این قطعات چوبی حکاکی شده مینیاتوری که به اندازه یک کف دست یا کوچک تر هستند دارای پیکرنگاری های مذهبی از اوایل قرن شانزدهم هستند تا مدت زیادی به شکل یک راز برای محققان بودند. اعتقاد بر این است که کل اثر در طول یک دوره 30 ساله بین سال های 1500 تا 1530 در جایی در فلاندر یا هلند ایجاد شده است. این محراب ها، تسبیح ها و نمادهای مذهبی هرکدام از یک چوب تولید شده و پین هایی کوچکتر از بذر چمن آن ها را به هم متصل نگه می دارد.
بااستفاده از میکرو سی تی اسکن و نرم افزار آنالیز سه بعدی پیشرفته، مسئولان و نگهبانان این عجایب کوچک، این قطعات مینیاتوری گوتیک که در گالری هنری اونتاریو در همکاری با موزه هنر متروپولینتن و موزه امپراتوری نمایش داده می شوند، دید جدیدی به روی مواد و موضوع هریک از این حکاکی ها گشوده اند. این قطعات همراه با 50 قطعه دیگر از سایر موزه ها و مجموعه های خصوصی، از جمله حکاکی های نادر که هرگز در آمریکای شمالی دیده نشده اند، نمایش داده می شود. یکی از آن ها یک تسبیح 11مهره ای که مربوط به سال های 1509-1526 است متعلق به شاه هنری هشتم و همسرش کاترین آراگون بوده است.
