نقد فیلم مادری

اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها

یاسمین الهیاریان:
نویسنده و کارگردان: رقیه توکلی
بازیگران: نازنین بیاتی، هانیه توسلی، هومن سیدی، مریم بوبانی ‌و…
تهیه کننده: سیاوش حقیقی

خلاصه داستان

داستان «مادری» دربارهٔ زندگی دو خواهر است که به تنهایی در شهر یزد با یکدیگر زندگی می‌کنند؛ با این تفاوت که یکی همسر خود را رها کرده و دیگری توسط نامزدش رها شده است. آن‌ها یک تنه روبروی مشکلات و مسائلی که سر راه دارند، ایستادگی می‌کنند تا اینکه …

مادری اولین فیلم سینمایی رقیه توکلی در مقام کارگردانی با تهیه‌کنندگی سیاوش حقیقی است.
ما در فیلم چیزی تحت عنوان شخصیت پردازی نمی بینیم و بدون کوچکترین پیش زمینه ای درباره شخصیت ها با تصمیم گیری های عجیب و غریب آن ها مواجه هستیم. همیشه نگه داشتن مخاطب در ابهام باعث جذاب شدن اثر نمی شود. دقیقا مثل این فیلم که از عدم روایت صحیح قصه لطمه می خورد. رفتار های آدم ها در داستان غیر منطقی است. آن ها پس از شنیدن خبرهای بد تغییر نمی کنند و انگار اصلا اتفاقی نیافتاده است. حتی مرگ گلنار در این فیلم چندان کسی را تحت تاثیر قرار نمی دهد چون وابستگی و همزاد پنداری با این شخصیت به علت روایت مبهم به وجود نیامده است ما نمی فهمیم گلنار چرا از سعید خوشش نمیاد یا چرا یک دفعه تصمیم می گیرد به سفر نرود. ما نمی فهمیم مشکل واقعی نوا و نامزدش چیست و چرا دوستش به او خیانت می کند. حتی زمانی که او می خواهد برای نوا توضیح بدهد او اجازه این کار را نمی دهد و همچنان قصه را گنگ تر می کند. این قصه پر از روایت های غیر منطقی نیز هست بیمار سرطانی که تا لحظه مرگ به کار و فعاایت روزانه خود بدون هیچ خللی ادامه می دهد و آثار بیماری در او مشخص نمی شود و اگر خواهرش نوا شماره دکترش را (که معلوم نیست از کجا پیدا کرده) نمی یافت هیچ کس متوجه نمی شد او سرطان دارد. این فیلم پر از رشته روایت های پرداخت نشده است که هیچ ارتباطی نیز با یکدیگر پیدا نکرده اند و کمکی به پیش برد قصه نمی کنند. مخاطب در این اثر باید درباره علت رویداد ها حدس بزند و خود را قانع کند و جای خالی قصه را خودش پر کند. به همین علت مادری مخاطب را دور از خود نگه داشته و باعث می شود او با فیلم و عمق شخصیت ها ارتباط چندانی نگیرد و به طبع آن احساساتی در او برانگیخته نشود.
فیلنامه سطحی نگر مادری باعث شده بازیگران شناخته شده این اثر نتوانند بازی قابل قبولی از خود نشان دهند.
نکته دیگر که قابل توجه است انتخاب شهر یزد به عنوان لوکیشن فیلم است که جز در مواردی اندک به آن اشاره خاصی نمی شود و در واقع فیلمنامه وابستگی چندانی به شهر یزد ندارد و می توانست مثلا در تهران فیلم برداری شود و خللی به قصه وارد نکند و انگار هدف اصلی از انتخاب این شهر استفاده از جذاببت های بصری و متفاوت کردن فضای فیلم است و علت دیگری ندارد.
اما تصاویر فیلم برخلاف فیلمنامه درست و صحیح در جای خود قرار گرفته و زاویه ها به درستی انتخاب شده است و هایده صفی یاری نیز در کار تدوین موفق عمل کرده است.
در کل مادری فیلمیست که از مهم ترین رکن یک فیلم یعنی فیلمنامه غافل مانده است و همین موضوع لطمه زیادی به فیلم وارد کرده است.

کاربر عزیز

چنانچه این مطلب مورد توجه شما قرار گرفت، لطفا آن را لایک کنید.