آکنه و درمان های دارویی و غیر دارویی آن

اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها

آکنه

آکنه، یک وضعیت پوستی شایع است که اغلب افراد را در برهه ای از زندگی درگیر می کند. موجب جوش، چربی پوست و گاهی ایجاد قرمزی و درد هنگام لمس پوست می شود.

آکنه معمولا در مناطق زیر ایجاد می شود:

صورت که معمولا در اغلب افراد مبتلا به آکنه درگیر می شود.

پشت که در بیش از 50 درصد افراد مبتلا به آکنه درگیر است.

سینه که در حدود 15 درصد افراد مبتلا به آکنه درگیر است.

مطالب مرتبط:

اینفوگرافی؛ مراقبت از پوست در برابر جوش و آکنه

نحوه ایجاد آکنه

غدد چربی، چربی (سبوم) تولید می‌کنند که در حالت طبیعی از راه پیاز یا فولیکول مو به سطح پوست می‌آید. اما ممکن است سلول‌های پوست، پیاز مو را مسدود کرده مانع راه یافتن چربی ترشح‌شده از غدد چربی به سطح پوست شوند. با مسدود شدن پیاز مو، نوعی باکتری پوست به نام "پروپیونی باکتریوم آکنه" در درون آنها رشد می‌کند و التهاب را سبب می‌شود.هم چنین هورمون های مشخصی موجب ترشح بیش از حد چربی توسط غدد چربی ساز کنار فولیکول های مو در پوست می شوند(سبوم غیر عادی). این سبوم غیر عادی موجب تغییر در عملکرد باکتری پوستی بی خطرپروپیونی باکتریوم آکنهمی شود و این باکتری فعال تر شده و موجب تشکیل چرک و ایجاد التهاب می شود.هم چنین این هورمون ها گاهی موجب قطور شدن لایه فولیکول مو می شوند که مسدود شدن منافذ فولیکول را به دنبال دارد و تمیز کردن پوست هم کمکی به رفع این انسداد نمی کند.

آکنه از راه های زیر ایجاد می‌شود:

انسداد ناکامل پیاز مو، آکنه سرسیاه را تولید می‌کند که یک پلاک نخودمانند سیاه است.

انسداد کامل پیاز مو، آکنه سرسفید را تولید می‌کند که یک پلاک نخودمانند سفید است.

عفونت و التهاب، انواع سرسفید را تولید می‌کند.

 بالاخره، پیازهای مو مسدود شده، می‌ترکند و چربی، سلول‌های پوست و باکتری را بر روی پوست رها می‌کنند. بدین ترتیب، جوش و ضایعه بر روی پوست آسیب دیده به وجود می‌آید. ضایعه اولیه در آکنه، «کومدو» نام دارد.

آکنه می‌تواند سطحی باشد که در این حالت جوش بدون آبسه داریم و یا عمیق باشد که در این حالت، جوش‌های ملتهب در زیر پوست به وجود می‌آیند و کیست‌های پر از چرکی را تولید می‌کنند که پاره شده و آبسه های بزرگ‌تر را ایجاد می‌کنند.

به نظر می رسد که آکنه مرتبط با تغییر سطح هورمون ها در دوران بلوغ باشد اما می تواند در هر سنی رخ دهد.

گفته می شود که آکنه در برخی خانواده ها شایع است. اگر مادر و پدر شما هر دو به آکنه مبتلا بوده اند، احتمال ابتلای شما به این بیماری زیاد است.

تغیییرات هورمونی نظیر آنچه در دوره های هورمونی در خانم ها رخ می دهد نیز می تواند موجب دوره هایی از ابتلا به آکنه در آنها شود.

شواهدی از ارتباط بین نوع رژیم غذایی و یا بهداشت با بروز آکنه وجود ندارد.

