اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
یاسمن رضاییان
پفک و گریه هایی برای شاد شدن
.jpg "روزنوشته های کلانتر پفک (۲۷) 2")
الان می گویید «این کلانتر پفک تکلیفش با خودش هم معلوم نیست. یک روز می گوید شاد باشید و یک روز می گوید گریه کنید.» خب باید بگویم که منظور من از گریه کردن این نیست که شاد نباشید. اتفاقا این گریه کردن هم در راستای شاد بودن است. چطوری؟ الآن می گویم.
چند وقت پیش منزل به من گفتند: «چند وقتی است که بی حوصله ام و اصلا انگار دلم گرفته است.» گفتم: «نبینم منزل ناراحت باشد.» منزل گفتند: «دلم می خواهد کمی گریه کنم وسبک شوم» من هم گفتم: «سریع آماده شو که برویم سینما و یک فیلم گریه دار ببینیم.» حالا شاید بپرسید چطور توانستیم وارد سینما بشویم ولی آن روز نتوانستم وارد آن ورکشاپ بشوم. خب فضای سالن سینما تاریک است و هیچ کس هیچ کس دیگر را نمی بیند. حالا نه اینکه فکر کنید خیلی هم راحت توانستیم داخل برویم. اولش کمی ایستادیم تا مامور جلوی در… اصلا اینها را ولش کنید. داشتم چیز دیگری می گفتم. رفتیم فیلم را دیدیم و منزل کلی گریه کردند. بعد که از سالن بیرون آمدیم گفتند: «آخیش، احساس می کنم حالم خیلی بهتر شده است.» اینجا بود که فهمیدم علاوه بر خنده، گاهی هم گریه بر هر درد بی درمان دواست. خب شما آدم ها و ما گربه ها اینجوری هستیم دیگر. گاهی دلمان بدون هیچ دلیل خاصی می گیرد. اینجور وقت ها اگر بنشینیم و یک فیلم گریه دار ببینیم و گریه کنیم سبک می شویم و حالمان خوب می شود. بعد دوباره می توانیم به روال عادی برنامه هایمان برگردیم و همچنان به دنیا لبخند بزنیم. برای همین است که می گویم گریه کردن هم در راستای شاد بودن است.
نتیجه می گیریم: کلانتر پفک معتقد است گاهی برای دوباره شاد شدن لازم است کمی گریه کنیم. پس باید در زندگی چند راه برای گریه کردن هم بلد باشیم. پیشنهاد می شود مثل کلانتر پفک به گریه کردن هم به چشم راهی برای شاد شدن نگاه کنید و در مواقع لازم از آن استفاده کنید.
