مقاله شماره (۱): آقای احمدی

t مقاله شماره (1): آقای احمدی

مشخصات رابطه خوب میان والدین و نوجوانان

یک مقاله کوتاه اما کامل درباره ی اینکه چطور والدین و نوجوانانشون رابطه ی خوبی داشته باشن با هم با زبان ساده . همونطور که میدونید دوره ی نوجوانی یک دوره حساس هست چه برای دخترها و چه پسرها و هر کدوم خواسته هایی دارن و اتفاقاتی براشون توی این دوره میفته که روی زندگی اونها تاثیرگذار هستن ، از اتفاقات خوب تا اتفاقات بد ، این دوره یک سری اتفاقات جسمانی هم داره که مهمترین اون میشه گفت مسائل جنسی هست ، حالا جنسی دوحالت داره هم جسمی هست و هم روحی چون به هیپوتالاموس هم مربوط میشه و از اونجا دستورات فرستاده میشن ، خب وارد این بجث نمیشیم.

توی دوره ی نوجوانی که دوره ی بسیار مهمی هست ، متاسفانه اکثر خانواده ها بسیار کوتاهی میکنن ، فکرنکنید فقط شما دچار یک خانواده ای شدید که بهتون اهمیت نمیدن ، نه اینطور نیست اکثر خانواده ها همینطور هستند .

توی این دوره باید به بعضی خواسته های فرد رسیدگی بشه یا اصطلاحا خواسته ی اون ارضا بشه و اگر خواسته ی فرد نابجا هست ، باید به روشی نه گفت که فرد قانع بشه و خاطره بدی از این نه شنیدن نداشته باشه چون دوره ی نوجوانی دوره ای هست که فرد بسیار حساس هست و شاید یه نه گفتن که اگر به یک فرد25ساله بگی راحت بگذره به فرد 17ساله بگی با حس تنفر به قضیه نگاه کنه پس خواهشا مراقب طرز نه گفتنتون باشید.

خدا به ما دو گوش و یک دهان داده، بنابراین بهتره به جای آینکه دائماً به نصحیت نوجوان خود مشغول باشید، به حرفها و دردودل های اون گوش  بدید. نوجوانان تمایل فراوانی برای صحبت کردن با والدین خود دارند، لابد میگید من یک ساعت هم سکوت کنم باز هم پسر یا دخترم با من حرف نمیزنه ، خب شاید اون منتظره تا شما سر بحثی که دوست داره رو باز کنید یا اینکه قبلا چنان زدید توی ذوقش که تمایل نداره مجدد صحبت کنه. پس اگر درحال دنبال کردن برجام ، مسابقات فوتبال ، سیاست ، اقتصاد و غیره نیستید و لابه لای اون همه کارهای مهمتر از خانواده یکم هم وقت به نوجوان خودتون بدید ، فکر نکنید نوجوان شما چون سرگرمی هایی داره مثل بازی های کامپیوتری ، موبایل و غیره پس احتیاج به صحبت کردن با شما نداره ، هیچوقت خوردن آب ، باعث رفع گرسنگی و خودن غذا باعث رفع تشنگی نمیشه ، کمتر نصیحت کنید و بیشتر گوش بدید ، صحبت و نصیحت باید به طریقی بیان بشه که تند و شکننده نباشه.

دوم اینکه حس کنجکاوی به فرزندتون رو به طریق های که اون متوجه نشه ارضا کنید نه اینکه وقتی نوجوان توی اتاقش خلوت کرده و درب رو بسته شما دائما بخواید مزاحم تنهایی اون بشید ، البته منظور من از تنهایی بدون دلیل هست ، اگر دیدید که اتفاقی برای نوجوان افتاده و تنها گوشه ای نشسته بهترین کار این هست که باهاش صحبت کنید تا بدونه یک نفر پشتیبان اون هست و نباید اون رو به حال خودش رها کرد ، اما وقتی  میبینید اون داره از تنهایی خودش استفاده میکنه مثلا توی اتاق فیلم میبینه ، موزیک گوش میده ، یا حتی یه گوشی نشسته با گوشیش کار میکنه که توی نوجوانان این تنهایی زیاد هست ، دائما اون رو چک نکنید!

سوم اینکه پشتیبان ان باشید، نوجوانان توی این دوره سنیشون توی مرحله ای هستن که میخوان خودشون رو بشناسن ، بفهمن کی هستن ، قراره کی باشن ، چیکاره بشن و غیره ، اونها توی این دوره با پستی و بلندی های زیادی روبرو هستن پس نیاز دارن که مورد توجه و بحث قرار بگیرن ، احتیاج دارن که والدین بهشون محبت کنن ، محبت از راه های مختلف که اونهارو شاد کنه ، از کارهای بزرگتر مثل گرفتن جشن تولد ، خرید وسیله مورد علاقه تا کارهای کوچیک تر مثل درست کردن غذای مورد علاقه اش یا دعوتش به انجام کاری که دوست داره . دراین دوره والدین باید پشت نوجوانشون باشن ، اگر ایده ای داره حمایتش کنن ، اگر اشتباهی کرد بخشنده باشن ، اگر مشکلی داشتن به حرفاشون گوش کنن تا نوجوان حس عزت نفس داشته باشه ، شما بهترین دوست و همراه نوجوانتون باشید ، نگذارید تا جای شمارو یک پسر یا یک دختر غریبه پر بکنه. به خواسته های اون توجه کنید  ، دوره ی نوجوانی ، دوره ی بلوغ جسمی و جنسی هم هست ، اگر لازم هست با نوجوانتون درباره مشکلات و سوالات جنسی اون صحبت کنید چه اشکال داره تا خانواده به نوجوانشون یاد بدن که برای بعضی کارها باید مرزی قائل شد.