انواع جوش ها

شش نوع اصلی جوش توسط آکنه ایجاد می شود:

سرسیاه:برآمدگی های کوچک سیاه یا زرد رنگی که روی پوست گسترده می شوند. حاوی چرک نیستند اما علت سیاه بودن آنها پیگمانتاسیون( ایجاد رنگ) توسط فولیکول های مو در این نواحی است.

سرسفید:ظاهری مشابه جوش های سرسیاه دارند اما ممکن است سفت تر باشند و با فشردن، تخلیه نشوند.

پاپول:برآمدگی های کوچک قرمز رنگی که ممکن است حساس و دردناک باشند.

پوسچول: مشابه پاپول اما دارای یک سر سفید در مرکزند که به علت تشکیل چرک، ایجاد شده است.

نودول:برآمدگی های بزرگ سفت که در زیر سطح پوست، تشکیل می شوند و می توانند دردناک باشند.

کیست: شدیدترین نوع جوش که توسط آکنه ایجاد می شود. برآمدگی های بزرگ مملو از چرک که شبیه به کورک است و بیشترین ریسک ایجاد لک های ماندگار را دارد.

اگر مبتلا به آکنه هستم، چه می توانم بکنم؟

راهکارهای درمانی شخصی زیر می توانند مفید باشند:

بخش های مبتلا به آکنه از پوست را بیش از دو بار در روز نشویید. شستن مداوم می تواند موجب تحریک پوست و بدتر شدن علایم شود.

نقاط درگیر را با یک صابون ملایم یا پاک کننده و آب ولرم بشویید.آب سرد یا داغ می تواند موجب تشدید علایم آکنه شود.

سعی نکنید جوش ها را تخلیه کنید یا جوش های سرسیاه را تمیز کنید.این کار می تواند موجب بدتر شدن آنها و ایجاد آثار ماندگار از جوش بر روی پوست شود.

از مصرف بیش از حد مواد آرایشی بپرهیزید. از محصولات با پایه آب استفاده کنید که عنوان non comedogenic دارند.این عنوان به این معناست که احتمال مسدود شدن منافذ صورت توسط این مواد، بسیار کم است.

پیش از خوابیدن، مواد آرایشی را به طور کامل از پوست خود پاک کنید.

اگر دچار خشکی پوست هستید، از یک امولیانت( کرم نرم کننده) فاقد اسانس و بر پایه آب استفاده کنید.

ورزش منظم، نمی تواند موجب بهبود آکنه شود اما موجب بهبود شرایط روحی شما و افزایش اعتماد به نفس شما می شود. بلافاصله پس از ورزش، دوش بگیرید چراکه عرق می تواند موجب تحریک آکنه شود.

به طور منظم موهایتان را بشویید و سعی کنید مانع از ریختن موهایتان روی صورتتان شوید.

اگرچه آکنه را نمی توان درمان کرد اما توسط روشهایی قابل کنترل است.کرم ها، لوسیون ها و ژل های بسیاری جهت درمان آکنه در داروخانه ها موجود است.

اگر آکنه شما در حال پیشرفت است، با داروساز خود مشورت کنید. محصولات حاوی درصد پایینی از بنزوییل پراکسید ممکن است به شما پیشنهاد شود اما مراقب این محصولات باشید چون می توانند موجب بی رنگ شدن لباس ها شوند.

اگر آکنه شما شدید شده و یا روی سینه و پشت شما گسترش پیدا کرده، ممکن است نیازمند آنتی بیوتیک و یا کرم های قویتری باشد که صرفا با تجویز پزشک، قابل استفاده اند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنم؟

حتی انواع خفیف آکنه هم می تواند موجب دردسر شود. اگر آکنه موجب غمگینی شما شده و یا به درمان های ساده پاسخ نداده است، به پزشک مراجعه کنید.

بعلاوه اگر دچار نودول و یا کیست شده اید هم مراجعه به پزشک ضروریست زیرا می تواند موجب زواید ماندگار بر سطح پوست شود. سعی کنید بر تمایل خود به تخلیه جوش ها غلبه کنید چون این کار می تواند باعث باقی ماندن اسکار جوش ها شود.

