یکی از اولین چیزهایی که عکاسان جدید اغلب می شنوند این است «لنز کیت شما به درد نخور است». اگرچه ارتقاء لنزتان تا جایی که بودجه شما اجازه دهد قطعا مزایایی دارد، اما هم چنین مهم است که بدانید کارهای زیادی هست که می توانید با لنز کیت خود انجام دهید، اگر بدانید چطور از آن به نفع خود استفاده کنید!
اکثر عکاسان برای عکاسی پرتره فورا لنز خود را به یک لنز پرایم ۵۰mm یا ۸۵mm ارتقاء می دهند. این لنزها شارپ هستند، و معمولا می توانند تا گشودگی دیافراگم f/1.4 یا f/1.8 عکس بگیرند، که به این معنی است که رسیدن به آن پس زمینه تار زیبا در پرتره ها آسان تر است.
لنز ۵۰mm کانن در f/2.0، ۱۶۰/۱ ثانیه، ایزو ۱۰۰٫
برای عکاسی پرتره، من تقریبا همیشه از لنز پرایم ۵۰mm ام استفاده می کنم، و واقعا فکر می کنم که ارزش پولی که برای آن پرداخت کردم را دارد. با این حال، وقتی در دنیای واقعی زندگی می کنیم، دلایل زیادی وجود دارد که ممکن است شما فورا لنزهای خود را ارتقاء ندهید. شاید مسئله پول باشد. شاید هنوز هم سعی دارید تصمیم بگیرید کدام نوع عکاسی واقعا مورد علاقه شماست. یا شاید امروز برای اولین بار جعبه دوربین را باز کرده اید و می خواهید قبل از خریدن هرچیز دیگری، شناخت بهتری از دوربین خود داشته باشید. صرف نظر از علت آن، من خبرهای خوبی برای شما دارم – شما می توانید با یک لنز کیت پرتره های عالی ای بگیرید!
استفاده از عمق میدان به نفع خودتان
همان طور که قبلا ذکر شد، یکی از مزایای استفاده از یک لنز پرایم (فاصله کانونی ثابت – فیکس) برای پرتره، قابلیت عکاسی در دیافراگم باز f/1.4 یا f/1.8 برای دستیابی آسان به آن پس زمینه تار (با نام بوکه) تقریبا در هر مکانی است. اکثر لنزهای کیت تنها می توانند با گشودگی f/3.5 (در ۱۸mm) و f/5.6 (در ۵۵mm) عکس بگیرند، که پس زمینه را به آن اندازه که عکاسان جدید معمولا انتظار دارند، مات یا تار نخواهد کرد. مگر این که آن ها بفهمند که دیافراگم تنها عامل مهم در ایجاد آن پس زمینه تار زیبا برای پرتره نیست. یکی دیگر از جنبه های کلیدی در ایجاد یک پس زمینه مات، فاصله سوژه تا پس زمینه است. هرچه سوژه از پس زمینه دورتر باشد، پس زمینه در عکس مات تر خواهد بود. بنابراین، برای ایجاد پس زمینه مات هنگام استفاده از لنز کیت خود، یکی از ساده ترین کارهایی که می توانید انجام دهید این است که سوژه خود را تا آن جا که ممکن است از پس زمینه دور قرار دهید.
معمولا، وقتی من از یک لنز ۵۰mm برای عکاسی از بچه هایم در حیاط استفاده می کنم، آن ها را روی چمن ها و با حدود یک متر فاصله از حصار پشتی خانه می نشانم. هنگام استفاده از یک لنز کیت، آن ها را حدود ۹ متر دورتر از حصار می نشانم، همان طور که می توانید در تصویر بالا ببینید. سپس، یک فاصله کانونی در محدوده ۳۵-۵۵mm انتخاب می کنم، و به منظور ایجاد بیش ترین میزان تاری ممکن در پس زمینه، با بازترین دیافراگمی که لنز برای آن فاصله کانونی اجازه می دهد عکس می گیرم.
لنز کیت کانن که همراه با Rebel XS عرضه می شود. این عکس در ۳۷mm و f/4.5 گرفته شد.
تغییر پرسپکتیو برای جبران تاری دلخواهی که لنز کیت به شما نمی دهد
هر دو تصویر با یک لنز کیت در f/5.6 گرفته شده اند.
اگر نمی توانید سوژه خود را از پس زمینه دور کنید و/یا پس زمینه چیزی نیست که شما دوست داشته باشید آن را در کادر عکس خود جای دهید، گزینه دیگری که می توانید در نظر بگیرید این است که پرسپکتیو (دید) خود را تغییر دهید. بایستید، و سوژه خود را روی زمین بنشانید، و از بالا از او عکس بگیرید. چمن، سیمان، آسفالت، و شن و ماسه همه را می توان از بالا عکاسی کرد، و اغلب از لحاظ بصری در یک پرتره می توانند مطلوب تر از پس زمینه ای باشند که به اندازه ای که شما می خواهید تار نمی شود.
