در ایران باستان، هر روز از ماه، یک اسم منحصر به فرد و مخصوص داشته و 17 فروردین، سروش و جشن سروشگان نام دارد. این روز جزء مناسبت های مهم ایران باستان است و آیین خاص خودش رو دارد. سروش، یکی از ایزدهای باستانی ایرانی به شمار می رود و کسی است که از نظم و سامان دنیا مراقبت می کند و هر روز صبح، با بانگ خودش مردم را برای عبادت یزدان یا اهورامزدا، بیدار می کند؛ به همین دلیل، خروس، به خصوص خروس سفید، به عنوان نمادی از این ایزد شناخته می شود.
ابوریحان بیرونی در نوشته های خود درباره سروش می گوید:
« سروش، نخستین شخصی بود که به مردم توصیه کرد که به خدا سجده کنند و او را تمجید کنند. در این روز، انجام دادن دعا و عبادت و سفر به معابد بسیار خوب است.»
آیین سروش روز با جشن سروشگان
در ایران باستان، در سروش روز، جشن سروشگان برگزار می شده و مردم در این روز، به معابد و عبادتگاه‌ها می رفتند و این ایزد رو ستایش می‌کنند.
در داستان های کهن آمده که سروش، ایزد نگهبان زرتشتی‌هاست و در بالای کوه البرز، کاخی بزرگ دارد با هزار ستون درخشان.
سروش در شعر فارسی
مسعود سعد سلمان در خصوص روز سروش می‌گوید:
روز سروش است که گوید سروش باده خور و نغمه مطرب نیوش
در شاهنامه فردوسی، سروش اولین موجود خارق العاده‌ای است که به کیومرث کمک می‌کند و او را از نقشه‌ی شیاطین و دیوها باخبر می کند. بعد از اینکه سیامک کشته می شود، دوباره سروش به کیومرث خودش رو نشان می ذهد و او رو مجبور به ترک سوگ یک ساله برای سیامک می کند و از او می‌خواهد که با اهریمن و دیوها بجنگد.
به سان پری پلنگینه پوش
که دشمن چه سازد همی با پدر
ز کردار بدخواه دیو پلید
سپاه انجمن کرد و بگشاد گوش
همچنین وقتی خسرو پرویز از بهرام چوبین می‌گریزد و از خدا کمک می‌خواهد، سروش که شبیه انسانی با لباس سبز و سوار بر اسب، ظاهر می‌شود و بعد از اینکه از دشمنان عبور می‌کند، به خسروپرویز مژده سلطنت می دهد.
پیشنهاد مطالعه: جشن تیرگان
سخن پایانی
برای ما کامنت بگذارید که کدام جشن ها و رسوم باستانی ایرانیان را می شناسید و نظرتان راجع به جشن هایی مثل سروشگان چیست؟