درمان های آکنه می تواند سه ماه زمان ببرد تا اثر خود را نشان دهد، لذا منتظر اثر یک شبه آنها نباشید. از زمانی که شروع به اثر کنند معمولا نتایج مطلوبی را به دنبال خواهند داشت.

چه کسانی مبتلا هستند؟

آکنه در نوجوانان و جوانان بسیار شایع است. حدود 80 درصد افراد بین 11 تا 30 سال، دچار آکنه هستند.

آکنه در دختران در سن 14 تا 17 سال و در پسران در سن 16 تا 19 سال، بیشترین شیوع را دارد.

اغلب افراد تا پیش از رسیدن به میانسالی دوره هایی از آکنه را تجربه کرده اند. آکنه معمولا از نیمه های دهه سوم زندگی از بین می رود.

در برخی از افراد، آکنه می تواند تا دوره بزرگسالی ادامه یابد.

5 درصد زنان و 1 درصد مردان،علایم آکنه را پس از 25 سالگی نیز دارند.

درمان های دارویی و مکانیسم عمل داروها

درمان آکنه وابسته به میزان شدت این بیماری است و ممکن است ماه ها طول بکشد. داروهای نسخه شده توسط پزشک، برای درمان آکنه به دسته های زیر تقسیم می شوند:

بنزوییل پراکساید موضعی-رتینویید های موضعی-آنتی بیوتیک های موضعی-آزالئیک اسید-آنتی بیوتیک های خوراکی-قرص های ضد بارداری ترکیبی در خانم ها-ترتینویید خوراکی

بنزوییل پراکسید موضعی

مکانیسم اثر: اثر ضدعفونی کنندگی در سطح جهت از بین رفتن باکتری ها/اثر ضد التهابی/اثر لایه برداری

اشکال موجود: کرم و ژل

نحوه استفاده: 20 دقیقه پس از شست و شوی صورت، لایه بسیار نازکی از آن را روی محل های مبتلا به آکنه قرار دهید.(مصرف یک یا دوبار در روز)

نکات مهم

لزوم کاربرد ضد آفتاب در هنگام مصرف، چون موجب حساسیت پوست به آفتاب می شود.

پرهیز از تماس دارو با مو یا لباس به دلیل خاصیت سفید کنندگی دارو

پیش از شروع مصرف، مقدار اندکی از دارو را در زیر گردن خود قرار دهید و بگذارید بماند. چراکه برخی افراد به این دارو حساسیت دارند و در این صورت، باید از سایر ترکیبات جهت درمان استفاده کنند.

طول مدت استفاده: اغلب افراد با مصرف شش هفته ای این دارو، درمان می شوند. ادامه مصرف با تعداد دفعات کمتر، جهت عدم بازگشت آکنه، گاها توصیه می شود.

رتینوییدهای موضعی 

مکانیسم اثر: برداشت سلولهای مرده از سطح پوست

اشکال موجود: آداپالن و تریتنویین به شکل کرم و ژل

نحوه استفاده:20 دقیقه پس از شست و شوی صورت، لایه بسیار نازکی از آن را روی محل های مبتلا به آکنه قرار دهید.(مصرف یک بار در روز هنگام خواب)

نکات مهم:

لزوم کاربرد ضد آفتاب در هنگام مصرف، چون موجب حساسیت پوست به آفتاب می شود.

منع مصرف در بارداری

طول مدت استفاده: اغلب افراد با مصرف شش هفته ای این دارو، درمان می شوند. ادامه مصرف با تعداد دفعات کمتر، جهت عدم بازگشت آکنه، گاها توصیه می شود.

