اگر دقیقا بخواهیم بدانیم بادبادک چگونه ساخته شد یا تاریخی برای پیدایش بادبادک تعیین کنیم باید بگوییم که تاریخ دقیقی در دست نیست اما بسیاری معتقدند منشا این شی زیبا و مفرح چین است و تاریخ آن به دو هزار سال قبل بر می گردد. برای تحقیق در مورد بادبادک با ما باشید.
یک افسانه قدیمی است که حاکی از داستانی در مورد یک مزرعه دار چینی است. وی برای جلوگیری از باد بردن کلاهش ، آنرا به نخی بسته بوده و باد شدید و حرکت کلاه در باد باعث به وجود آمدن ایده ساخت بادبادک شده است.
200 سال قبل از میلاد مسیح ژنرال چینی به نام هان سین در دوره هان بادبادکی را به هوا می فرستد تا بدینوسیله مسیر تونل زدن سربازانش را تخمین بزند تا بتوانند به داخل شهر نفوذ کنند. با این ترفند ساخت بادبادک چینی ، وی دشمنانش را متعجب کرد و پیروزی را نصیب خود ساخت.بادبادک هوا کردن به واسطه تاجران از چین به کره و ازقاره آسیا به قاره هند راه پیدا کرد. هر کشور بر اساس فرهنگ و هدف از استفاده خود بادبادک را تغییر داد.
در چین، بادبادک در جشنها مصرف زیادی داشت. همه ساله در روز نهم از ماه نهم سال، جشن بزرگی در آن کشور برپا می کردند. این جشن را به نام «عید پرواز بزرگ» می خواندند.
در آن روز آسمان پر از بادبادک می شد. مردم بادبادک های زیادی را، به شکل های گوناگون، هوا می کردند. برخی به شکل ماهی، برخی دیگر به شکل قورباغه و یا پرندگان بودند. این عید مخصوص کودکان نبود، بلکه همه در مراسم و بازیهای آن شرکت می کردند.
آنان حتی جنگ بادبادک نیز در آسمان به راه می انداختند. بعضی بادبادک های خود را با قطعات کوچک شیشه مجهز می کردند، تا در آسمان نخ بادبادک های دیگران را پاره کند
در قرن هفت راهبان بودائی بادبادک را به ژاپن آوردند. آنها از بادبادک برای منحرف کردن ارواح خبیث و بیمه کردن محصولات غنی و پر بار استفاده می کردند!در دوره ادو بادبادک به اوج شهرت خود رسیده بود. برای اولین بار ژاپنی هایی که از رده سامورایی پایین تر بودند اجازه داشتند بادبادک هوا کنند!
مینیاتورهای دوره مغول در حدود سال 1500 از پیدایش بادبادک در هندوستان خبر می دهد. در آن زمان بادبادک هوا کردن به صورت حرفه ای توسط خواستگار یک مد معروف شده بود.
در اواخر قرن 13 مارکو پولو داستان های بادبادک را به گوش اروپاییان رساند. اروپایییان بادبادک را در ارتش به کار می بردند. بادبادک های آنها پرواز نمی کردند و به شکل اژدها بودند. ملوانان اولین بار در قرن های 16 و 17 بادبادک را از ژاپن و مالزی به اروپا آوردند.
در قرن های 18 و 19 بادبادک ها به عنوان وسیله ای برای تحقیقات علمی استفاده می شد. مردانی چون بنجامین فرانکلین و الکساندر ویلسون از دانش پرواز بادبادک برای تحقیق در مورد آب و هوا و باد بهره می بردند. برادران رایت از بادبادک برای ایده پرواز استفاده کردند.در جنگ جهانی اول بریتانیا ، فرانسه ، ایتالیا و روسیه برای علامت دهی و گرفتن اخبار دشمنانشان از بادبادک استفاده می کردند.
در اواخر قرن ۱۹ ، بادبادک در بسیاری از مراکز هواشناسی به کار می آمد. این بادبادک ها همه دارای دستگاههایی بودند که علاوه بر تعیین میزان حرارت، سرعت باد و رطوبت هوا را نیز تعیین می کردند.برخی از اینگونه بادبادک ها آنقدر در هوا اوج می گرفتند که گاهی بیش از شش کیلومتر بالا می رفتند.
هوا کردن بادبادک در چنین ارتفاعی کار آسانی نبود؛ حتی نمی شد یک بادبادک را به تنهایی این همه به سوی آسمان پرواز دهند. از این رو برای انجام این کار، یک گروه بادبادک را مورد استفاده قرار می دادند. یعنی تعدادی از بادبادک ها را به هم پیوند داده، آنها را دسته جمعی هوا می کردند.
نخ آنها را هم از سیم پیانو می گرفتند تا بسیار سبک و هم کاملا” محکم باشد. آیا می دانید که هزار و پانصد متر سیم پیانو فقط چهار کیلو وزن دارد ولی بقدری محکم است که می تواند ۴۰ کیلو بار را بدون پاره شدن نگاه دارد؟
پس از اختراع هواپیما بادبادک از وسیله ای برای کارهای نظامی و تحقیقات به وسیله ای برای تفریح و سرگرمی تبدیل شد. اکنون بادبادک ها از نایلون ، فایبر گلاس و مواد دیگر ساخته می شوند. بادبادک ها رنگی ، قدرتمند و سبک هستند و همه آنها را دوست دارند.
سلام من از این عکس با اجازتون استفاده میکنم..