مسابقه ادبی شماره (6)

ای خدا باز داره میاد اخه من کفش چه گناهی کردم هرروز باید پاهای بد بوی اینو تحمل کنم کاش حداقل هر دو هفته یکبار پاهاش رو میشست اخه خدا منم ارزو داشتم ارزو داشتم ماه ها داخل فروشگاه بودم و به مردم نگاه می کردم و وقتی فروش هم می رفتم یک صاحب خوب داشتم نه اینکه این پسره درشت پا که کفش روزی 2 .3 بار تو پای این پسر جر میخوره و دوباره دوخته میشه صاحبم می شد وقتی هم که مارو میشوره یک داستان داریم با فرچه انقدر منو میسابه تا رنگ من فرار کنه اخرشم انقدر مارو داخل اب بذاره تا از هم وا بریم اینم شد زندگی هردو پاش انقدر چرک داره که یک لجن خوار می تونه یک سال داخلش طاقت بیاره جایی هم میره بوی گند باهاش رو تقسیر من میزاره و میگه کفش بده یکی نیست بهش بگه تو اگه حتی تو استخر پاتو بزاری ، اب لجن زار میشه حالا خدا ارزوی مارو براورده نکردی چرا برعکسش رو اعمال کردی کاش بجای کلی رسم و رسوم،، تمیزی هم یک رسم بود بلکه این پسر یکذره به خودش می رسید زمستون وسط اب من رو غلت میده بعدش همونطور خیس من رو میندازه زیر جا کفشی کپک زدم انقدر خیس بودم فکر نکنید ما کفشا جون نداریم ، ما از خیلی جاندارا ، جاندار تریم انقدر مارو زجر ندید

امضا کفش پاره و کپک زده همراه بعضی از دوستان جوراب