رابطه خنده و شخصیت افراد مختلف

ظاهرا ما انسان ها تنها موجوداتی هستیم که می خندیم، یا حداقل تا الان خنده بقیه جانوران را درک نکرده ایم. ظاهرا هم دلایل مشخصی وجود دارند که ما را به خنده می اندازند و در بین همه مشترک هستند، حالا بعضی ها راحت تر به خنده می افتند و بعضی ها هم باید خیلی موضوع خاص باشد تا بالاخره لب های مبارک را حرکتی بدهند و کمی لبخند بزنند. یکی از مواردی که در مبحث زبان بدن اهمیت دارد نوع خندیدن است. البته ارزیابی زبان بدن آسان نیست و هیچ یک از این فاکتور ها به تنهایی نمی توانند مبنای قضاوت و نتیجه گیری شما قرار گیرند.

برای پی بردن به نظر واقعی و مقصود طرف مقابل خود، باید حالت های مختلفی را در کنار هم در نظر بگیرید، برای مثال حالت دست ها، جهت نگاه و نوع خندیدن فرد در واقع حالت های مختلف بدن فرد مانند کلمه هایی هستند که در کنار هم جمله ای را می سازند و می توان از آنها مواردی را استنباط کرد. در واقع به تنهایی معنایی ندارند.

خنده از سر تعجب و شگفتی

شده کسی شما را شگفت زده کند و به خودتان بیایید و ببینید دارید می خندید؟! این خنده ناشی از تعجب است و از آن خنده هایی است که بقیه را هم به لبخند وامی دارد، البته وقتی واقعی باشد، اصلا از همان مواردی است که آدم را لو می دهد که برای مثال از هدیه خوشش آمده یا نه، چون نمی توان مصنوعی اش را در صورت ایجاد کرد.

خنده از روی پیروزی

یکی دیگر از موقعیت هایی که آدم بی اختیار می خندد، موقعیت برتری و پیروزی است، برای مثال وقتی یک تیم ورزشی بازی را می برد، در چهره بازیکنان این خنده را می بینید. این خنده هم از آن خنده هایی است که لبخند را به لب بقیه هم می آورد، البته به این شرط که در تیم بازنده نباشند.

خنده در برابر موقعیت های غیر عادی

معلوم نیست چرا، اما گاهی آدم ها وقتی با عدم تناسب روبه رو می شوند، می خندند، برای مثال وقتی تصویری می بینند که چهره و بدن به هم نمی خورد، یا وقتی خودشان را در آینه های عجیب و غریب می بینند، اصلا بخش زیادی از سرگرمی های خانوادگی، گرفتن عکس های بی تناسب است.

خنده برای پوشاندن حالت های درونی

گاهی هم ما آدم ها از شدت فشار درونی ای که تجربه می کنیم، یا مثلا وقتی خیلی عصبانی یا ترسیده هستیم، می زنیم زیر خنده، این خنده هم عصبی است و اطرافیان را متعجب و گاهی هم عصبی می کند.

خنده ار قلقلک

 خیلی از آدم ها قلقلکی هستند، البته میزان آن در بین افراد فرق دارد. کف پاها، زیر بغل و پهلو ها از نقاط معمولا حساس در برابر قلقلک هستند. بچه ها راحت تر در برابر قلقلک به خنده می افتند.

خنده برای مسخره کردن

متاسفانه مسخره کردن هم از دلایل خندیدن نوع بشر به شمار می رود. مسخره کردن ظاهرا برای تحقیر دیگری، اما در واقع در پاسخ به تمایلات سرکوب شده افراد اتفاق می افتد. برای همین هم خنده های ناشی از مسخره کردن عصبی و کشدار است و اصلا دلچسب نیست.

خنده برای جلب توجه

گاهی افراد برای این می خندند که توجه دیگران را جلب کنند. یا همرنگ جماعت شوند و بقیه فکر نکنند موجودات بی مزه ای هستند یا اینکه این فرد خودش را می گیرد و خودش را یکی از اعضای گروه نمی داند. این خنده ها ممکن است خیلی افراطی باشند یا اینکه زاویه طبیعی دهان موقع خنده در آن نباشد.

خنده واقعی و طبیعی

وقتی افراد واقعا خوشحالند، لذت می برند و هیجان زده اند، از ته دل می خندند. در این خنده حالت لب ها و دهان تقارن دارد و احساسی که به بقیه منتقل می شود، حس شادی است؛ به طوری که ناخودآگاه لبخند به لب بقیه می آید.

خنده با لب های بسته

این خنده ها از نوع پنهان کننده احساسات هستند. یک خط در سراسر صورت ظاهر می شود و دندان ها پوشیده هستند. فردی که اینطور لبخند می زند، احتمالا رازی دارد.

خنده با فک افتاده

این نوع خنده هم از نوع غیر واقعی خنده است. در واقع ما وقتی می خندیم. کمی فکمان پایین تر می آید، اما اگر خنده مصنوعی باشد، فک کمتر پایین می آید و نشان می دهد که فرد احتمالا برای داشتن این لبخند تمرین کرده و الان خنده اش طبیعی و ناشی از احساسش نیست.

خنده با دهان کج شده

وقتی دهان کسی موقع خندیدن کمی کج می شود، بیشتر نشان می دهد که شیطینتی در آن است. شاید مثلا قصد سربه سر گذاشتن دارد، در این حالت کمی گوشه لب رو به پایین است و چشمان فرد هم به شخص مورد نظر زل زده است.

خنده زورکی

خنده زورکی عصبی است و بیشتر پیام استرس را منتقل می کند. گاهی هم برای عوض کردن حال و هوای حاکم و گاهی هم برای همراهی با جمع است؛ یعنی فرد دلش می خواهد با این گروه همراه باشد.

تصورات خنده دار یک هنرمند