این عکس با یک لنز کیت در ۵۵mm، f/5.6 گرفته شد.
هنگام عکاسی از بالا، سعی کنید عکس را به سیاه و سفید تبدیل کنید! وقتی به سیاه و سفید تبدیل شود، چمن به شکل یک پس زمینه تیره دیده می شود که می تواند تضاد زیبایی با تُن پوست روشن سوژه شما ایجاد کند. به همین ترتیب، بتن اغلب به صورت یک پس زمینه روشن دیده می شود که می تواند تضاد خوبی با تن پوست های تیره تر ایجاد کند. تبدیل به سیاه و سفید هنگام عکاسی از بالا می تواند راه بسیار خوبی برای غلبه بر عدم امکان تار کردن پس زمینه به اندازه ای که شما در پرتره ها می خواهید باشد.
پرتره های کاندید یا نیمه ژست گرفته را امتحان کنید
عکاسی با f/4 یا f/5.6 به این معنی است که قسمت های بیش تری از تصویر قرار است در فوکوس و واضح باشد، نسبت به وقتی که با f/1.4 یا f/1.8 عکس می گرفتید. یه جای این که این مسئله را یک نقطه ضعف در نظر بگیرید، در مورد چیزهایی فکر کنید که ثبت آن ها با آن دیافراگم ها آسان تر است.
به عنوان مثال، در f/5.6، شما آزادید عکس هایی را با کمی حرکت بیش تر بدون ریسک ایجاد ماتی حرکت ناخواسته ثبت کنید. این یک فرصت عالی برای گرفتن عکس های پرتره کاندید (بی هوا) یا نیمه ژست گرفته است. عکاسی از بچه هایی که به سمت شما می دوند یا بغل کردن خواهر و بردارها را امتحان کنید. به سوژه خود بگویید بچرخد یا بپرد. از پدر یا مادر بخواهید کودک خود را غلغلک دهند. هرچند این تصاویر ممکن است کمی متفاوت از تصاویر سر و شانه (هدشات) باشند که اغلب کلمه «پرتره» را به ذهن می آورند، اما اغلب طوری احساس را تحریک کرده و بر بیننده تاثیر می گذارند که واقعا قانع کننده و باارزش است.
عکاسی از یک زاویه کمی بازتر نسبت به زاویه ای که تنها سر و شانه در کادر قرار گیرد، هم چنین به شما اجازه می دهد تا برای گفتن یک داستان، جنبه های محیط اطراف را در تصاویر خود بگنجانید. این جنبه ها می توانند تعدادی گل در پارک، یک دسته بادکنک برای تولد یک کودک، یا حتی یک بستنی قیفی در یک روز گرم تابستان باشند. واقعیت این است که این ها داستان و احساسات یک پرتره را می سازند، نه بوکه در پس زمینه.
پیشنهاد من به شما این است که وقتی صحبت از پرتره های لنز کیت مطرح است، از خیر عکس های سر و شانه بگذرید. در عوض، بر روی ثبت احساسات و گفتن یک داستان تمرکز کنید، در حالی که تا آن جا که به طور منطقی می توانید به سوژه نزدیک می شوید. اگر می توانید به منظور ایجاد یک تاری خوب، سوژه را از پس زمینه دور کنید، قطعا این کار را بکنید. اگر نمی توانید، زاویه عکاسی خود را تغییر دهید تا پس زمینه یکنواخت تری ایجاد کنید که عاری از هر گونه حواس پرتی باشد، تا بیننده بتواند صرفا بر روی سوژه شما تمرکز کند.
آیا یک لنز کیت در زمینه عکاسی پرتره محدودیت دارد؟ قطعا. با این حال، تشخیص محدودیت های یک لنز کیت در زمینه عکاسی پرتره مانع کار شما نمی شود. در عوض، به شما اجازه می دهد تا موقعیت ها و کاربردهایی را تشخیص دهید که در ایجاد تصاویری که می خواهید و با تجهیزاتی که در حال حاضر دارید از همه موثرتر خواهند بود، و این همیشه چیز خوبی است!
شما چه فکر می کنید؟ آیا لنز کیت را بدرد نخور می دانید یا معتقدید که با لنز کیت نیز می توان عکس های موفقی گرفت. لطفا در قسمت دیدگاه، پایین صفحه، برایمان بنویسید.
لنزک