اگر اشتباهاتی نوجوان شما داشت و خواستید با اون صحبت کنید ، مشکلات رو طبقه بندی کنید و مشکلات مهمتر رو اول بگید و مشکلاتی که اولویت کمتری دارن بگذارید توی یک زمان دیگه ، چه اشکال داره حتی اونا رو روی کاغذ بنویسید ، مثلا مشکلاتی مثل شرکت توی مهمونی های نامناسب ، بیرون بودن بیش از حد از خونه ، مواد مخدر ، دوستی با جنس مخالف و … رو در اولویت قرار بدید و مواردی که اهمیت کمتری دارن نسبت به اینها مثل نامرتب بودن اتاق و دعوا با خواهر و برادر و زیاد بازی کردن با موبایل و … رو بگذارید واس زمان های دیگه ، اینطور باعث میشه نوجوان بیشتر به موارد مهمتر فکر بکنه تا به موارد حاشیه ای ، بین موارد مهم ، موارد کم اهمیت رو هم جای گذاری نکنید.

نوجوان خودتون رو منضبط تربیت کنید ، خیلی ها بیخیال رفتار نوجوانان هستن و میگن بزرگ میشه یاد میگیره چی درست هست ، جامعه یادش میده  ، فراموش نشه جامعه تشکیل شده از من ، شما ، نوجوان شما و بقیه افراد ، ما هستیم که جامعه رو تشکیل میدیم ، از کجا معلوم اگر فرد رو به حال خودش رها کنیم جامعه راه اشتباه رو به اون یاد نده. منظور از اینکه نوجوانتون رو منضبط تربیت کنید این نیست که اون رو تنبیه کنید ، نبیه برای خطاهای بزرگ و تکراری هست نه برای هر کاری ، وقتی فهمیدید نوجوانتون خطایی کرده ، خونسرد باشید  ، فکر کنید که چه قدرت هایی دارید در مقابل اون و بعد یک تصمیم عاقلانه بگیرید ، عاقلانه و قابل اجرا و منصفانه ، نه برای شکستن یک لیوان سه روز زندانی در اتاق بگذارید ، انصاف داشته باشید چون نوجوان حافظه ی خوبی داره در مقابل خاطرات بد.

شما هر تصمیمی بگیرید باید باعث تربیت فرزند بشه و اون رو آموزش بدید و بهش بفهمونید که کارش اشتباه بوده و نباید تکرار کنه نه اینکه هدف تنبیه باشه برای تسکین روحیه خودتون یا تخلیه خودتون ، این مجازات میتونه شامل چیزای مختلفی باشه مثل ایجاد یک سری محدودیت ها یا عقب انداختن کارمورد علاقه اون که قرار بوده فلان موقع انجام بشه ، همینطور برای انجام کارهای خوب هم میتونید پاداش هایی قرار بدید.

یکی از بدترین رفتار اکثر والدین مقایسه کردن نوجوان و فرزندشون با فلان شخص هست ! قبول کنید که نوجوان شما فلان شخص نیست ، اون یک نفر دیگه هست و توانایی ها و ضعف های خودش رو داره و هر کس این توانایی و ضعفش متفاوت هست، به جای مقایسه سعی کنید به شکوفا شدن استعداد فرزندتون کمک کنید ، اگر فلانی در فلان کار استعداد داره مطمئن باشید فرزند شما هم در یک کاری که شاید هنوز شکوفا نشده استعداد داره یا شاید هم شما درک نمیکنید استعداد اون رو و چشم خودتون رو با استعداد فلان شخص بسته اید به روی استعداد نوجوان خودتون ، پس منصفانه تر برخورد کنید ، با اون توی کارهایی که قراره انجام بدید مشورت کنید ، بهش مسولیت بدید و اون رو درگیر زندگی خودتون بکنید تا به هم نزدیک باشید.

دوره ی نوجوانی میشه گفت حساس ترین دوره ی زندگی هر شخصی هست ، تنبیه ها ، شکست ها ، شکنجه های جسمی و روحی ، نه گفتن های بی جا ، و برعکس خاطرات خوب ، سفر ، پاداش و غیره ، به یاد هر شخص میمونه پس گاهی وقت ها باید ساده زندگی کرد و سرسری از بعضی خطا ها گذشت ، دقت ، دق ات میدهد.

خدایا چنان کن سرانجام کار ، تو خشنود باشی و ما رستگار

t مقاله شماره (1): آقای احمدی
امتیاز به این نوشته
شاید به این مطلب هم علاقمند باشید
مقاله شماره (1)؛ آقای اعتضادی

‫1 نظر ارسال شده در “مقاله شماره (۱): آقای احمدی

  1. @fatemeh :

    سلام ، متن جامع و خوبی بود اما به نظرم به حق فرزند بر والدین اشاره شده که برعکس موضوع وظایف فرزندان بر والدین را خواسته .
    البته که کارشناسان محترم میتونن بهتر کارشناسی کنن .
    با تشکر !

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *