبرداری و استخراج نمک از معدن نمک چهرآباد استان زنجان بودند، در اواسط یکی از تونل‌های معدن که حدود ۴۵ متر طول داشت، با نیم‌تنهٔ یک جسد مواجه شدند و سبب شد تا کاوش در این منطقه آغاز شود.
با تحقیقات و بررسی ها و آزمایش های دی ان ای دانشمندان به این نتیجه رسیدند که این مرد ۳۷ ساله با قدی در حدود ۱۷۵ سانتی متر و گروه خون +B در این معدن فوت کرده و موریانه جسدش را خورده و در نهایت بر اثر سقوط ناگهانی درون یکی از گودالهای معدن نمک، و ضربه ای شدید که به سمت راست جمجمه و صورتش وارد شده، از میان رفته است ( البته هنوز علت مرگ این مرد در پرده ابهام قرار دارد).
براساس ظاهر وی پارچه لباس خاص وی و شئ نقره‌ای همراهش، او اشراف زاده بوده نه یک کارگر معدن، به همین خاطر این فرض وجود دارد که وی در حال فرار به این غار پناه برده یا در یک جنگ از میدان جنگ گریخته و به این مکان پناه آورده است.
مردان نمکی، عنوانی است برای شش پیکر که در این منطقه در چند سال کاوش، کشف شد. مرد نمکی موزه ایران باستان نخستین مرد نمکی است که در این منطقه یافت شد.
قدمت: ۱۷۰۰ سال (اواخر اشکانی – اوایل ساسانی)
سال کشف: ۱۳۷۲ هجری شمسی
محل کشف: معدن نمک چهرآباد استان زنجان
محل نگهداری مرد نمکی شماره ۱: موزه ایران باستان