آنتی بیوتیک های موضعی

مکانیسم اثر: از بین بردن باکتریهای سطح پوست

اشکال موجود: لوسیون و ژل

نحوه استفاده: قرار دادن دارو روی سطح بخش های مبتلا یک یا دو بار در روز

نکات مهم:

احتمال قرمزی یا حساس شدن پوست با مصرف این ترکیبات که البته شایع نیست.

طول مدت استفاده: اغلب شش تا هشت هفته، پس از این زمان، درمان را قطع می کنند چرا که احتمال مقاومت باکتری های پوست به آنتی بیوتیک ها و تشدید آکنه وجود دارد.

آزالئیک اسید

معمولا به عنوان جایگزین در صورت حساسیت به بنزوئیل پراکسید و یا رتینوییدهای موضعی به کار می رود.

مکانیسم اثر: ضد عفونی کننده و لایه بردار

اشکال موجود: کرم و ژل

نحوه استفاده: معمولا دو بار در روز و یا یکبار در روز در پوست های حساس

نکات مهم:

عدم ایجاد حساسیت به نور آفتاب و لذا عدم نیاز به ضد آفتاب

می تواند باعث قرمزی، خارش و سوختگی پوست شود که البته شدید نیست.

طول مدت استفاده: معمولا یک ماه

آنتی بیوتیک خوراکی

معمولا همزمان با درمان های موضعی جهت درمان آکنه های شدید به کار می روند.

در اغلب افراد، دسته تتراسایکلین ها کاربرد دارند به جز افراد باردار یا شیرده که در این افراد معمولا اریترومایسین تجویز می شود.

معمولا شش هفته طول می کشد تا اثر مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی بر درمان آکنه مشخص شود و بر اساس میزان پاسخدهی، ممکن است که درمان 4 الی 6 ماه ادامه یابد.

نکات مهم:

تتراسایکلین ها می تواندد موجب حساسیت به نور آفتاب شوند.

درمان های هورمونی

این درمان ها معمولا در خانم های مبتلا به آکنه مفید هستند به خصوص اگر این آکنه ها متناسب با دوره های هورمونی شعله ور شوند.

این ترکیبات معمولا برای نشان دادن اثر خود، نیازمند مصرف یک دوره یک ساله هستند.

ایزوترتینوئین

مکانیسم اثر:

تنظیم سبوم و کاهش ترشح آن

ممانعت از انسداد فولیکول ها

کاهش میکروب های سطح پوست

کاهش قرمزی و تورم اطراف جوش ها

اشکال موجود: قرص

نکات مهم:

این دارو می تواند موجب رنج وسیعی از عوارض جانبی شود از جمله  خشکی و قاچ خوردن پوست و لب ها، تغییر سطح قند خون،التهاب پلک ها، التهاب چشم ها، دفع خون از ادرار که این عوارض شایعند و التهاب کبد و پانکراس و مشکلات کلیوی از عوارض ناشایع هستند.

به دلیل احتمال این عوارض، می بایست فرد قبل از شروع مصرف دارو و در طول مصرف، آزمایش خون بدهد.پ

این دارو موجب اثر روی جنین و نقایص آن می شود و لذا مصرف ان در بارداری ممنوع است.

برخی افراد حین مصرف این دارو دجار تغییرات خلقی شده اند اما مطالعات هنوز ارتباط بین این تغییرات و مصرف این دارو را به اثبات نرسانده است.

طول مدت استفاده: معمولا یک دوره 4 تا 6 ماهه مصرف می شود. احتمال بدتر شدن علایم در 7 تا 10روز اول زیاد است که عادیست و بهبود میابد.

فهرست منابع

https://www.nhsinform.scot/illnesses-and-conditions/skin-hair-and-nails/acne

https://www.nhs.uk/conditions/acne/pages/treatment.aspx

http://www.beytoote.com/attire/cuticle/become1-familiar-acneits-causes.html

کاربر عزیز

چنانچه این مطلب مورد توجه شما قرار گرفت لطفا آن را لایک کنید.