تایپوگرافی هنری است که در آن حروف یک کلمه به شکلی هنرمندانه کنار هم چیده می شود تا معنایی را منتقل کند. نمونه این هنر را می توانید در پوسترها و تبلیغات ببینید. تایپوگرافی در ایران با آنچه در غرب می شناسند کمی متفاوت است. ایران از زمان های بسیار دور خطاطان و خوشنویسان را داشته و همواره هنرمندان به اهمیت خط واقف بوده و کارهای هنرمندانه بسیاری با کمک آن انجام داده اند. برای همین لازم است به تایپوگرافی ای اشاره کنیم که مختص به ایران است و ارتباطی نزدیک با خوشنویسی دارد.
اما آیا تفاوتی میان تایپوگرافی (حروف نگاری) و خوشنویسی وجود دارد؟ بله، در خوشنویسی هنرمند در چهارچوبی با قواعد مشخص فعالیت می کند و فقط حروف را به گونه هایی زیبا می نویسد. اما در حروف نگاری قواعد مشخصی وجود ندارد و شکل نگارش حروف بسته به پیغامی که قرار است منتقل شود تغییر می کنند. با این حال، این احتمال وجود دارد که تایپوگرافی الهام گرفته از هنر خوشنویسی باشد.
تایپوگرافی در غرب از قرن سیزدهم میلادی آغاز شد. در این زمان هنرمندان تایپوگراف برای خلق آثار هنری خود از قالب های سفالی استفاده می کردند. این قالب ها هرکدام نشان دهنده یکی از حروف الفبا بود. آن ها حروف را روی دیوارها حک می کردند.
هدف اصلی تایپوگرافی چیست؟
چه نیازی است که هنرمند حروف را به گونه ای بنویسد که متفاوت باشند؟ آیا این کار فقط جنبه زیبایی دارد؟ خیر، مهم ترین هدف تایپوگرافی این است که در کوتاه ترین زمان ممکن پیغامی را به مخاطب منتقل کند. بنابراین، هرچه پیغامی که یک حروف نگاری منتقل می کند عمیق تر و گیراتر باشد ارزش آن کار هنری بیشتر خواهد بود.
هنرمندی کره ای به نام جی لی تایپوگرافی های زیبایی را طراحی کرده است که ارتباط بسیاری با معنای کلمات طراحی شده دارند. این هنرمند حدود صد کلمه را با استفاده از همین روش حروف نگاری کرده و در کتابی به نام «کلمه به عنوان تصویر» به چاپ رسانده است.
برای اندازه بزرگتر، کلیک کنید
اختصاصی نشریه اینترنتی نوجوان ها
اینا عالی بودن☻