انیمیشن نان آور به کارگردانی نورا تومی بر اساس رمان “نان آور” نوشته‌ی دبورا الیس در سال ۲۰۱۷ منتشر شد.
این انیمیشن در جشنواره‌ی بین المللی فیلم تورنتو ۲۰۱۷ نمایش داده شد و همچنین نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم پویا نمایی در نودمین دوره جوایز اسکار شد.
خلاصه داستان انیمیشن نان آور
پروانه دختر یازده ساله‌ی افغانستانی است که در کابل، که طالبان مزدور اشغالش کردند- با خانواده اش زندگی می‌کند. پدرش نصراله توسط طالبان دستگیر شده و به زندان فرستاده می‌شود. پروانه برای تامین نیاز مادر، خواهر و برادر کوچکش و همچنین پیدا کردن راهی برای آزادی پدرش، موهایش را کوتاه می‌کند و با لباس‌های پسرانه روانه بازار می‌شود. (خروج زنان از خانه تنها با همراهی یک مرد مجاز است.)
این انیمیشن با داستان جذابی که دارد زندگی مردمانی را روایت می‌کند که مورد ظلم واقع شدند، سختی کشیدند، خون دل خوردند ولی همواره امید داشتند.
در اثنای داستان پروانه شروع می‌کند به روایت یک قصه‌ی شنیدنی که در طول فیلم، مدام قطع شده و دوباره از سر گرفته می‌شود که خود نیز باعث ترغیب مخاطب به ادامه‌ی تماشا می‌شود.
داستان از این قرار است که پسری در یک سرزمینی خیالی زندگی می‌کند و اوضاع خوبی دارد. یک روز هیولاهایی به این سرزمین حمله کرده و بذرهایشان را می‌دزدند. پسر به کوه‌های وحشتناک سفر می‌کند تا بذر را پس بگیرد و مردمش را شاد کند.
این داستان که نمادین هم بود، بسیار با قهرمان اصلی قصه یعنی پروانه هم خوانی دارد.
این انیمیشن که برخلاف باقی آثار، دو بعدی ساخته شده آن قدر گیرایی و جذابیت دارد که مخاطب را درگیر قصه‌ی پرفراز و نشیبش می‌کند و هر لحظه برای پروانه آرزوی موفقیت می‌کند.
مفاهیمی چون “عشق، دوستی، خانواده، وفاداری و تلاش” در زمینه‌ی داستان نقش پررنگی داشته و مخاطب خود را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
و پایان زیبای انیمیشین با این جملاتی که خواندنی هستند:
باید عظمت در نگاه تو باشد نه در صدای تو، باران است که کمک می‌کند گل‌ها رشد کنند، نه رعد و برق.
اختصاصی نشریه‌ی اینترنتی نوجوان‌ها – زهرا امیربیک
