در لفظ ، انکار حقیقت را دروغ می گویند که سرمنشاء تمام مفاسد و گناهان بزرگ است . گفتن دروغ در زندگی روزمره زمینه های قبلی دارد و برای قانع کردن دیگران و توجیه خطا های خود دست به عمل ناشایست دروغ می زنیم گفتن آن برایمان عادی و لذت بخش شده در صورتی که همین گناهی که به چشم بسیار ناچیز است ویران کننده ایمان است . و متاسفانه دروغ در جامعه امروز جا افتاده است و آن را دروغ مصلحتی می گویند ولی تا چه حدی . با دروغ تمام کارهایمان رو پیش می بریم و به فرزندانمان می گوییم که شما دروغ نگویید ولی این قابل درک نیست چون فرزند از پدر و مادر و اطرافیان خود تمامی افکار و حرف ها رو تقلید می کنند بدون آن که معنی و مفهوم آن را بفهمند .
حکایت
به ابوسعید ابوالخیر، گفتند : فلانی قادر است پرواز کند ، گفت : این که مهم نیست ، مگس هم می پرد . گفتند : فلانی را چه میگویی..؟؟ روی آب راه میرود..!! گفت : اهمیتی ندارد ، تکه ای چوب نیز همین کار را می کند. گفتتند : پس از نظر تو شاهکار چیست..؟؟ گفت : این که در میان مردم زندگی کنی ولی هیچگاه به کسی زَخم زبان نزنی ، دروغ نگویی ، کلک نزنی ٬ دلی نشکنی ٬ از اعتماد کسی سوءاستفاده نکنی وکسی را از خود ناراحت نکنی.
احادیث ائمه معصومین
پیامبر اکرم(ص) فرمودند : « هر کس سوگندی به خدا یاد کند که به اندازه بال پشه ای دروغ در آن باشد نقطه ای سیاه در قلبش پدید می آید و تا روز قیامت باقی می ماند»
حضرت رسول(ص) فرمودند : « چه خیانت بزرگی است که به برادرت چیزی بگویی که تو را تصدیق کند و تو به او دروغ گفته باشی »
پیامبر (ص) فرمودند : « سه گروهند که فردای قیامت خدا با آنها سخن نمی گوید و به آنها توجه نمی کند و آنها را از گناهانشان تزکیه نمی کند اول کسانی که چون چیزی ببخشند منت می گذارند دوم کسانی که کالای خود را با سوگند دروغ به فروش می رسانند و سوم انسانهای متکبر.»
امام علی(ع) فرمودند : « دروغ انسان را به سوی بدیها هدایت می کند و بدیها نیز به سوی آتش جهنم» (کافی – ج 2 – ص 104)
