تکواندو ورزش رزمی
تکواندو یکی از ورزش های پرطرفدار در در میان نوجوان های سراسر دنیاست. اگر شما هم در حال خواندن این مطلب هستید پس یکی از علاقه‌مندان تکواندو هستید. شاید با خواندن این مطلب بیشتر از قبل مصمم بشوید که سراغ این ورزش بروید!
ریشه کلمه تکواندو
کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل می‌شود و در مجموع به معنی «راه و روش مبارزه و شکستن با دست و پا» است.
태تِ = مبارزه یا شکستن با پا
권کوان= مبارزه یا شکستن با مشت
도دُ = راه و روش
محل تمرین تکواندو را «دوجانگ» یعنی محل زندگی می گویند.اصول اخلاقی تکواندو یا همان «چونگ شین» عبارت اند از: احترام، بردباری و صبر، کنترل نفس، شرافت، روحیه سرسختی و شکست ناپذیری، انجام وظایف در مقابل پدر و مادر، اتحاد و یگانگی ملت ها.
تاریخچه تکواندو
این ورزش از دل کشور کره‌ی جنوبی متولد شد. این کشور در میان کشورهای چین و ژاپن قرار گرفته و از نظر سوق الجیشی دارای موقعیت خاصی بود که همواره بر سر تصاحب آن مابین این کشورها درگیری شدید وجود داشت. بنابراین یکی از بهترین روش های دفاعی آنان استفاده از فنون تکواندو بود که در آن زمان «هوارانگ دو» یا «تکیون» نامیده می شد.
پس از اتحاد قوم های مختلف علیه تجاوزگران و پیروزی آنان در جنگ و تشکیل حکومت واحد در کشور، نام کشور از منچوری به کره تغییر کرد. این نام از قوم کوریو که هسته مرکزی اتحاد اقوام کره بود گرفته شده بود. در همین زمان نیز ورزش رزمی کره به نام تکواندو ثبت شد (۱۵ آگوست ۱۹۴۵ میلادی) و مسئولان آن ضمن تدوین قوانین و مقررات آموزشی و اداری این ورزش در کره شروع به فعالیت جهت گسترش آن در دیگر کشورهای جهان کردند.
نتیجه آن که پس از گذشت حدود شصت سال تلاش مستمر، حضور ورزش تکواندو به عنوان یک ورزش مدرن امروزی در بزرگ ترین میادین ورزشی جهان اعم از تورنمنت های بین المللی – قهرمانی قاره ای (آسیا – اقیانوسیه – اروپا – آمریکا – آفریقا) قهرمانی جام جهانی – قهرمانی جهان (ازسال ۱۹۷۳) و از سال ۲۰۰۰ نیز به عنوان یک رشته رزمی رسمی و از بزرگترین و معتبرترین میادین ورزشی جهان یعنی المپیک شد.
اولین مسابقات تکواندو در ایران
در اولین المپیک (سال ۲۰۰۰) ایران با دو سهمیه بازیکن منتخب شده از سوی فدراسیون جهانی به نام هادی ساعی و مجید افلاکی و سرمربی تیم های ملی حسن ذوالقدری شرکت کرده و در وزن پنجم هادی ساعی با تمام مشکلات سیاسی و اداری موجود که اثرگذار در نتایج مسابقات بین المللی است موفق به کسب یک مدال برنز ارزشمند از المپیک شد.
ورزش کاران باید لباس مخصوص تکواندو (دوبوک) را که سفید رنگ است بر تن کنند و از تجهیزات ایمنی مثل هوگو (محافظی شبیه به جلیقه ضد گلوله)، باده و ساباده (ساق بند و ساعد بند) و نانشیم (محافظ اندام تناسلی) استفاده کنند.
مسابقات تکواندو در سه بخش برگزار می شود:
کیوروگی (مبارزه)
لفظ کره ای کیوروگی به مبارزات جذاب و دیدنی تکواندو اطلاق می‌شود. بهره گیری از ساق بند، کاپ، لثه، هوگو و کلاه توسط تکواندو کاران در مبارزات باعث شده تا آسیب‌های ورزشی این رشته در حد صفر باشد و کمترین مصدومیتی متوجه ورزشکاران فعال در تکواندو نباشد.مبارزات تکواندو در ۳ راند ۲ دقیقه‌ای برگزار می‌شود و ورزش کاران در این زمان روی تشک مسابقه تکواندو که شیاپ چانگ نامیده می‌شود با قضاوت یک داور وسط و ۴ داور کنار برای کسب امتیاز و پیروزی به مبارزه می‌پردازند.
فرم (پومسه)
فرم یکی از مهم ترین جنبه‌های آموزشی هنرهای رزمی است. فرم مجموعه‌ای از حرکات کلاسیک تکواندو، شامل تکنیک های ایستادن، دست، پا و جابه‌جایی است که بر اساس منطق طراحی شده‌اند. در زمان های باستان که هنرهای رزمی به صورت مخفی و انفرادی تمرین می‌شد هنرجویان جهت تمرین تکنیک ها و مبارزه ناگزیر به اجرای دفاع ها و حملات در مقابل حریف فرضی بودند. بدین ترتیب فرم های اولیه پا به عرصه حیات نهادند و به تدریج فرم های برتر اساتید زبردست توسط شاگردان آنان در نقاط مختلف آموزش داده شد.
فرم های تکواندو پس از قرن ها توسط فدراسیون جهانی تکواندو در سال ۱۹۷۷ میلادی مطابق با ۱۳۵۶ خورشیدی یکسان و استاندارد شد. در حال حاضر بیش از ۲۰۲ کشور پنج قاره جهان فرم های تکواندو را طبق استاندارد فدراسیون جهانی تکواندو تمرین می‌کنند. فرم سه اصل کلی دارد. این سه اصل عبارتند از:
الف) هر فرم از نقطه یا حالت خاصی شروع می‌شود و در همان نقطه یا حالت تمام می‌شود.
ب) هر تکنیک بایستی با سرعت و قدرت خاصی که در فرم برای آن معین شده اجرا شود.
ج) هر فرم به خودی خود دارای ارزش های فیزیکی و روانی مخصوص به خود است.
با اندکی توجه به فرم های تکواندو درمی‌یابیم که همگی با تکنیک‌های دفاعی و از سمت چپ شروع می‌شوند.
(شکستن اجسام سخت – دفاع شخصی – پومسه ایروبیک) هان مادانگ، که به آن تکواندو همگانی نیز می‌گویند، رویکرد متفاوتی با کیوروگی و پومسه را پی می‌گیرد و بدین لحاظ بخشی مجزا را شامل می‌شود.
در هان مادانگ که فلسفه آن همگانی نمودن ورزش از طریق توسعه آن در کوچک ترین جوامع یا خانواده است تلاش می‌شود تا سایر جذابیت‌های فنی تکواندو در قالبی خاص به مخاطبین ارائه شود. در رقابت‌های هان مادانگ بر خلاف مبارزه و فرم به جای این که بیشتر به کسب نتیجه توجه شود، بر افزایش تعاملات فرهنگی نژادی و قومی تأکید می‌شود تا باعث تقویت اتحاد و دوستی میان اقشار مختلف مردم شود.هان مادانگ به بخش‌های مختلف همچون هوشین سول یا دفاع شخصی و کیوک پا یا شکستن اجسام سخت تقسیم می شود که البته پومسه ابداعی و پومسه ایروبیک نیز جزء این بخش‌ها است.
دفاع شخصی کاربردی که در هان مادانگ آموزش داده می‌شود امنیت هر ورزشکار را تأمین می‌کند و این امکان را فراهم می‌کند تا آخرین دستاوردهای دفاع شخصی را در قالبی ساده ارائه نمود. در کیوک پا یا شکستن اجسام سخت نیز روش‌های تسلط قدرت هر فرد بر اجسام سخت همچون چوب و سنگ آموزش داده می‌شود. معیار کسب برتری در کیوک پا حجم شکستن اجسام است که شرکت کنندگان مسابقات در شرایط برابر به اجرای آن می‌پردازند.
در هان مادانگ پومسه به صورت استاندارد، ابداعی و ایروبیک به نمایش گذاشته می‌شود. در پومسه ایروبیک تکنیک‌های زیبای تکواندو همراه با موزیک و حرکات ایروبیک صحنه‌های زیبا و جذابی را خلق می‌کند که در همگانی و فراگیر نمودن تکواندو می‌تواند نقش مهم و به‌سزایی ایفا کند.
عالی بود من هم یک تکواندو کارم و یک فردی که عاشق تکواندوش
سلام و خسته نباشین، مطالبتون خیلی خوب و مفید بود فقط لطف می کنید منابعشو هم بذارید . ممنون
من هم تکواندو کارم هم عشق تکواندو
من خیلی خوشم آمد دستون درد نکنه البته محمد مهدی هم تکواندوکار نیست .
منم تکواندو کارم ولی از این صفحه خوشم نیومد
خیلی حال کردم چون خودم تکواندو کارم.