مثلث نوردهی در عکاسی موضوعی بود که در قسمت قبلی این مطلب درباره آن صحبت کردیم. اکنون و در بخش دوم این مطلب، کمی کاربردی تر به این مبحث نگاه می کنیم و عکس هایی را به عنوان نمونه بررسی می کنیم.
مثلث نوردهی در عکاسی ؛ دیافراگم
گفتیم که دیافراگم با میزان باز و بسته بودن، نور وارد شده به دوربین را کنترل می کند اما نکته ای مهم تر در این بین وجود دارد. دیافراگم عمق میدان عکس را تغییر می دهد. عمق میدان به نقاطی گفته می شود که در عکس واضح هستند یا به اصطلاح فوکوس هستند. زمانی که عمق میدان تصویر زیاد است، ما نقاط فوکوس بیشتری در عکس داریم و وقتی عمق میدان کم است نقطه ای را در حالت وضوح (فوکوس) و نقطه ای را در حالت مات (فولو) داریم.
همان طور که گفتیم، دیافراگم عمق میدان را تغییر می دهد. به این صورت که هرچه دیافراگم بازتر باشد (اعداد کوچک) عمق میدان کمتر است و بخشی از تصویر واضح و بخشی از آن مات می شود. هرچه دیافراگم بسته تر باشد (اعداد بزرگ) نقاط بیشتری در عکس واضح خواهند بود.
در سمت چپ عکس از بالا، دیافراگم بسیار باز را مشاهده می کنیم که در آن فقط تخم مرغ جلویی واضح است و تخم مرغ های پشت تقریبا مشاهده نمی شوند. در سمت راست عکس از بالا، دیافراگم نسبتا باز را مشاهده می کنیم که تخم مرغ های پس زمینه در آن نسبت به تصویر کناری خود واضح ترند. در قسمت پایین عکس می بینیم که با بسته‌تر شدن دیافراگم، تمام تخم مرغ ها را واضح می بینیم. البته به این نکته توجه کنید که با بالا بردن دیافراگم، یعنی بسته‌تر شدن آن، نور کمتری وارد دوربین می شود و باید از طریق پایین آوردن سرعت شاتر یا بالا بردن ایزو کمبود نور را در عکس جبران کنیم.
در این دو عکس شاهد عمق میدان کم و در نتیجه دیافراگم باز بودیم.
سرعت شاتر
یکی دیگر از اضلاع نوردهی در عکاسی شاتر بود. همان طور که گفتیم، سرعت شاتر زمان باز و بسته شدن پرده شاتر را تعیین می کند. وقتی سرعت شاتر را پایین می آوریم زمان بیشتری طول می کشد تا پرده شاتر یک بار باز و بسته شود و در این بین زمان بیشتری برای ثبت تصویر دارد و چون غالبا اشیا و سوژه ها اطراف ما در حال حرکت هستند، دوربین تمام این حرکات را ثبت می کند و آن ها را به صورت کشیده و مات نشان می دهد. با این قابلیتی که برای ما ایجاد می شود می توانیم تصاویر جالبی برداریم که در دنیای واقعی نمی توانیم آن ها را به این شکل ببینیم. به تصاویر زیر دقت کنید.
-
برای اندازه‌ی بزرگ‌تر، کلیک کنید -
-
حالا می خواهیم ببینیم زمانی که سرعت شاتر را بالا می بریم و شاتر در مدت زمان کمتری باز و بسته می شود چه اتفاقی می افتد.
به این عکس ها اصطلاحا عکس های فریز می گویند و عکاسان با این قابلیت عکس های زیبا و جالبی ثبت می کنند.
در دو سوژه قبلی، یعنی عکاسی کشیدگی و فریز، دوربین عکاسی ثابت بود و سوژه در حرکت.
به نظرتان اگر عکاس نیز همراه سوژه خود حرکت کند چه اتفاقی می افتد؟
عکاسی پانینگ
به این شیوه از عکاسی اصطلاحا پانینگ گفته می شود. در عکاسی پانینگ عکاس سرعت شاتر را روی B می گذارد. سرعت B اینگونه عمل می کند که زمان باز و بسته شدن پرده شاتر از پیش تعیین شده نیست و در اختیار عکاس است. به این صورت که عکاس دست خود را روی دکمه شاتر می گذارد و تا پایان زمان عکس برداری دست خود را از روی دکمه بر نمی دارد. در پایان، دکمه شاتر را رها می کند و پرده شاتر بسته می شود.
در عکاسی پانینگ پس از تنظیم سرعت شاتر روی B و فشردن دکمه شاتر، عکاس با سرعت معینی به دنبال سوژه خود حرکت می کند. این حرکت از چپ به راست یا از بالا به پایین است. بدین شکل جسم در حال حرکت ثابت ثبت می شود و اطراف سوژه که ثابت بودند به علت حرکت عکاس کشیده ثبت می شوند.
اکنون که با مثلث نوردهی در عکاسی و روش کار با آن آشنا شده اید دست به کار شوید و عکس هایی زیبا ثبت کنید.
اختصاصی نشریه‌ی اینترنتی نوجوان‌ها – یاسمین الهیاریان
- آموزش عکاسی؛ تکنیک اپن فلاش
- عکاسی از سایه ها
