اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
تِتیس:
این قمر مانند یک گوی یخِ غول پیکر در آسمان پیداست. تقریبا” می توان گفت آب خالص، این حجم یخ را تشکیل داده است. البته در زمانی بسیار قبل مایع بوده ، مانند یک اقیانوس که هیچ بستر یا خشکی در اطرافش نباشد یا حتی مثل یک لکه بزرگ آب شناور در آسمان.
تتیس توسط دانشمندی به نام کاسینی در سال 1684 کشف شده است.
تِلِستُو:
قمر دهم که در اطراف زحل در حال چرخش است، تلستو نام دارد. این قمر با همکاری 4 دانشمند به نام های اسمیت، رِیت سِما، لارسون و فاونتِین کشف شده است.
تلستو، یکی از کوچک ترین اقمار در منظومه شمسی است.
کالیپسُو:
کالیپسو توسط پاسکو، سِیدِلمَن، باوم و کَری در سال 1980 کشف شد. این قمر نیز مانند تلستو یکی از کوچک ترین قمرهای منظومه شمسی است.
دیونه:
قمر دوازدهم از سطح زحل دیونه نام دارد. این قمر در سال 1684توسط کاسینی کشف شد. دیونه متراکم ترین و سنگین ترین قمر زحل است.
هِلِن:
این قمر، سیزدهمین قمر از سطح زحل می باشد و توسط لیکواِس و لِکاچِئوز در سال 1980کشف شد. هر چند به تازگی فضا پیمای کاسینی به اطراف و نزدیکی هلن پرواز کرده و عکسی بزرگ ازسطح آن گرفته است اما هنوز اطلاعات زیادی در مورد این قمر وجود ندارد.
رئا:
چهاردهمین قمر از سطح زحل، رئا نام دارد و در سال 1672توسط کاسینی کشف شد.
تیتان:
در سال 1655 توسط هویگنس کشف شده است . تیتان، در مدار زحل بزرگ ترین قمر است. البته در منظومه شمسی از نظر بزرگی در مقام دوم قرار دارد. قطر آن از دو سیاره پلوتون و مریخ بیشتر است و از ماه زمین نیز بزرگ تر می باشد. اتمسفر تیتان به مراتب ضخیم تر از زمین است. متاٌسفانه دانشمندان درباره ی این قمر اطلاعات زیادی در دست ندارند زیرا به علت وجود ابرهای ضخیم دراطراف آن، قادر به عکاسی از سطحش نبوده اند.
هایپریون:
قمر شانزدهم از سطح زحل هایپریون نام دارد و توسط بوند و لاسِل در سال 1848 کشف شده است. این قمر بزرگ ترین جسم غیر کروی در منظومه شمسی می باشد. اندازه و شکل آن برای دانشمندان گویای این مطلب است که احتمالا” تکه جداشده از قمری است که قبلا” به دور زحل می چرخیده است.
ایاپتوس:
این قمر در سال 1671 توسط کاسینی کشف شد و دومین قمر زحل است که به طور کامل از آب یخ زده تشکیل شده است. بیشتر قمرهای زحل بر روی یک مدار و یک مسیر یکسان به دور این سیاره می چرخند، مدار چرخش آن ها خط استوای زحل است. اما گفتنی است که این حجم یخی برخلاف بقیه اقمار که همه در یک مسیرند، از بالا به پایین به دور زحل می چرخد!
فوبه:
این قمر نسبت به ایاپتوس که نزدیک ترین همسایه اش است، 4 بار دورتر از زحل قرار دارد.
در سال 1898 توسط پیکرینگ کشف شد. این قمر در بین دیگر اقمار زحل تیره ترین رنگ را داراست و مانند ایاپتوس به جای چرخش در مدار استوای زحل، از بالا به پایین در اطراف این سیاره می گردد. دانشمندان بر این باورند که فوبه احتمالا” شهاب یا ستاره دنباله داری بوده است که توسط زحل جذب شده است.
اقمار جدید:
این اقمار به تازگی کشف شده اند و فقط اطلاعات بسیار اندکی از آنها در دسترس می باشد،
