پرسش:
سلام ببخشید من معلممو خیلی دوست داشتم ولی الان رفته امریکا. تا حد زیادی تونستم از شدت علاقم ازش کم کنم ولی خب بازم دوست دارم که معلمم باشه. در واقع همه بچه ها دوست دارن چون معلم خیلی عالی بود. میشه یه راهنمایی بکنید تا من و افراد مثل من از شر عشق و عاشقی نسبت به معلما چه در اینده و چه در زمان حال خلاص بشن؟
پاسخ:
دوست خوبم، از اینکه قدر دان خوب بودن افرادی که در زندگی به شما خدمتی ارائه کرده اند هستید جای تحسین دارد. این پاداش هر فردی است که تلاش می کند خوب باشد و به درستی با دیگران رفتار کند. اما پاداش هم زمانی برای او لذت دارد و برای شما منفعت که به حد و اندازه خودش باشد. بدیهی است که امکان این که در حال حاضر ایشان معلم شما باشند وجود ندارد و روشن تر آن که گذشت زمان، موجب می شود تا شما بهتر بتوانید با شرایط جدید و نبودن ایشان سازگاری داشته باشید. بر این اساس و به قول خودت، در حال حاضر مهم این است که از این به بعد چنان رفتار کنی که دیگر محبت و عشق عمیق موجب محدودیت و آزار تو نشود. برای این منظور خوب است برای هر نوع محبتی محدوده ای تعریف کنی و هر زمان که داری از آن محدوده عبور می کنی به خودت تذکر بدهی تا دوباره برگردی.
برای مثال، یکی از نشانه ها و راه های آغاز دلبستگی بیش از اندازه داشتن به دیگران، فکر کردن بیش از اندازه به آن ها است. بر این اساس به خودت می گویی اگر در زمانی که در خانه هستم، بیش تر از یک بار فکر آن معلم به سراغم آمد، یعنی دارم از محدوده خارج می شوم. این یک تعریف برای حدود علاقه مندی توست. حالا اگر از این حدود خارج شدی، باید کارهایی را جایگزین آن کنی. مانند این که در همان موقع خودت را مجبور کنی بلند شوی، از تنهایی خارج شوی و با مادرت صحبت کنی. این یعنی این که اجازه نمی دهی آن فکر بیش تر از حدود تعیین شده ذهنت را به خودش مشغول کند.
به این ترتیب می توانی در مورد سایر رفتارها هم که به وابستگی عاطفی ختم می شود، خودت رشته کنترل را به دست بگیری و از اندازه لازم دور نشوی. حتما می دانی که این یکی از راه هایی است که به تو کمک می کند و راه های دیگری هم وجود دارد که با توجه به شناخت خودت و تسلطی که باید در این رابطه داشته باشی و البته تکیه بر خلاقیتت، بهترین راه ها در دست خودت است.
برای آشنایی با خانم مشاور و نحوه طرح پرسش خود از ایشان اینجـــــــــــا را کلیک کنید.
حرف شما درست است ولی الان حدود دوماهه که کلاساش تموم شده و این کارایی که شما گفتید همشون انجام شده و تاثیری نداشته یعنی تا حدودی نتونستم فراموشش کنم من یه ایمیل بهشون زدم و گفتم که رفتنتون به امریکا قطعی شده یا نه ایشون هم گفتن نه اصلا معلوم نیس ولی فردای همون روز گفتن رفته من نمیدونم چرا دروغ گفته حتی معلوم نیس رفته باشه یا نه دوست دارم این موضوع را به مادرم بگم ولی میترسم ۳ ساله که این موضوع رو به هیچکس نگفتم تمام این راهکار ها رو انجام دادم و نتیجه ای نگرفتم… خودشون گفتن رفتنم معلوم نیس ولی درست فرداش گفتن رفته نمیدونم به حرف خودشون گوش کنم یا به حرف بچه ها