داشتیم در مورد حق و حقوقی که عابران پیاده نسبت به سواره ها دارند صحبت می کردیم و گفتیم که بعضی از رانندگان از جمله همسایه ما آقای نوبری (که واقعا نوبر است) حقوق عابران پیاده را رعایت نمی کند. حالا برعکسش هم وجود دارد. یعنی آقای نوبری ها که فقط راننده نمی شوند، گاهی هم عابر پیاده اند. وقتی عابران پیاده را آقای نوبری ها تشکیل بدهند خدا باید به داد راننده ها برسد. چون هیچکدام از حقوق سواره ها را رعایت نمی کنند. بله، سواره ها هم حقوقی دارند که عابران باید رعایت کنند. حق راننده ها در برابر عابرین پیاده چیست ؟
یک عابر پیاده متشخص که نسبتی با خانواده آقای نوبری اینها ندارد هنگام عبور از خیابان به چراغ راهنمایی توجه می کند. چون می داند همانطور که چراغ قرمز را برای رانندگان می گذارند برای عابران هم می گذارند و برای همین سرش را توی گوشی اش فرو نمی برد و با سرعت از خیابان رد نمی شود. گربه هم می خواهد از خیابان رد شود حواسش به ماشین ها هست اما این آقای نوبری… خب، بگذریم.
بالآخره که یک روز خودتان پشت فرمان می نشینید و رانندگی می کنید. حالا تصور کنید دارید در کمال آرامش رانندگی می کنید که یک نفر با رویی آشفته و جامه ای در هم پیچیده و پریشان حال (!) می پرد وسط خیابان. چه حالی می شوید؟ می ترسید؟ چون فکر می کنید سگ دنبالش کرده و اگر نجنبید دنبال ماشین شما می افتد؟
نه، پایتان را چنان روی ترمز می گذارید که طبق علم احتمالات با مخ توی شیشه جلوی ماشین می روید (البته خدا نکند). بعد هم زیر لبی چیزی به عابر پیاده می گویید. خب حق اش است دیگر! آدم عاقل که یک دفعه وسط خیابان ظاهر نمی شود. اول سمت چپ و بعد سمت راستش را نگاه می کند و اگر ماشین نمی آمد از خیابان رد می شود.
طبق آماری که در کتاب سال دوم قدیم رشته انسانی آمده بود، رو مخ ترین عابران پیاده از نظر رانندگان، آنهایی هستند که کلاً چیزی به اسم پیاده رو را نمی شناسند و از وسط خیابان راه می روند. طبق یک آمار دیگر که باز هم در این کتاب آمده 99 درصد این عابران وانمود می کنند صدایی نمی شنوند چون هرچه راننده پشت سرشان بوق می زند کنار نمی روند.
البته من فکر می کنم کتاب آمار خواسته آبروی این افراد را بخرد وگرنه می نوشت 99 درصد این افراد عقل درست و حسابی ندارند! حالا همان عابری که در وسط خیابان قدم می زند اگر یک روز پایش به پیاده رو باز شود و یک موتوری از توی پیاده رو رد شود صدایش در می آید که چرا فرهنگ ندارد. اینجاست که می گویند آقای نوبری نشان ها خار را در چشم دیگران می بینند ولی تیر را در چشم خودشان نمی بینند!
این عابران با فرهنگ همینطوری دورادور برای راننده ها دردسر هستند چه برسد روزی که سوار ماشینشان هم بشوند. یعنی طفلک آن راننده تاکسی ای که چنین فردی را سوار می کند. این ها همینطور که در ماشین نشسته اند یکهو به راننده می گویند «سر همین خیابان پیاده می شوم» و راننده بدبخت که با «سر همان خیابان» دو سانتی متر فاصله دارد یک دفعه باید بزند روی ترمز و ابراز محبت های راننده های پشت سر را به جان بخرد. در واقع این عابران 10 متر جلوتر از «سر همان خیابان» در سن نوزادی بوده اند و هنوز زبان باز نکرده بودند که بگویند جلوتر پیاده می شوند.
شما فکر می کنید راننده هاچه حق و حقوق دیگری در مقابل عابران پیاده دارند؟
روش های بر هم زدن آرامش دیگران
