تا تو قدم می زدی بر لب حوض نظر
وه چه گلی می شکفت بر لب ایوان من
نان غلامان دهید شام ندیمان نهید!
آمده آن شاه حسن سر زده بر خوان من
بی سر و دستار و مست ، شیشه ی دردی به دست
غلغل مینا شکست بلبل دستان من
می زده و بی خبر ساقی و مطرب به بر
شاه جهان در گذر زینهمه عصیان من
بوته ی هجران چقدر کج نظر افتاده است
زیره ی زر می دهد بر رخ کرمان من
گر تو بگویی که نیست صورت حیران به مرا
در حرم روی کیست آینه گردان من
بر در سلطان طوس آمده ام پای بوس
حضرت شمس الشموس شاه خراسان من
احمد عزیزی
الف
