نوجوانی سنی است که بچه ها خیلی راحت تر و ساده تر با قوانین کنار می آیند. با رشد نوجوان، صحبت ها و هشدارها را تکرار کنید تا او بتواند رابطه اش را با شما برقرار کند.
یادتان باشد در حین صحبت با او چه می گویید، کی می گویید و چه طور می گویید. حتی اگر بفهمید که فرزندتان سیگاری است عصبانی می شوید باید در مقابل او آرامش خود را حفظ کنید. از سخنرانی برای او پرهیز کنید چون آن ها اصلاً از این کار خوششان نمی آید. اگر از او سؤالی می پرسید به دقت به جواب او گوش دهید ولی قضاوت نکنید. شاید فرزند شما در یک شب تعطیلی به یک میهمانی دعوت شود، از او در مورد شرایط میهمانی و این که چه کسانی دعوتند و با چه کسی به میهمانی می رود گفت و گو کنید.
شما بهتر از هر کس دیگری فرزندتان را می شناسید. پس در این مورد که چگونه با او برخورد کنید بهترین روش را خواهید داشت زیرا تأثیرپذیری او از شما به غایت بیش تر از دیگران است.
با او با زبان خودش صحبت کنید و لغات پیچیده به کار نبرید. برای او نتایج سیگار کشیدن از قبیل ابتلا به سرطان ریه و نارسایی های قلبی را توضیح دهید؛ هر چند سن او ایجاب نمی کند که به آینده این کار بیندیشد و نگران آن هم نیست. به او درمورد ارتباط با افراد سیگاری تذکر دهید و خاطر نشان کنید که این افراد لباس هایشان بوی بد می دهد و دندان هایشان زرد است. این افراد در فعالیت های ورزشی ناتوانی دارند و مشکلات تنفسی آن ها مزید بر علت است. نوجوانان عادت دارند برای توجیه کار خود بگویند «همه این کار را انجام می دهند».
آن ها خیلی مغرورند ولی با یک راهکار مناسب می توانید متقاعدشان کنید که جمع کثیری از همکلاسی های او از سیگار بیزارند و در جامعه تعداد افراد غیرسیگاری به مراتب بیش تر از افراد سیگاری است.
در مورد هزینه این کار هم می توانید با او صحبت کنید که چطور به جای خرید سیگار با پولش می تواند چیزهای مورد نیازش را بخرد.
گاهی اوقات در مورد مشتقات تنباکو و توتون با او صحبت کنید و نحوه اعتیاد به این مواد را برای او بازگو کنید.
یادتان باشد بر اعصاب خود تسلط داشته باشید و از کوره در نروید.
از اتهام زدن به او پرهیز کنید. نسبت به عواقب کار و نحوه وابستگی به آن، به او هشدار دهید.
از او این سؤالات را بپرسید:
۱- آیا تا به حال تمایل شدیدی به سیگار داشته ای یا این که دوست داشته ای یک نخ سیگار بکشی؟
۲- آیا این حس را داری که اگر سیگار نکشی نمی توانی بر روی موضوعی تمرکز کنی یا احساس عصبی بودن و ترس بر تو حاکم می شود؟
۳- سخت است که در مکان های عمومی سیگار نکشی؟
۴- آیا برای ترک سیگار تلاش کرده ای؟
اگر فرزند شما به این ۴ سؤال پاسخ مناسبی نداد و از جواب قطعی طفره رفت باید درباره آینده و سلامتی او برنامه ریزی کنید. به او بقبولانید که کشیدن سیگار یک وظیفه نیست بلکه یک مشکل است.
برای ترک سیگار، او را مجاب کنید با پزشک مشورت کند و این که چه چیزهایی می تواند به او در این کار کمک کند.
البته در کنار این موارد به تظاهرات و عصیانگری های او از قبیل نوع مدل مو، نوع پوشش و حتی نوع موسیقی که گوش می کند دقت کنید. شاید مجبور باشید در این موارد به او آزادی هایی بدهید تا از رفتن او به سراغ سیگار جلوگیری کنید.
تحقیقات نشان داده اغلب نوجوانان تا سن ۱۳ سالگی حداقل یک بار سیگار کشیدن را امتحان کرده اند. این موضوع نشان دهنده اهمیت موضوع صحبت با بچه هاست. بدانید آن ها بیش تر از شما تأثیر می پذیرند تا از دوستانشان. عقاید و راهنمایی های شما در این مرحله، پیشرفت قابل توجهی در روابط میان فرزندتان و شما ایجاد خواهدکرد.
او به دنبال راهی است که استقلال خودش را امتحان کند و شاید سیگار کشیدن یک راه برای این منظور باشد. توجه کنید او در آستانه بلوغ قرار دارد و تغییرات رفتاری در او هر روز به گونه ای بروز پیدا می کند و شاید او سیگار را علتی بر بلوغ خود بداند. با او درباره بلوغ صحبت کنید و این که بلوغ حقیقی یعنی این که در فشارهای اجتماعی بتوان روی پای خود ایستاد. در مورد دوست واقعی با او بحث کنید و این که دوست واقعی به دست شما سیگار نمی دهد بلکه شما را از مضرات آن آگاه می کند.
همان طور که می بینید صحبت با نوجوان در مورد سیگار همراه با مرارت و سختی است و نیاز به حوصله دارد. باید راهکار مناسب را در زمان مناسب به کار برد تا او هم با کسب اعتماد به نفس به سوی خانواده بازگردد و درباره عواقب آن با اعضای خانواده گفت وگو کند.
منبع: women.tavanir
