اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
یاسمن رضائیان
پفک و هیپنوتیزم بدمینتونی
.jpg "روزنوشته های کلانتر پفک (۴۳) 2")
بازی کردن یکی از کارهای مهمی است که در زندگی باید به آن پرداخت. امروز همین طور که در محله چرخ می زدم و خمیازه می کشیدم از خودم پرسیدم: «پفک، به نظرت باید چه کار کنی تا خواب از سرت بپرد و از این حالت کرختی بیرون بیایی؟» آخر من دیشب نتوانستم خوب بخوابم و تا صبح چند بار بیدار شدم.
در همین فکر بودم که نگاهم به چند دانش آموز مدرسه ای افتاد که داشتند تاب بازی می کردند. فهمیدم دارند به مدرسه می روند و با خودشان فکر کرده اند وسط راه یک تابی هم بخورند و شادی کنند. گفتم: «همین است کلانتر، بازی کردن. بازی کردن می تواند حال آدم را جا بیاورد.» بعد همان گوشه و کنارها چرخ زدم و منتظر شدم تا بچه ها از تاب پایین بیایند و بروند. همین که دیدم پارک خلوت شده سریع دویدم و روی یکی از تاب ها پریدم. بعد هم سعی کردم کمی خودم را هل بدهم. (البته کار سختی بود ولی خب با تلاش توانستم کمی تاب بخورم.) اینقدر حالم جا آمد که نگویید. همان جا بود که فهمیدم بازی کردن حلال خیلی از مشکلات است. حتما برای همین است که دانش آموزان اول صبحی تاب بازی می کنند.
بعد نمی دانم چه شد که یک دفعه یاد چند سال پیش افتادم؛ آن روزها که مردم توی پارک ها بدمینتون بازی می کردند و شور و نشاط برپا بود. الان همه سرشان توی گوشی است و حتی بدمینتون شان را هم توی گوشی شان بازی می کنند. البته نمی شود بازی های مجازی را کنار گذاشت چون واقعا جذاب هستند و من خودم مرحله 25 یک بازی ماجراجویی هستم. اما کاش کمی بیشتر به بازی های واقعی اهمیت می دادیم و پارک ها را پر از صدای هیجان می کردیم. خود من وقتی شما آدم ها بدمینتون بازی می کردید می ایستادم و نگاهتان می کردم. از این سو به آن سو رفتن توپ اینقدر برایم جالب بود که نمی دانید. یک حس خوب هیپنوتیزم شدن در آن بود. وای که همیشه خودم را جای آن توپ می گذاشتم و تصور می کردم منم که در آسمان به این سو و آن سو می روم. خب یکی از رویاهای من پرواز است و همیشه با خودم فکر می کردم روزی می رسد که به من لقب «پفک پروازی» را می دهند و من اولین گربه ای می شوم که توانسته پرواز کند.
هی… از این حرف ها بگذریم. ولی از بازی کردن نگذریم. همین جا از شما خواهش می کنم برای بازی های واقعی بیشتر زمان بگذارید و با بدمینتون بازی کردنتان مرا هم به رویای پروازم ببرید.
توضیح عکس: خب من طرفدار پر و پا قرص بدمینتون و راکت هستم. برای همین وقتی به تماشا می رفتم تیپ بدمینتونی می زدم.
نتیجه می گیریم: کلانتر پفک می گوید بازی کردن یک اصل مهم در زندگی است که باید آن را در برنامه گنجاند. البته اینجا منظور از بازی، بازی های واقعی است و نه مجازی. پیشنهاد می شود مثل کلانتر پفک وقتی خوابالو هستید کمی بازی کنید تا حالتان حسابی خوب شود.
