پرسش
من 15 ساله هستم. من دو تا مشکل دارم. 1- مدتیه عصبی و پرخاشگر شده ام. حرفای خانواده ام را نمیتوانم تحمل کنم شوخی هایشان را جدی میگیرم البته شوخی هاشون قشنگ نیست… حس میکنم حرمتها بینمون شکسته. همش احساس ترس و بیقراری میکنم و سریع اشکم در میاد 2- من یک دوستی داشتم در ابتدایی خیلی با هم صمیمی بودیم. مدرسه هامون که تموم شد من رفتم تیز هوشان و اون عادی. ارتباطمون کمتر شد ولی بازم بود که فهمیدم عقایدش فرق کرده. نسبت به موضوع حجاب بی اهمیت شده و نمازش رو نمیخونه. میگه اعتقاد ندارم. روزه هم نمیگیره. من خودم هم خیلی مذهبی نیستم ولی در حد خودم روزه و نمازمو دارم. یکسال گذشته دیگه طاقت ندارم. با اینکه با هم کلاس زبان میرفتیم ولی سرد بودیم. زنگ زدم بهش ناراحتیمو گفتم. اونم با صمیمیت قبلی باهام حرف زد و گفت منم میخوام دوستیمون بیشتر بشه اما اصلا محل نداد. دلم شکسته. طاقت ندارم. غرورمو شکسته… من فکر میکنم به خاطر عقایدمه. لطفا به هر دو سوالم پاسخ بدهید.
پاسخ خانم دکتر سلیقه دار، مشاور و روانشناس سایت
دوست خوبم
یکی از دلایل زودرنج و حساس شدن میتواند به موضوع نوجوانی مربوط باشد. در این صورت موقتی است و با عبور از این دوره در صورت تلاش برای خوداگاهی کم کم از بین می رود.
اگر دلایل دیگری هم داشته باشد در هر صورت مهم ترین راه حل این است که بیشتر با خانواده ات گفتگو کنی، حرفهایت را در میان بگذاری و حرفهایشان را بشنوی و انتظاراتت را بگویی و البته انتظاراتشان را بشنوی.
با این حساب پیش از هر بحث و بگو مگو سعی کن در آرامش و با حرف زدن و نه غصه خوردن یا فریاد زدن مساله ات را بگویی.
در مورد دوستت هم لازم است بگویم که آیا خودت با تفاوت عقیده ای که با هم دارید کنار آمده ای و آن را پذیرفته ای؟
شاید او هم از اینکه مبادا بخواهی او را تغییر دهی یا سرزنش کنی چندان تمایلی به ادامه دوستی نشان نمیدهد.
به نظر بهتر است ابتدا با او گفتگویی داشته باشی و دلیل عدم تمایل او در مورد دوستی تون را بپرسی.
البته یادت باشد که ممکن است این تنها احساس تو باشد و اشتباها تصور میکنی که او تمایلی به ادامه دوستی نداشته.
در هر حال همه اینها با صحبت کردن روشن میشود.
در صورتی که متوجه شدی او تمایلی به ادامه دوستی ندارد در صورتی که دلایلش را شنیدی و دیدی او از تصمیمش منصرف نمیشود به تصمیمش احترام بگذار و سعی کن درک کنی که جدا شدن شما در مدارس مختلف دلیل خیلی مهمی در فاصله گرفتن در دوستی است.
موفق باشی
نشریه اینترنتی نوجوان ها
کاربران عزیز
شما می توانید سؤال خود را از طریق راه های زیر ارسال نمایید:
1- ارسال پرسش از طریق دیدگاه (کادر پایین صفحه)
2- ارسال پرسش به آدرس ایمیل info@nojavanha.com
3- ارسال پرسش به آیدی تلگرام @site_nojavanha
کاربر عزیز “فاطمه”
خانم دکتر سلیقه دار، مشاور و روانشناس سایت اینگونه به پرسش شما پاسخ داده اند:
دوست خوبم
حتما و بدون تردید پاسخ مدبرانه بهترین واکنش است.
خوب است مثلا در زبان طنز بهشون یادآور بشوی که متوجه رفتار نامناسب آنها هستی و بگویی:شما هم سعی کنید شاید بتونید کمی به خوبی من بشید.
یا جملات دیگر مثل این که هم سکوت نکرده باشی تا آنها به کارشان ادامه بدهند و هم طوری پاسخ بدهی که متوجه شوند خیلی هم رفتارشان برای تو مهم نیست.
در عین حال هر زمان آنها کار خاصی انجام میدهند که جالب است بگو الان میتوانیم همگی تو را مسخره کنیم اما من تو را تحسین میکنم.
اما اگر این کار تاثیرگذار نبود بهتر است در مرحله بعدی خیلی جدی در این باره صحبت کنی و بگویی که انتظار داری آنها رفتارشان را تغییر بدهند.
البته اگر واقعا دوست باشند در همان مراحل اولیه هم این رفتار را ترک میکنند.
موفق باشی
نشریه اینترنتی نوجوان ها
سلام. من با چند تا از بچه های مدرسمون دوست صمیمی هستم اما مدام مورد تمسخر آنها قرار میگیرم و کاملا متوجه ام که از روی حسادت این کار را انجام می دهند چون مثلا هروقت من دکلمه ای زیبا میخونم و همه تشویقم می کنند آنها شروع به مسخره کردن من میکنند اما به هر حال من هم اذیت میشوم به نظر شما سکوت بهتر است یا جوابشان را دادن؟