اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
یاسمن رضائیان
پفک و یک هدیه دیگر
.jpg "روزنوشته های کلانتر پفک (۳۷) 2")
دیشب که به خانه برگشتم با اتاق های تاریک رو به رو شدم. با خودم گفتم: «یعنی منزل و بچه ها کجا هستند؟» بعد فکر کردم که اشکالی ندارد. تا آنها برگردند کمی استراحت می کنم. اما یک دفعه صدای خنده هایی ریز را شنیدم. از همان مدل خنده های ریز دوستانم که دیروز در محله بالا برایم تولد گرفته بودند. بعد یک دفعه چراغ ها روشن شد و شعری زیبا با جمله «چیپس و آدامس، لواشک/ پدر پفک تولدت مبارک» خوانده شد. اصلا نزدیک بود بزنم زیر گریه. گفتم: «خدایا، چقدر مرا دوست داری که اینطوری هی دلم را شاد می کنی؟ قبلش تولد با دوستان و حالا تولد با خانواده.»
خلاصه که در آغوش تبریک ها و خنده ها و محبت ها نشستم و کیک تولدم را فوت کردم و بعد با بچه ها و منزل چیپس و آدامس و لواشک خوردیم و خندیدیم. آخر شب که بچه ها دیگر خسته شده بودند و رفتند که بخوابند خانه در سکوت فرو رفت. در آن سکوت خیلی فکر کردم و خیلی دیر خوابیدم. البته این فکر کردن و دیر خوابیدن نه به خاطر دغدغه های ذهنی بلکه به خاطر خوشحالی بود. با خودم گفتم: «پفک، هیچ چیز به اندازه خانواده مهم نیست. خانواده که داری یعنی خوشبختی.» و بعد به خودم تلنگر زدم: «حواست باشد پفک، بعضی وقت ها فراموش می کنی خانواده چقدر مهم است چون آنها همیشه کنارت هستند.» بعد به خودم گفتم: «باید برنامه ای بگذارم و فعالیتی ترتیب بدهم که به وسیله آن هرچند وقت یک بار چیزهایی را که دارم به خودم یادآوری کنم.» بعد چشمم به دفترچه زیبایی که منزل برای تولدم هدیه داده بودند افتاد. منزل چون می دانند من اهل نوشتن روزانه هایم هستم این دفترچه را به من هدیه دادند. گفتم: «پفک، خودش است. توی این دفترچه می توانی روزانه هایت را بنویسی و از انتهایش هم، هر چند وقت یک بار، داشته های با ارزشت را یادداشت کنی. این جوری همیشه داشته هایت جلوی چشمت هستند.»
توضیح تصویر: این لیوان بامزه را هم بچه ها برای تولدم خریده اند.
نتیجه می گیریم: به نظر کلانتر پفک خانواده از بزرگترین داشته های یک فرد است و کسی که خانواده دارد خوشبخت است. پیشنهاد می شود مثل کلانتر پفک داشته هایتان را در جایی یادداشت کنید و هرچند وقت یک بار آنها را مرور کنید تا یادتان نرود که چقدر خوشبخت هستید.
