توماس ادیسون و اختراع لامپ
نام کامل او توماس آلوا ادیسون بود. توماس در سال ۱۸۴۷ در ایالات متحده آمریکا متولد شد. در دوران ابتدایی بنا به تشخیص معلمان و مدیر مدرسه به دلیل کودنی از مدرسه اخراج شد. اما این پایانی برای زندگی او نبود. توماس توانست با ثبت بیش از ۲۵۰۰ اختراع خط بطلانی روی نظر مدیر دبستانش بکشد.
ادیسون یکی از معدود مخترعانی بود که در زمان حیاتش بیشتر اختراعات یا بهسازی های اختراعات مخترعان قبل از خود را به تولید انبوه رساند.
اختراع لامپ برق
اولین لامپِ برق جهان در سال ۱۸۷۸ ساخته شد. داستان این بود که او و دوستانش در قطاری در حال سفر بودند. ادیسون در راه آبشاری دید و این فکر به ذهنش رسید که می توان با نیروی آب، برق تولید کرد. دوستانش به او گفتند به تازگی فردی در یکی از ایالات آمریکا موفق شده است که با دو میله کربن الکتریسیته، قوس الکتریکی به وجود بیاورد و روشنی درست کند. اما نور قوسی باعث ایجاد جرقه و آتش سوزی می شود.
این فکر به سر ادیسون افتاد که روشنایی ایجاد کند که باعث جرقه و آتش سوزی نشود و سعی داشت که بهترین استفاده را از نیروی برق بکند.
رقیبان ادیسون
در سراسر دنیا افراد زیادی مشغول کار روی ساخت لامپ برقی بودند اما ادیسون در تلاش بود تا بتواند اولین لامپ را خودش بسازد و به بازار عرضه کند. اختراع لامپ به تنهایی کافی نبود او دنبال لامپی بود که همه بتوانند از آن استفاده کنند و همگیر باشد و البته ارزان و کارآمد باشد و نیروگاه مناسب با آن نیز ساخته بشود.
در اواسط کار، ادیسون شایعه ای را سر زبان ها انداخت. آن هم این بود که به زودی اختراع خود را کامل می کند و نیروگاهی را آماده کرده است تا برق را به تمام شهر نیویورک برساند. دلیل این کار دو امر بود: یک این که رقیبان را بترساند و از ادامه کار ناامید کند. و دو این که به پول زیادی نیاز داشت؛ با این شایعه ثروتمندان برای گرفتن امتیاز لامپ و نیروگاه پول‌های خود را به او می دادند.
ساخت حباب شیشه ای
در فاصله‌ی زمانی خبر ساخت لامپ تا رونمایی آن، روزنامه ها و مردم علیه ادیسون شدند و به او اتهام عوام فریبی زدند. اما او دست از تلاش بر نداشت و در پی یافتن رشته‌ی مناسب برای روشنایی بود.
او انواع مواد را از تار موی انسان گرفته تا چوب بامبو امتحان کرد اما فقط فلز گرانقیمت پلاتینیوم را مناسب یافت. ادیسون و همکارانش روزی ۳۰۰۰ ماده مختلف را برای این کار امتحان می کردند. اما به نتیجه ای که با پلاتینیوم می رسیدند نمی رسیدند.
یک سال و نیم گذشت و مردم دیگر او و کار مهمش را به فراموشی سپرده بودند که توماس توانست نخ خیاطی را که با زغال پوشانده شده بود جایگزین فلز گرانقیمت پلاتینیوم بکند و اولین لامپ را به مدت ۱۳ ساعت و نیم روشن نگه دارد.
دو سال و نیم بعد از آن روز، در بعد از ظهر ۴ سپتامبر ۱۸۸۲، با زدن یک کلید برق، ۱۰۶ لامپ روشن شد.
اختصاصی نشریه‌ی اینترنتی نوجوان‌ها – سوسن قریشی
