طراحان ماکت روبات های سه بعدی در استفاده از مواد مورد نیاز برای ساخت آنها دچار محدودیت اند . حتی در سایه ی استفاده از پیشرفته ترین تکنیک های جلوه های ویژه ، یک روبات واقعی فقط بعضی از کارها را می تواند انجام دهد . اما وقتی موجودیت یک روبات به شکل یک نقاشی یا تصویر روی یک کاغذ یا صفحه ی نمایشگر رایانه ترسیم می شود ، می تواند هر نوع کاری را انجام دهد و محدودیتی برایش وجود ندارد .
صحنه ها و حرکات
در آثار کمیک استریپ ، کتاب های داستان و فیلم های سینمایی و کارتون ها هیچ چیز واقعی نیست ، از قطعات پلاستیکی یا فلزی خبری نیست و همه چیز به شکل نقاشی و تصویر روی کاغذ یا یک صفحه ی نمایشگر رایانه ترسیم می شود . هنرمندان و طراحان روبات می توانند به دلخواه شکل و شمایل روباتشان را انتخاب و نوع حرکات و رفتارهایش را که در پس زمینه ی صحنه ها دیده می شود ، ترسیم کنند . برای مثال یک روبات در فیلم کارتونی را در نظر بگیرید که ناگهان به سرعت می دود . فیلم ساز انیمیشن شکل و شمایل روبات را برای دویدن تغییر می دهد و با لرزاندن تصویر وانمود می کند که او خیلی سریع می دود و تماشاچی با مشاهده ی این صحنه ، سریع دویدن آن را باور می کند .
گوبوت ها روبات هایی بودند که می توانستند تغییر شکل دهند و هر لحظه که می خواستند از شکلی به شکل دیگر در آیند . در اوایل دهه ی 1980 میلادی ، طراحی و ساخت این نوع روبات ها برای فیلم های انیمیشن شروع شد . در این صحنه یک هنرمند انیمیشن با استفاده از خطوط مارپیچ و خمیده ، دود و آتش را به تصویر کشیده است . طولی نکشید که ترانسفورمرها ( روبات هایی که تغییر ماهیت می دادند ) جایگزین گوبوت ها شدند .
روبات پسر بچه
یک پسر بچه ی فضانورد به نام آسترو – بوی یک فیلم کارتون روباتی بود که در سال 1951 میلادی به دست یک هنرمند انیمیشن به نام اساموتزوکا طراحی و به تصویر کشیده شد . این پسر بچه ی روباتی از انگشتانش پرتو لیزر شلیک و از بازوانش موشک پرتاب می کرد و می توانست پرواز کند . بر خلاف بیشتر روبات ها ، آسترو – بوی دارای عواطف انسانی بود و می توانست غمگین و خوشحال شود . پس از مدتی کوتاه ، نام او به عنوان یک ستاره ی قهرمان روباتی بر سر زبان ها افتاد .
آسترو – بوی چگونه تغییر کرد ؟
آسترو – بوی یا همان پسربچه ی قهرمان روباتی فیلم های کارتونی پس از معرفی شدن در کتاب های داستان و آثار کمیک استریپ در دهه ی 1960 میلادی یک چهره ی سرشناس فیلم های کارتونی در سریال های تلویزیونی شد . در آن ایام ، فیلم سازان انیمیشن تصویرها را با دست و فریم به فریم نقاشی می کردند و هر تصویر از تصویر پیش از آن اندکی تفاوت داشت . وقتی این تصویر ها با سرعت 24 فریم در هر ثانیه نمایش داده می شدند ، در هم می آمیختند و حرکتی یک نواخت شبیه به حرکات طبیعی را ایجاد می کردند . در سال 2003 میلادی ، آسترو – بوی به صورت فیلم انیمیشن رایانه ای تهیه شد .
فیلم کمیک استریپ آسترو – بوی از نوعی سبک کمیک استریپ ژاپنی که در اصطلاح مانگاه نامیده می شود ، الهام گرفته شده است . آسترو – بوی که فرزند خوانده ی یک مقام عالی رتبه ی وزارت علوم است با جنایتکاران و افراد شرور به ویژه روبات های جنایتکار مبارزه می کند .
منبع : روبات ها در قصه ها و فیلم ها
نویسنده : استیو پارکر
مترجم : مجید عمیق
