مسابقه ادبی شماره (11)

کاربر عزیز ؛فاطمه وحید؛ از طریق ایمیل به شما اطلاع رسانی شده است. لطفا ایمیل خود را چک بفرمایید. با تشکر نشریه اینترنتی نوجوان ها

سلام روزتون بخیر چطوری جایزه به دستم میرسه؟؟

فاطمه وحید : امروز، چهارمین روز از هفت روز هفته است. با یک تحلیل پیچیده باید فهمید که امروز سه شنبه است. من عاشق این تحلیل های پیچیده ام. امروز هم مثل روز های قبل پنجره‌ی اتاق رو باز می‌کنم، با یک هدفون تو گوش ، حس بچه شاخ ها رو میگیرم و موزیک رو پِلی می‌کنم. چه‌قدر تهران از این بالا قشنگه؛ هوای نم‌دار و سرد آخر زمستون رو وارد ریه هام می‌کنم، حتی آب و هواش هم فرق می‌کند. پایین عمارت یک باغ هست که درخت هاش زود تر از موعد شکوفه زدن و دو تا بچه لا‌به‌لا ی درخت ها دنبال هم می‌کنند ، چه‌قدر زیبا لباس پوشیدند و چه بی دغدغه بازی می‌کنند و گاهی لای ماشین های آخرین مدل پارک شده توی حیاط باغ میگردند تا همدیگر رو بگیرند.حتی از این بالا می‌تونم استخر حیاط خونه بغلی رو هم ببینم. محو تماشا بودم و داشتم از این منظره لذت می‌بردم. دستی از پشت به شونم زد. _من: یا خدا ترسیدم. _ خدمتکار : جوون نمی‌خوای پنجره رو تمیز کنی ؛ آقا خوش ندارند شما این طوری بیکار باشی. _ من : الان دست به کار میشم. دستمال رو بر‌داشتم و دوباره مثل روزهای این ماه که گذشت شروع به تمیز کردن ِ پنجره ی این عمارت مجلل کردم. خوش به حالشون اتاق من حتی یک هواکش هم نداره اما این جا همه ی اتاق ها پنجره دارند. فکر کنم امروز از خستگی خوابم نبره.

پنچره اتاقم رو به پارک شهر است وقتی صبح پنجره رو باز می کنم از درختان زیبا گرفته تا گل های رنگارنگ و عطرآگین و قشنگ و سبزه زارهای زیبا و ، همگی چشمانم را به تماشای خود فرا می خوانند و گل های رنگارنگ را که ساعاتی بعداز قطع باران خیس شده و خورشید از پشت ابرها چهره نشان می دهد و رنگین کمانی به پا انداخته. چه رنگین کمان دلنشینی! با رنگ های نیلی، بنفش،آبی، سبز، زرد، نارنجی و قرمز. چه رنگ های دلربایی!خالق تمام این زیبایی ها خداوندی است که زیبایی را دوست دارد و نعمت های زیادی را به ما ارزانی داشته است.ونظاره گر مردمي سحر خیزهستم كه از صبح بلند شده و با رفتن به كار با تلاش خود نويد روزي بهتر را مي دهند زنانی را مي بينم كه به پیاده روی وورزش صبحگاهی در پارک مشغول هستندآدم‌هایی را می‌بینم که در این خلوت و خالیِ پارک مرا به لحظه‌های متفاوتی از ارتباطم با مردم این شهرِ شلوغ وصل می‌کنند. دریاچه زیبایی در وسط پارک ، که مرغابی ها و قوها در وسط دریاچه شنا می‏كنند و كودكان با قایق های تفریحیشان در آب سرگرم بازیند چنار‌ها ودرختان سرسبزكهن، به منظره بیرون، زیبایی خاصی بخشیده و تصویری زیبا از شهر در افق دور دست دیده می‏شود. من کاج‌های پارک را بیشتر دوست دارم. این اندام‌های کشیده و شکیل و قهوه‌ایِ تیره که وقتی کنار هم ردیف می‌شوند، مهمانی تماشا به راه می‌اندازند و انسان را شاد می‌کنند و ورقه‌های خشک لایه‌به‌لایه‌شان نشانه‌ی پیری و پایداری، یا پوشاننده‌ی آشوب درون گذر سال‌هاست.این پارک روزی جولان‌گاه پرنده‌های جوراجور بود که کم کم شهررا ترک کردند و آخرین پناهگاه خیلی‌هایشان این پارک بود. آدم‌های شهر که دیگر بود و نبود پرنده‌ها را حس نمی‌کنند مجسمه‌ دلاوران جنگ، تازه مرا را به دوران دیگری ارجاع می‌دهد. مجسمه‌ی میدانِ پارک، یادبود دوران جنگ تحمیلی و نماد یادبودی برای جنگ 8 ساله با عراق و متنش ما را به گریز از جنگ سفارش می‌کند و منادیِ صلح و دوستی با دنیاست: تا روزی که همه‌ی مردم جهان بتوانند در صلح وآرامش زندگی نمایند، ما ایرانی هاهمواره پیام صلح و دوستی به دنیا می‌فرستیم.