کم تر مخاطبی در زمینه ادبیات داستانی است که نام «مصطفی مستور» را نشنیده باشد. نویسنده اهوازی‌ای که با رمان معروفش یعنی «روی ماه خداوند را ببوس» به شهرت رسید. رمان کوتاهی که با فروش بالایش موجبات استقبال از بقیه آثار این نویسنده را فراهم کرد. در میان نویسندگان ایرانی، افرادی وجود دارند که امضایشان بر روی یک اثر، تضمینی است برای فروش آن. در این میان مستور یکی از این چهره‌هاست. نویسنده‌ای که مخاطب عام داستان ایرانی ارتباط خوبی با آثار وی برقرار می‌کند. این نکته را می‌توان از تیراژ آثارش به خوبی متوجه شد. تجدید چاپ‌های متعدد از کتاب‌های این نویسنده، نشان می‌دهد که علی‌رغم کیفیت ادبی نه چندان بالای آثار او، افراد زیادی هستند که با داستان‌هایش ارتباط برقرار می‌کنند. خود نویسنده هم بارها اعلام کرده است که هدف اصلیش از نوشتن برقرای ارتباط با مخاطبانش است.
مویز بعد از انتشار «من پیش از تو» رمانی نوشت به اسم «ماه‌عسل در پاریس». او در این کتاب هم مثل رمان قبلی برای شخصیت اصلی سراغ زنان رفته است. این رمان حول شخصیت دو زن، به عنوان شخصیت‌های اصلی رمان، شکل گرفته بود. در واقع تفاوت اولیه این رمان با سایر کتاب‌های او همین بود. رمان در مورد دو زن به نامهای «لیو» و «سوفی» است. داستان اصلی این رمان درمورد شروع زندگی مشترک این دو با همسران‌شان است. ازدواجی که با ماه عسل در پاریس شروع میشود. حال رمان «دختری که رهایش کردی» را باید دنباله‌ای بر رمان ماه‌عسل در پاریس دانست.
می‌دانیم که «مولانا» به عنوان شاعری ایرانی که حالا در قامت یک شاعر جهانی از او نام می‌برند، با تصحیح «رینولد نیکلسون»، به ما معرفی شد و هنوز هم معتبرترین نسخه همین نسخه مصحح بریتانیایی آثار اوست. از طرفی با این که شخصیت و شعر مولانا را از فرهنگ ایرانی نمی‌توان جدا کرد، اما باید بپذیریم که نویسندگان و منتقدان ترک هم بسیار در جهت شناساندن این شاعر به جهانیان کوشیده‌اند. فارق از فستیوال‌ها و شب‌شعرهای متفاوت، که برای بزرگداشت این شاعر، همه ساله برگزار میشود، نویسندگان ترک نیز بسیاری از آثار را برای شناخت بهتر این شاعر نوشته‌اند که اتفاقا مورد استقبال جهانی واقع شده و به زبانهای مختلف ترجمه شده است. «الیف شافاک» یکی از این نویسنده‌ها و رمان «ملت عشق» یکی از این کتاب‌هاست. این کتاب تاکنون بیش از ۵۰۰ بار تجدید چاپ شده است و به اغلب زبانهای جهان ترجمه شده است.
بسیاری از مخاطبان ادبیات، حتما رمان «مادام بواری» را خوانده‌اند یا حداقل اسم این رمان برایشان بسیار آشناست. رمانی که یکی از شاهکارهای ادبیات جهان محسوب میشود و قطعا نویسنده آن هم یکی از مهم ترین نویسنده‌های جهان است. «گوستاو فلوبر» در سال‌های آخر زندگی‌اش رمانی را به نگارش درآورد که پس از مرگش به چاپ رسید. این رمان اگرچه نیمه‌تمام ماند اما این موضوع به هیچ وجه از ارزش ادبی آن کم نکرده است. رمان در مورد دو شخصیت به نام «بووار» و «پکوشه» است. دو نسخه نویس، که پیوند دوستی عمیقی بینشان در جریان است. همین دوستی عمیق و هم‌سلیقگی آن‌ها باعث میشود که آن دو، مبلغ ارثی که به بووار رسیده است را بین خود تقسیم کنند.
