غزل شماره ۱۶۶ حافظ

t غزل شماره 166 حافظ

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد

آن همه ناز و تنعم که خزان می‌فرمود

عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

شکر ایزد که به اقبال کله گوشه گل

نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد

صبح امید که بد معتکف پرده غیب

گو برون آی که کار شب تار آخر شد

آن پریشانی شب‌های دراز و غم دل

همه در سایه گیسوی نگار آخر شد

باورم نیست ز بدعهدی ایام هنوز

قصه غصه که در دولت یار آخر شد

ساقیا لطف نمودی قدحت پرمی باد

که به تدبیر تو تشویش خمار آخر شد

در شمار ار چه نیاورد کسی حافظ را

شکر کان محنت بی‌حد و شمار آخر شد

تعبیر:

ستاره ی بخت و اقبال شما می درخشد و فالتان بسیار فرخنده است. نعمت و مال به سویتان می آید. به ذکر و ثنای خداوند بپردازید. اتفاقات عجیبی رخ می دهند که همگی بسیار خوب هستند و دولت به همراه می آورند و این به خاطر تدبیر و عقل خودت می باشد. در همه حال با خدا باش.

t غزل شماره 166 حافظ
امتیاز به این نوشته
شاید به این مطلب هم علاقمند باشید
غزل شماره 400 حافظ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *